เมียเด็ก

Ep.3 : เดท✔️

@สวนสาธารณะ

“ห๊าาา!!!! เซ็นเซเนี่ยนะจะเดต” ฉันตกใจ ตกใจมาก ตกใจจริง ๆ แล้วก็ตกใจเสียงดัง จนอาม่าที่รำไทเก๊กหันมามองเลย

“ใช่ คนที่ดูตัวอายุเท่าเธอเลย เลยจะให้ช่วยหน่อย จะพาเค้าไปไหนดี ฉันไม่ได้ปลื้มเธอถึงขั้นพาเข้าบ้าน แล้วฉันก็ไม่ชอบที่คนเยอะ ๆ ด้วย เป็นเธอ เธอจะไปที่ไหน” เซ็นเซถามฉันเหรอ ถามฉันทำไม ฉันไม่ใช่คู่เดตเซ็นเซสักหน่อย

“ปกติว่างก็ไปป่วนบ้านเซ็นเซไงคะ ฮ่ะ ๆ ๆ ข้าวฟรีน้ำฟรีไม่มีเสียงใครเรียกใช้ สบายหู ถ้าเดต เค้าก็ต้องไปสวนสนุก ไปช้อปปิ้ง กินข้าว ฮิ ๆ งั้นฉันพาเซ็นเซไปปล่อยแก่ดีกว่า” ฉันลากแขนเซ็นเซเพื่อไปขึ้นรถ ฮิ ๆ ในที่สุดก็จะมีแฟนกับเขาสักที

“ฉันก็เคยเป็นวัยรุ่นมาลืมไปแล้วรึไง”

เมื่อเราเข้ามาในรถ เซ็นเซโทรบอกคนขับรถให้กลับไปก่อน แล้วไปรถของฉันแทน อยากถามเขาจังเลย เขินไหม ใส่สูทสีชมพูไปหาสาว ว่าแต่สาวที่เซ็นเซจะพาเดตเป็นคนยังไงกันนะ คิดไม่ออกเลย จะแบบเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าหรือเปล่า

“มีร่าเราจะไปไหน”

“ปล่อยแก่ค่ะปล่อยแก่” เซ็นเซจะกลัวอะไร เซ็นเซอะต้องใช้ชีวิตบนความตื่นเต้นบ้าง เรื่องอะไรฉันจะบอก ฉันขับรถไปที่ย่านดาวน์ทาวน์ ฉันพาเซ็นเซซิ่งไปบนถนน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่กลัวเลย ฉันพยายามจะปาดรถคันอื่น เซ็นเซก็ยังไม่กลัว

“กระจอกมาก เข้าข้างทางเลย ดูอาจารย์นี่เด็กน้อย ฉันเป็นคนสอนเธอขับรถนะ” ฉันขับรถเข้าข้างทาง แล้วเปลี่ยนให้เซ็นเซเป็นคนขับ ฉันเนี่ยไม่กลัวง่าย ๆ หรอกนะ

“จะขนาดไหนเชียว”

“เกาะแน่น ๆ ไม่รู้จักฉันซะแล้ว”

เพียงแค่เซ็นเซเหยียบคันเร่ง แรงกระชากก็ดึงฉันจนอัดติดกับเบาะรถ เสียงของล้อรถที่เบียดถนน ทำให้ต้องรีบเกาะที่จับรถเอาไว้แน่น เซ็นเซขับรถปาดทุกคันจนฉันต้องหลับตาปี๋ โอ๊ยยยยย!!! ฉี่จะราดดดดด ฉันไม่รู้ว่าเซ็นเซจะขับไปที่ไหน รู้อย่างเดียวว่าตอนนี้เขาเหยียบไป 180 แล้ว

“บอกไปแล้ว ฉันก็เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน แล้วฉันเนี่ยก็ตัวแสบเลย” เซ็นเซหมุนพวงมาลัยจนรถมันดริฟต์เกิดเสียงดังเข้ามาในรถเลย

“หนูเชื่อแล้วค่ะ เราจะไปไหนกันคะ”

“พาฉันไปปล่อยแก่ไง” ยอกย้อนเก่งอ่าเซ็นเซ รู้แล้วจ้าาาาาว่าสู้ไม่ได้ คนอะไรแบบนี้

เซ็นเซขับรถมาจอดที่สวนสนุกในเวลา 5 โมงเย็น คนเริ่มไม่มากมายเพราะมันใกล้จะปิดทำการ แสงแดดบางๆ ทำให้เราไม่รู้สึกร้อน แต่ฉันรู้สึกจะอ้วก อื้มมมมม จำไว้ วันหลังอย่าให้เซ็นเซขับรถ อุ๊บ!!!! จะอ้วกก

.

.

เราเดินมาซื้อบัตรเพื่อเข้าเล่นสวนสนุกที่อีกแค่ 3 ชั่วโมงก็จะปิดแล้ว แต่ก็นะ ทุกวันนี้ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเซ็นเซมีจุดอ่อนที่อะไร มันทำให้ฉันถูกเซ็นเซเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด แถมวันนี้เขายังใส่สูทสีชมพูมาแบบไม่อายสายตาใคร เซ็นเซเป็นคนยังไงกันแน่

“ม้าหมุน เราจะเล่นม้าหมุนกันไหมคะ เวลาที่เซ็นเซมาเดต มันจะได้มีประสบการณ์” ฉันลากแขนเซ็นเซไปขึ้นม้าหมุ่น โดยเราเลือกที่จะนั่งรถม้า ที่เปิดหลังคาโล่ง เพื่อให้เราได้เห็นความสวยงามของม้าหมุน

“ดูหวานแหววเกินไป” คนที่ใส่สูทสีชมพู กล้าพูดคำนี้ได้ไง หวานกว่าชุดเซ็นเซไม่มีอีกแล้ว

“แบบนี้เซ็นเซก็ต้องนั่งมองตาเค้าแบบนี้ด้วยนะ รับรองสาวหลง” ฉันมองตาของเซ็นเซให้ดูเป็นตัวอย่าง เผื่อถึงเวลาจริงเขาจะได้ไม่เงอะงะ

“แบบนี้เหรอ” แววตาของเซ็นเซที่จ้องมาที่ฉัน มันทำเอาฉันละสายตาจากเขาไม่ได้เลย ผู้หญิงนั้นก็คงละสายตาจากเขาไม่ได้เหมือนกันสินะ แบบนี้ผ่านฉลุย เซ็นเซได้เมียสมใจแน่ ๆ

หลังจากที่เล่นม้าหมุนเสร็จ เราก็ไปต่อกันที่รถคุณปู่ มันเป็นรถไฟฟ้าคันเล็ก ๆ 2 ที่นั่ง ที่พอคนที่โตแล้วอย่างเรามานั่งด้วยกันมันก็คับแคบใช้ได้เลย ดี!! เซ็นเซจะได้ใกล้ชิดผู้หญิงคนนั้น ฟิน บอกเลย เราได้ขับดูส่วนต่าง ๆ ในลานของรถ แน่นอนว่าฉันเป็นคนขับ

“ของเล่นอันนี้เหมาะกับเซ็นเซ รถคุณปู่ เหมาะกับคนแก่ ฮ่ะ ๆ แต่ก็นะถ้าขับในตอนเดต มันอาจจะดีมาก ๆ ก็ได้ เซ็นเซคะ” ฉันหันไปเรียกเขาเพื่อนจะถามถึงผู้หญิงที่เขาจะเดตด้วย

“หื้มมม” แต่พอเขาหันมาหน้าเรากลับห่างกันนิดเดียว

“ผู้หญิงที่เซ็นเซจะไปเดตด้วยเป็นคนแบบไหนคะ เราจะได้ดูเครื่องเล่นได้ถูก”

“ไม่รู้สิ สดใสร่าเริง เป็นผู้หญิงลุย ๆ หน่อย ไม่ค่อยจะเรียบร้อยเท่าไหร่” หน้าเราอยู่ใกล้กันเกินไปรึเปล่า ได้กลิ่นชาจากลมหายใจเลย เรากำลังโฟกัสอะไรอยู่เนี่ย!!!!

“ดีเลยฉันเป็นคู่ซ้อมให้” ฉันเผลอเอาแต่คุยไม่ยอมมองทาง ขับรถชนกับเสาจนหัวโขกไปกับพวงมาลัย แต่โชคดีที่เซ็นเซเอามือมาบังไว้ให้ฉันเลยไม่เจ็บ

“ขับรถเอาแต่คุยได้เหรอ”

“ขอโทษค่าาาาา”

.

.

หลังจากเราขับรถกันเสร็จ เราก็มาต่อที่ชิงช้าสวรรค์ที่ฉันโคตรจะเกลียด แต่เซ็นเซดันอยากขึ้น ฉันพยายามหาเสาเกาะไว้ไม่ให้เซ็นเซแกล้งฉันได้

“ไม่ ไม่เอา ไม่ไป!!!”

“มีร่า คนเราต้องเอาชนะความกลัวด้วยความกลัว” เซ็นเซลากแขนฉันขึ้นชิงช้าสวรรค์สูงเสียดฟ้าจนได้ ฉันได้แต่เอาแขนกางออก เพื่อให้ฉันมั่นใจว่าที่ที่ฉันอยู่มันไม่ได้แคบ ด้วยมือที่สั่น ฉันไม่ได้กลัวความสูงหรอกนะ แต่ฉันกลัวที่แคบ แคบแบบออกไปไหนไม่ได้ ฉันได้แต่หลับตาปี๋ ทำไมฉันงี่เง่า มันก็เหมือนขับรถ คิดซะว่าเหมือนอยู่ในรถสิ

กึก!!!! ความเหวี่ยงของกระเช้าชิงช้าสวรรค์ทำให้ฉันต้องสั่น แล้วดึงแขนกลับมากอดตัวเองเอาไว้ ชิงช้าไม่แคบท่องไว้มีร่า ชิงช้าไม่แคบ เอ๊ย!!!! แคบ ฉันสั่น สั่นเพราะพยายามหลอกตัวเองไม่สำเร็จ มันไม่ได้กลัวอะไรขนาดนั้น แต่ก็แค่รู้สึกไม่อยู่ในสภาวะไม่ปกติแค่นั้นเอง เซ็นเซที่นั่งอยู่คนละฝั่ง ย้ายมานั่งข้างเดียวกับฉัน

“ไอ้รถคุณปู่มันแคบกว่าอีกนะ มันแค่สิ่งที่เธอคิดไปเองว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย ฉันอยู่ตรงนี้แล้วเธอไม่เป็นอะไรหรอก” ใช่....ฉันแค่คิดไปเอง ว่าไม่ปลอดภัย ฉันกอดขาของเซ็นเซให้เป็นที่ยึดเหนี่ยว มันไม่มีอะไรเลยมีร่า ฉันค่อย ๆ ดันตัวเองเพื่อที่จะทำตัวให้ปกติ แต่พอกระเช้ามันหยุดเพราะมีคนลงอีก ใจที่พยายามสู้มันหายฮวบเข้าที่อก

“ตอนนี้เธอไม่ได้ถูกขังไว้ในหีบแล้ว เธอนั่งอยู่กับฉัน” มือใหญ่ลูบเบา ๆ ที่หัวของฉัน เป็นการปลอบ ใช่....นี่ไม่ใช่หีบ นี่ไม่ใช่หีบ แม้จะสี่เหลี่ยมเหมือนกัน แต่มันไม่ได้มืด ใช่ มันไม่ได้แคบ ฉันพยายามดันตัวขึ้นอีกครั้งจากอกของเซ็นเซ ฉันช้อนสายตามองเซ็นเซเพื่อให้มั่นใจ ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว

สมัยก่อนตอนเล่นซ่อนหากับพวกพี่ ๆ ฉันวิ่งเข้าไปแอบในหีบ ไม่มีใครหาฉันเจอ ฉันถูกขังอยู่ในหีบนาน นานมาก จนฉันเกิดคิดว่าฉันจะตายในนี้ ร้องให้คนช่วย ก็ไม่มีใครช่วย จนอากาศหายใจเหลือน้อยเต็มที แล้วคนที่มาเจอก็ดันเป็นเซ็นเซ เขาเลยรู้จุดอ่อนของฉันหมดเลย

“ดีขึ้นไหม”

“ทำไมหน้าเซ็นเซมีความสุขคะ” ยัง ยังยิ้ม เซ็นเซชอบบอกว่าคนอื่น ๆ ร้าย จะบอกให้เซ็นเซเองก็ร้าย

“เปล่า เปล่าเลย ทำไมถึงคิดว่าฉันมีความสุข ฉันสอนลูกศิษย์ให้สู้ความกลัวอยู่ แล้วจะเลิกกอดเมื่อไหร่”

ไม่คุยด้วยละ เห็นอยู่ว่าสนุก ถ้ารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวแบบนี้มันก็กลัวน้อยลง นานแค่ไหนแล้วที่ฉันเอาแต่พึ่งเซ็นเซแบบนี้มาตลอด นี่เขากำลังจะมีแฟน ถ้าฉันเอาแต่พึ่งเขาแบบนี้ แฟนเซ็นเซคงจะรู้สึกไม่ดี

“เซ็นเซเค้าบอกจูบในจุดที่สูงสุดของชิงช้าสวรรค์ ความรักจะสมหวัง” ฉันมองกระเช้าของเราที่ตอนนี้กำลังขึ้นสู่จุดสูงสุด เซ็นเซต้องพาคู่เดตมาให้ได้เลยนะ วิวโคตรดี เห็นทุกอย่างของสวนสนุกเลย

“ความเชื่อเด็ก ๆ ตอนนี้ควรเลิกกอดฉันก่อน”

“มันรู้สึกปลอดภัยอ่าค่ะ อย่าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง อายเค้าตายเลย เซ็นเซ เซ็นเซดูสิ วิวสวยมากกกก ต้องจูบ ยังไงก็ต้องจูบแหละ บรรยากาศแบบนี้วิวสวยแบบนี้ มันต้องทำ ได้ใจสาวเต็ม ๆ จริงไหมคะ” ฉันมองหน้าคนที่ฉันยังกอดไม่ปล่อย อ๊ะ!!!! ตึก ๆ ตึกๆ ทำไมหน้าของเซ็นเซใกล้แบบนี้ จูบเหรอ เขาจะจูบฉันเหรอ เขาจะซ้อมโดยการลองทำกับฉันเหรอ ฉันค่อยหลับตาลงช้า ๆ เพราะคิดว่าจะต้องถูกจูบแน่ ๆ

“เลอะเทอะ” คนที่พูดแกะมือของฉันออกแล้ว แล้วเปลี่ยนไปนั่งอีกฝั่งของกระเช้าเหมือนเดิม

โอวววว เลอะเทอะจริงด้วย ฉันเนี่ยคิดไปถึงไหน ว่าเซ็นเซจะจูบฉัน ฉันรีบกางมือเกาะกระเช้าอีกครั้ง เมื่อไร้เซ็นเซคอยเป็นที่ยึดเหนี่ยว หัวใจมันเต้นตึกตักรึเปล่า คงเพราะกลัวแหละ

“ฉันนึกว่าเซ็นเซจะซ้อม ฮ่ะ ๆ แบบว่ากลัวจีบเค้าไม่สำเร็จอะไรแบบนี้อ่าค่ะ จบนี่เราไปบ้านผีสิงกันนะคะ ให้เซ็นเซได้ไปโชว์ความแมนให้สาวดูไง ให้เค้ากลัวให้เซ็นเซปกป้อง”

.

.

เรามาต่อที่ปราสาทผีสิงที่ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ที่ต้องเรียกว่าปราสาท เพราะมันใหญ่มาก ใหญ่มากจริง ๆ ฉันไม่กลัวผี บอกเลยที่นี่สบาย ไม่ได้กินฉันหรอกกกกกก

“ฉันต้องโชว์ความแมนด้วยเหรอ ยังไงฉันก็เป็นผู้ชาย” ทำไมเซ็นเซถึงได้เป็นคนที่ไม่มีศิลปะในการจีบหญิงเลย ฉันลากเซ็นเซเข้ามาในชั้นแรก ปราสาทผีสิงที่นี่มีสองชั้น ใหญ่ตาแตกไปเลย

ทางเดินของที่นี่มีลูกศรสะท้อนแสงอยู่ที่พื้นเพื่อบอกทาง ในบ้านเงียบและมืด ตาของเราปรับสภาพไม่ทัน ทำให้เรามองไม่เห็นหน้ากันเลย ตึง!!!!! เสียงดังทำฉันสะดุ้ง ไม่ใช่เพราะฉันกลัว แต่เพราะความตกใจ เพราะไม่รู้ว่าเราจะต้องเจออะไร แต่คนข้าง ๆ เดินเฉยมาก เฉยจนเดินนำไปเลย

“เซ็นเซไม่ได้นะคะ เซ็นเซจะทิ้งให้คู่เดตไม่ได้นะคะ เซ็นเซมาเดตนะ” เสียงของฉันทำให้คนที่เดินนำหน้าย้อนกลับมา

“ต้องทำยังไง” แย่แล้วสิเซ็นเซเริ่มหงุดหงิดละ

“เซ็นเซก็ต้องเริ่มจากจับมือเค้าเดิน แล้วค่อยสัมผัสที่เอวของเค้าเพื่อให้เค้ามั่นใจ ว่าเซ็นเซจะไม่ไปไหน” ฉันสอนคนแก่จีบเด็ก แต่คนแก่นี่สอนยากจริง บอกแบบนี้ยังจะเดินหนีอีกละ ฉันต้องวิ่งไปทำเป็นตัวอย่างให้คนแก่ดู ฉันโอบเอวของเซ็นเซเดินไปในปราสาทผีสิง แล้วก็แกล้งกลัวให้เขาปกป้อง บอกเลยเซ็นเซทำได้ง่อยมาก ตาที่เริ่มปรับแสงได้ ทำให้เรามองเห็นทุกอย่างรอบข้าง ที่นี่ทำได้น่ากลัวเลยทีเดียว แต่คนข้าง ๆ ฉันไม่กลัวเลย

ในระหว่างที่เราเดินกันอยู่ ที่คนที่แต่งตัวเป็นผีจะเข้ามาจับฉัน ทำให้คนความรู้สึกไว หมุนตัวฉันไปอีกฝั่งไม่ให้เขาสัมผัสได้ ไม่ให้ใครมาจับฉันได้เหรอ ไม่สิ ไม่สิ คู่เดต

“ปกป้องได้ ไม่ได้แปลว่าต้องพูด ฉันเป็นพวกทำให้เห็น ไม่ใช่เอาแต่พูด” เสียงนุ่มที่บอกฉันในความมืด โคตรอบอุ่นในหัวใจเลย คู่เดตของเซ็นเซต้องโชคดีมากแน่ ๆ

“เท่จังเลย” ฉันเผลอชมคนที่ตอนนี้จูงมือให้ฉันเดินต่อ สิ่งที่เซ็นเซมี ฉันรู้ดีว่าไม่ใช่อะไรที่สัมผัสได้ด้วยตา แต่เป็นอะไรที่สัมผัสด้วยหัวใจ ขอให้ผู้หญิงคนนั้นสัมผัสได้เหมือนที่ฉันรู้สึกตอนนี้

เราเดินจนออกมาจากปราสาทผีสิง แต่มันก็ใกล้เวลาที่สวนสนุกจะปิดแล้ว เราเลยเดินออก ระหว่างทางออกกลับมีร้านขายของที่ระลึกเรียงราย

“เราไปหาอะไรเป็นที่ระลึกค่ะ ของที่จะทำให้ทั้งคู่ได้จำวันนี้ไปอีกนานแสนนาน” ฉันมองเซ็นเซที่ขมวดคิ้ว หรี่ตามองฉัน มันบอกว่าเขานั้นหงุดหงิดแล้วนั่นเอง แต่ก็ยอมเดินมากับฉัน

“เธอชอบอะไรล่ะ เอ่อ ไม่ใช่สิ ปกติผู้หญิงชอบอะไร”

“เล็ก ๆ พกได้ ที่ห้อยโทรศัพท์แบบนี้ดีไหมคะ”

“ตาถึงมากเลยค่ะ อันนี้เป็นของคู่กันนะจ๊ะ พอเวลาคนสองคนเข้ามาใกล้กัน เห็นไหมจ๊ะมันจะมีแสง” แม่ค้าขายของเต็มที่ มันมีหลายแบบมากจนทำให้ฉันต้องยืนเลือก แต่ส่วนมากจะเป็นรูปหัวใจ เพราะมันเป็นของคู่รัก แต่ฉันไม่ใช่คู่รักกับเซ็นเซอะ เอารูปอื่นก็แล้วกัน ฉันเลือกรูปพระจันทร์และดาว แต่พอจะจ่ายเงิน เซ็นเซก็จ่ายเงินให้เรียบร้อย ว้าวววว มีความกระเตื้องในการจีบสาวแล้ว

“เซ็นเซอยากได้อันไหนคะ” ฉันมีสองอันให้เขาเลือก ดาว และ พระจันทร์

“เธอชอบอันไหน”

“อื้มมม อันไหนดีนะ ฉันเอาดาวละกัน เพราะเซ็นเซเป็นพระจันทร์ ไม่มีจันทร์ ดาวก็จะไม่ทอแสง เซ็นเซไม่สอนฉัน ฉันอาจจะไม่มีวันนี้” ฉันยิ้มให้อาจารย์ที่ตอนนี้มองที่ห้องโทรศัพท์ที่ตอนนี้ส่องแสงใส่กัน

“งั้นฉันเอาดาว เธอเป็นพระจันทร์ เอ่ออ คือ ฉันเบื่อจะส่องแสงให้เธอแล้ว” เซ็นเซเลือกดาว แล้วส่งพระจันทร์มาให้ฉัน

“ฝันไปเลยค่ะ ฉันจะมาวุ่นวายกับเซ็นเซยันแก่ไปเลย มาช่วยเซ็นเซเลี้ยงลูก ฮ่ะ ๆ กลับกันเถอะค่ะ เค้าจะปิดกันแล้ว” ฉันรีบใส่ที่ห้อยโทรศัพท์ทันที แต่เซ็นเซกลับไม่ยอมใส่ แค่เก็บก็พอแล้วค่ะ เพราะยังไง เซ็นเซก็ต้องไปใส่คู่กับคู่เดตสินะ

เซ็นเซยังต้องฝึกอีกเยอะเลย แต่เดตครั้งนี้ก็ไม่ได้แย่นักหรอก

.

.

ในเวลาต่อมา.....

“อู้ววววว ลมอะไรแบกเพื่อนรักมากินเหล้าในซุ้มของฉันได้นะ” แว่นทักอุลที่มานั่งดื่มในวันที่เงียบสงบ ไม่ค่อยจะมีผู้คนมากนัก ก่อนจะหยิบแก้วมานั่งดื่มเป็นเพื่อนเพื่อนรัก

“ไม่มีอะไร แค่เบื่อ” อุลตอบพร้อมกับมองข้อความของนานะที่ยังเด้งไม่หยุด

“เบื่อชา หรือเบื่อพี่สาวแก”

“นั่นตัวน่าเบื่อเลย วุ่นวายชีวิตฉันมากเลย” อุลถอนหายใจออกมา เพราะนานะเอาแต่ถามเรื่องการดูตัววันนี้

“ทำไมที่ห้อยโทรศัพท์แกมันมุ้งมิ้งจังวะ ดาวเหรอ แกชอบอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ” แว่นถามเพราะเพื่อนของเขา ที่ไม่ใช่คนที่จะมาชอบของอะไรน่ารัก ๆ แบบนี้

“ก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอ อีกอย่าง มันก็แค่ของที่ระลึก ขอยาดองอะไรที่มันแรง ๆ หน่อยได้มะ พวกนี้อ่อนจังเลย” อุลขออะไรที่มันแรงกว่าที่เขากินอยู่ตอนนี้ ก่อนจะมองไปที่ที่ห้อยโทรศัพท์รูปดาวที่ติดอยู่กับโทรศัพท์

“ไม่ได้ แกเมาแล้วเดี๋ยวมีการตายเกิดขึ้น กินเบา ๆ แบบนี้แหละดีแล้ว ถ้ายังดื้อ ฉันจะเสิร์ฟชานะ”

.