ตอนที่ 9 | เสร็จสอง

1966 Words

“มองแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า” เฟรชถามขึ้นทันทีเพราะในตอนนี้สายตาของอัคคีกำลังว่อกแว่กไปมา ไม่แม้แต่จะกล้ามองหน้าหรือมองมาทางเธอ “เฟรชโป๊” เป็นจริงตามที่อัคคีพูดออกมา เฟรชในตอนนี้โป๊มากแต่ก็ถูกใจอัคคีมากเช่นกัน ในตอนนี้อัคคีทดไว้หลายครั้งแล้วว่าเฟรชทำอะไรไว้บ้าง หากถึงเวลาเมื่อไหร่ สาบานเลยว่าอัคคีจะเอาคืนให้สาสม “โป๊ที่ไหนกัน เฟรชมีเสื้ออัคคีอยู่บนตัวนะ” สำหรับเฟรชมันไม่โป๊เลยเพราะเสื้อของอัคคีมันใหญ่สำหรับเธอถึงมันจะเป็นตัวที่เล็กที่สุดในตู้ก็เถอะ หากจะโป๊จริงๆก็คงเป็นตอนที่ไม่มีอะไรอยู่บนร่างกายต่างหาก “แต่เสื้อมันบางมากเลยนะครับ” “ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่อัคคีให้เฟรชนอนตรงไหน” “เฟรชนอนในห้องเลยครับเดี๋ยวผมนอนโซฟา” อัคคีรู้ดีหากนอนด้วยกันคงเป็นเฟรชเองที่จะไม่ปลอดภัย ตอนหลับใครเขารู้สึกตัวกันเพราะฉะนั้นอัคคีกันไว้ก่อนเพราะกลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวจับเฟรชทำมิดีมิร้ายแบบนี้จะแย่เอาได้ “โซฟาด้านนอกน่ะหรอ” “ก็ครับ” “งั้นเฟรชจะนอนโซฟาด้วย” แน่นอนว่าเฟรชไม่ปล่อยให้อัคคีนอนคนเดียวแน่ๆ เธอตั้งใจมาที่นี่เพราะต้องการที่จะนอนกับอัคคีแต่หากคืนนี้ความตั้งใจของเธอล้มเหลวมันก็คงน่าเสียดายแย่ “ไม่ได้สิครับ เดี๋ยวเฟรชจะปวดหลังนะครับ” “งั้นเราก็นอนบนเตียงด้วยกันสองคน โอเคไหม” เฟรชไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ออกไป เธอออกกลอุบาย อ้อนใส่อัคคีขนาดนี้ อย่างน้อยคืนนี้เธอต้องได้อะไรมากกว่าการอยู่เฉยๆ “ไม่ได้นะครับแค่เฟรชมานอนกับผมมันก็ทำให้เฟรชเสียหายมากพอแล้ว” “เฟรชไม่ถือเรื่องพวกนี้หรอกอัคคี” อัคคีรู้ดีว่าเฟรชไม่ถือตัว เรื่องนี้เป็นข้อเสียสำหรับเฟรช หากได้เป็นแฟนกัน อัคคีไม่รู้เลยว่าตัวเขาจะทำยังไงดีเพราะเฟรชทำตัวน่าหวงเป็นบ้า ในตอนนี้ก็รู้สึกแบบนั้นอยู่บ่อยครั้ง อยากเป็นเจ้าของ อยากเห็นร่างกายสวยนี้เพียงคนเดียวแต่ทว่าเขาไม่มีสถานะ เป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทที่ไม่มีสนิทในเรื่องพวกนี้ “ยังไงก็ไม่ได้ครับ” “เฟรชเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน หากอัคคีไม่สบายใจเอาหมอนข้างกั้นไว้ตรงกลางก็ได้” “ก็ได้ครับ เอาหมอนไว้ตรงกลาง” “งั้นอัคคีไปอาบน้ำเถอะ เฟรชนอนรอ” แน่นอนว่าอัคคีไม่รอช้าเดินตรงเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะกวาดสายตามองเห็นชุดชั้นในรวมถึงจีสตริงสีแดงลายลูกไม้ที่แขวนไว้กับราว “ให้ตายเถอะ ! ร้อนแรงขนาดนี้แล้วกูจะไปทนไหวหรอ” อัคคีเอ่ยพูดกับตัวเองพร้อมกับก้มมองแก่นกายภายใต้กางเกงที่ตอนนี้กำลังขยายใหญ่เต็มตัว ไม่แปลกที่อัคคีจะมีอารมณ์ ร้อยทั้งร้อยผู้ชายก็ต่างทนไม่ไหว หากเห็นผู้หญิงที่แต่งตัวอย่างเฟรชมายืนตรงหน้า ความจริงแล้วควรทนไม่ไหวตั้งแต่แรกเห็นแต่สำหรับอัคคีเขาอดทนแทบตายกว่าจะพาตัวเองผ่านพ้นภาพสวยๆตรงหน้ามาได้ ในตอนนี้อัคคีได้แต่เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลลงมา ส่วนมือหนาก็ขยับแก่นกายของตัวเองที่มีขนาดใหญ่เกินกว่ามาตรฐานชายไทยตามจังหวะ “ซี๊ด…อ่าส์ แม่ง ! เสียวฉิบหาย” “อ่าส์ ! เฟรช ซี๊ด…จะเสร็จ” “อ่าส์” แม้ว่าตอนนี้จะมีความเสียวซ่านมากแค่ไหน เสียงครางที่ออกมาจากปากหนากระจับได้รูปไม่ได้ดังเล็ดลอดออกมาด้านนอกเลยแม้แต่น้อย อัคคียังคงขยับแก่นกายของตัวเองด้วยมือใหญ่พร้อมคิดถึงใบหน้าสวยของเฟรช คิดถึงร่างกายที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวสั้นของเขาจนในที่สุดน้ำกามขาวขุ่นก็พุ่งออกมาจนหมดเปรอะเปื้อนหน้าขาและมือไปหมด “แม่ง ! แค่จินตนาการภาพยังเสียวขนาดนี้ หากต่อไปได้ทำจริงๆกูจะขนาดไหน” หลังจากสบถกับตัวเองเสร็จแล้ว อัคคีก็จัดการกับร่างกายของตัวเองก่อนจะออกมาจากห้องน้ำด้วยร่างกายที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว อัคคีกวาดสายตามองหาเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังนอนคว่ำเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง เสื้อเชิ้ตสีขาวบางที่เธอสวมใส่มันร่นขึ้นไปข้างบนจนตอนนี้ก้นกลมขาวเนียนโชว์ให้เห็นตรงหน้า “ให้ตายเถอะ !” อัคคีพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับหันหลังหนี ใจจริงอยากยืนมองก้นสวยๆใจแทบขาด อยากบีบ อยากขยำ อยากเอาหน้าลงไปซุกแต่เขายังทำไม่ได้และที่หันหน้าหนีแบบนี้เพราะหากจ้องมองต่อไป ตัวของอัคคีเองนั่นแหละที่จะทนไม่ไหว “ผมว่าเฟรชควรใส่กางเกง” เป็นจริงตามที่อัคคีพูดออกมา เฟรชควรใส่กางเกงไม่ใช่โป๊เปลือยแบบนี้ รู้ดีว่าตั้งใจจะอ่อยกันแต่อัคคีก็ไม่คิดว่าเฟรชจะเล่นแรงเปิดก้นขาวๆให้ดู “ปกติเฟรชไม่ใส่นอนอะว่าแต่อัคคีอาบน้ำเสร็จแล้วหรอ” “ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ เฟรชเอาผ้าห่มคลุมตัวหน่อยก็ดี ผมไม่กล้าเดินไปเลยครับ” ถึงแม้ในใจจะจดจำภาพก้นขาวๆเอาไว้แล้วแต่อัคคีก็ต้องแกล้งทำเป็นคนดีมีความรู้สึกเขินอายกับสิ่งที่เห็น “อัคคีปิดไฟยังไงก็ไม่เห็นแล้ว ปิดเถอะแล้วมานอน เฟรชง่วงไม่ไหวแล้ว” “ขออนุญาตขึ้นเตียงครับ” หลังจากที่ปิดไฟร่างสูงใหญ่ที่แสนกำยำก็เดินตรงมาที่เตียง อัคคีล้มตัวนอนลงข้างๆกับเฟรชโดยเว้นระยะห่างพอสมควรแต่ทว่าตรงกลางกลับไม่มีหมอนข้างแต่อย่างใด “เฟรชอนุญาต” แน่นอนว่าเฟรชไม่ได้อนุญาตเพียงอย่างเดียว ทันทีเมื่ออัคคีล้มตัวนอนลงบนเตียง ร่างกายเล็กก็ถือวิสาสะขึ้นคร่อมบนตัวของอัคคี “เฟรช !” “เฟรชนั่งแบบนี้อัคคีรู้สึกยังไงบ้าง” เฟรชถามออกไปตามตรงเพราะในตอนนี้เธอต้องการรู้ว่าอัคคีรู้สึกยังไง เธอมั่นใจว่ายังไงผู้ชายทุกคนล้วนแต่มีสันดานดิบในตัวแต่อยู่ที่ว่าจะเอาออกมาใช้ยังไงและคนอย่างอัคคีต้องมีคนทำให้รู้สึกเพราะหากไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มา สันดานดิบในตัวคงออกมาเองไม่ได้หากไม่มีการกระตุ้น “มะ…ไม่รู้ครับ” “แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ” หลังจากพูดจบร่างกายสวยก็ขย่มลงบนตักแกร่งเบาๆ ทำเอาอัคคีถึงกับหน้าถอดสี โชคดีที่ตอนนี้ภายในห้องมืดมากทำให้เฟรชไม่รู้เลยว่าอัคคีมีสีหน้าอย่างไร “ตอบหน่อยสิ ถ้าแบบนี้อัคคีรู้สึกยังไง” เฟรชยังคงถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอไม่ได้รับคำตอบกลับมา เธออยากรู้เหลือเกินว่าอัคคีรู้สึกยังไง แก่นกายใหญ่ภายใต้กางเกงมันกำลังพองโตเฟรชรู้สึกได้แต่เธอก็อยากได้ยินคำตอบจากปากของอัคคีอยู่ดี “อ่าส์ ! เฟรช อย่าทำแบบนี้ครับ” มือหนาจับเข้าที่เอวของเฟรชพร้อมกับส่งเสียงทุ้มออกมาจากลำคอ ในตอนนี้อัคคีกำลังทนไม่ไหวถึงจะเป็นการขย่มเบาๆแต่อัคคีกลับรู้สึก ในตอนนี้มันไม่มีอะไรกั้นเลยนอกจากกางเกงของอัคคี มีกางเกงยังรู้สึกดีและฟินขนาดนี้ อัคคีไม่อยากคิดเลยว่าหากเนื้อแนบเนื้อกันจริงๆเขาจะรู้สึกดีขนาดไหน “ถ้าอัคคียังไม่ตอบ เฟรชจะทำมากกว่านี้อีก” แน่นอนว่าเฟรชไม่ได้พูดเล่น ร่างกายสวยถอยตัวลงจากตักแกร่ง จับเข้าที่ขอบกางเกงและดึงกางเกงของอัคคีลงมาพร้อมกันอันเดอร์เวย์ แก่นกายความใหญ่โตดีดออกมา ถึงจะไม่ได้เห็นเพราะในห้องไม่มีแสงแต่เฟรชมั่นใจว่าของอัคคีมันใหญ่กว่าของทุกคนที่เธอเคยเจอ “เฟรช ! ทำอะไรครับ” อัคคีตกใจไม่น้อย พอรู้อยู่ว่าเฟรชกล้าทำทุกอย่างเพื่อหวังอ่อยและยั่วแต่ก็ไม่คิดว่าจะกล้าทำขนาดนี้ ตอนนี้อัคคีไม่รู้เลยว่าตัวเองควรรู้สึกอะไร มีคนเคยทำให้บ่อยแต่กับเฟรชมันเป็นครั้งแรก คนที่ชอบ คนที่รู้สึกดีด้วยกำลังจะออรัลให้ มันสุดยอดมากนะ “ทำอะไรดีน้า” ไม่พูดเปล่ามือเรียวเริ่มขยับแก่นกายของอัคคี เริ่มจากการขยับเบาๆและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นก่อนจะใช้เรียวลิ้นแลบเลียส่วนหัวที่ให้เดาว่าตอนนี้คงบานฉ่ำ ในจินตนาการของเฟรชตอนนี้ เธอพยายามคิดถึงภาพแก่นกายของอัคคี ถึงตอนนี้จะจับอยู่แต่เธอก็อยากเห็น อยากเห็นว่าจะเป็นยังไงเพราะสิ่งเดียวที่รู้ในตอนนี้คือความใหญ่โต เห็นซื่อๆเนิร์ดๆแบบนี้ แต่แก่นกายกลับใหญ่เป็นบ้า ! “อ่าส์…เฟรชครับ ! ผม อ่าส์” อัคคีได้แต่ส่งเสียงครางออกมาเพราะในตอนนี้เฟรชไม่เพียงแต่ใช้ลิ้นสัมผัสไปที่ส่วนหัวแต่ทว่าเธอกลับอ้าปากครอบครองแก่นกายใหญ่เข้าไป ใบหน้าสวยก้มลงผงกหัวขึ้นลงตามจังหวะ จากจังหวะช้าๆเนิบๆก็แปรเปลี่ยนเป็นจังหวะที่เร็วขึ้น มือเรียวยกขึ้นขยับแก่นกายใหญ่ไปด้วย “อ่า…เฟรช ผมไม่ไหวครับ” อัคคีไม่ไหวจริงๆเฟรชทำได้ดีเกินคาด จะผิดไหมหากอัคคีจะพูดว่าเฟรชทำได้ดีมากกว่าผู้หญิงหลายคนที่เคยทำให้เขา เขาไม่ได้อวยหรือพูดเกินความจริงแต่ทุกจังหวะที่เฟรชทำไม่ว่าจะตวัดลิ้นเลียที่ส่วนหัว ลากลิ้นลงมาจากปลายถึงโคนและสลับขึ้นจากโคนถึงปลาย มันเป็นการกระทำที่ทำให้อัคคีเสียวจนขนลุก ยิ่งใช้มือเข้ามาช่วยกอบกุมแก่นกายและขยับตามจังหวะการอมมันก็ยิ่งทำความรู้สึกของอัคคีเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม ในตอนนี้อัคคีทนไม่ไหวอีกแล้ว มือหนาจับใบหน้าสวยเอาไว้ก่อนจะออกแรงกระแทกสวนเข้าไปในปาก อัคคีตอกแรงอัดกระแทกสวนเข้าไปซ้ำๆรัวๆเพราะตอนนี้เขาแทบทนไม่ไหว ยิ่งมีเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ หน้าจอสว่างขึ้นเห็นใบหน้าสวยกำลังก้มหน้าผงกหัวครอบครองแก่นกายของตัวเอง ใบหน้าหล่อก็ได้ยกยิ้มออกมา ภาพตรงหน้าเป็นภาพที่อัคคีโคตรชอบแต่จะชอบมากกว่านี้หากเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น แน่นอนว่าในตอนนี้อัคคียังคงกระแทกสวนเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ทุกจังหวะที่ปากนุ่มสัมผัสไปมากับแก่นกายมันก็เหมือนเชื้อเพลิงเติมไฟให้อัคคีรู้สึกยิ่งกว่าเดิมจนในที่สุดอัคคีก็ทนต่อความเสียวไม่ไหว เขาปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นใส่ปากของเฟรชจนหมด “ผมขอโทษครับเฟรช ผมไม่ได้ตั้งใจร่างกายมันเป็นเองจนผมควบคุมไม่ไหว” “เฟรชอย่าโกรธผมเลยนะ ผมขอโทษจริงๆ” ❤️ ไม่ได้ตั้งใจกี่โมง ? ฝากกดใจ คอมเมนท์ให้เค้าเยอะๆน้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more