“ผมขอโทษครับเฟรช ผมไม่ได้ตั้งใจร่างกายมันเป็นเองจนผมควบคุมไม่ไหว” เมื่อเสร็จกิจทุกอย่าง อัคคีก็รีบสวมกางเกงให้กับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นนั่งให้เสมอกับเฟรชที่ตอนนี้ยังคงอึ้งไปกับการกระทำของอัคคี
“เฟรชอย่าโกรธผมเลยนะ ผมขอโทษจริงๆ”
ในตอนนี้อัคคีได้แต่พูดขึ้นซ้ำๆเพราะยิ่งเฟรชไม่ตอบ เขาก็ยิ่งกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อ เหตุการณ์เมื่อกี้ที่เกิดขึ้นอัคคีไม่สามารถฝืนร่างกายของตัวเองได้ เขาทำตามสัญชาตญาณสันดานดิบของตัวเองจนลืมคิดไปถึงผลที่จะตามมา
“อัคคีเมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจหรอ” เฟรชถามกลับไปทันที
เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าอัคคีจะทำอะไรแบบนี้ออกมา ในช่วงที่เขาจับหัวเธอและล็อกเอาไว้ มันเหมือนคนที่ทนต่อความเสียวไม่ไหวเลยหาทางกระแทกเองเพื่อหวังเสร็จ
“ผมไม่ได้ตั้งใจครับ ร่างกายมันเป็นเอง ฮึก…ผมนิสัยไม่ดีใช่ไหมครับ ผมขอโทษนะครับเฟรช”
อัคคีได้แต่บีบน้ำตาเรียกคะแนนความน่าสงสารเผื่อว่าเฟรชจะเชื่อกันบ้างเพราะเขากลั
