Seducing Bad Boys

8

EIGHT –

RANCE'S POV -

"I'm sorry. I don't want you to do it, but inside of me, there's a part na sana magtagumpay ka sa gagawin mo." Yumuko si Cheska matapos nya iyo'ng sabihin.

Everything about her is my weakness.. specially seeing her sad.

Ayoko ng malungkot sya, ayoko ng nasasaktan sya, ayoko ng nababalewala sya. She doesn't deserve it. She's one of those girl na hindi lang mabait, maganda at matalino. Meron sya'ng humility. And i love everything about her.

Yes, i love her.

But unfortunately, all she ever thinks about is Joon. At sa kasamaang palad ulit, si Joon din ang dahilan kung bakit sya nalulungkot, nasasaktan at nababalewala si Cheska.

Hindi ako sumagot sa sinabi nya na iyon.

Magkasabay kaming pumasok. It's stupid to think na lumipat sya sa isang pipitsuging eskwelahan kumpara sa dati naming pinapasukan para sundan si Joon. And it's stupid of me too, para lumipat din at sundan sya.

I don't want to think of myself as a martyr. I think of myself as a person who's in love.

I believe na kapag nagmamahal ka, hindi naman kailangan mahalin ka rin nya. Ang maipakita lang na mahal mo sya ay sapat o sobra sobra na.

"Rance?" Untag sa akin ni Cheska.

Nasa kotse kami ngayon. We have a driver. Dahil pinagkakatiwalaan ako ng parents ni Cheska na walang nagawa kundi ang payagan sya sa kalokohan nya, they decided na magsasabay na lang kami pumasok.

Sounds perfect.. kung mahal nya lang din sana ako.

I sighed.

"Rance, i'm sorry.." Sabi nya ulit.

Pinilit ko'ng ngumiti, kagaya ng dati. "You don't have to worry about it, France." I call her France.. masyado na kasing gasgas yung Cheska. "I'll be fine, it will be fine." I assured her.

I can see the hesitations in her eyes. "I shouldn't be dragging you into this.." Muli syang yumuko.

"France, cheer up! Ano ka ba naman? Ngayon pa na pareho na kayo ng school ng forever love mo?" Linangkapan ko ng sigla ang boses ko.

She looked at me, tapos ngumiti. "Thank you so much, Rance. I owe you everything."

"Wala yun. Alam mo naman na nandito lang ako." Kasi mahal kita. Gusto ko sana idugtong pero ayoko masira ang kung ano ang meron kami ngayon ni France.

Maaga kaming dumating sa school.

Agad na hinanap ng mata ko si Aura. Kung bakit ba naman kasi sa dami ng igi-girlfriend ni Joon ay si Aura pa? I know her all my life! Magkapit bahay kami noon until mag migrate kami sa China. At noon pa ay alam ko na espesyal ang pagtingin nya sa akin.

Kahit hindi nya aminin ay ramdam ko.

Randam ko sa bawat tawag nya sa akin ng Oppa. Ramdam ko sa bawat pag aaya nya sa akin noon mag hang out. Ramdam ko sa tuwing gusto nya sumama kapag may lakad kami ni Alistair.

"Rance, si Aura." Bumalik ako sa realidad ng sikuhin ako ng marahan ni France.

Automatic na napatingin ako sa direksyon na tinuro nya.

Kasama ni Aura si Jelly, naglalakd sila paakyat sa hagdan, pero hindi naka uniform si Aura.

Something urge me to go and talk to her.

"Why is she not wearing a uniform?" Mahinang tanong ni France.

"France, mauna ka na sa room. I'll talk to her. Okay?" Sabi ko na kay Aura pa rin naka tingin.

She nodded.

Magka klase kami. We're in the first section since qualified yung mga grades namin sa section na iyon and i'm really glad na magkaklase kami.

I hurriedly ran to get to Aura and Jelly.

"Aura." I called her.

Napatigil sila sa paglalakad tapos nilingon nila ako.

"Oppa.." Mahinang sabi ni Aura. I know na may hesitation yung pagtawag nya na yun, hindi na sya sure kung okay pa rin sa akin ang tawagin na Oppa. I don't mind actually..

"Bakit hindi ka naka uniform?" Agad na tanong ko.

Biglang lumambong yung mata nya.

"Magpapaalam lang kasi sya na hindi muna sya makakapasok." Si Jelly yung sumagot.

"Nasa hospital kasi si Kuya." Dagdag ni Aura.

"What? What happened to Alistair?" I became worried.

"He's fine.. m-may strangers na napagtripan si Kuya sa lugar namin. Kailangan ko lang sya bantayan ngayon o baka hanggang bukas."

"Oh, i see. Saang hospital sya dinala?"

"San Lazarus."

"Okay, after class pupunta ako. Pakisabi na lang sa kanya."

Tumango si Aura, then umalis na sila.

KIDD'S POV -

"So pano na ang plano?" Tanong ko kay Min Jae.

Nag kibit balikat sya. "Hindi ko alam. Gago din talaga yun si Joon." Umiling iling si Min Jae.

I laughed. "That bastard ruined everything."

"Well, he was born that way. At sa tagal ng pagtatyaga natin eh dapat masanay na tayo."

"Damn!" Tumayo ako at nag inat. "The show must go on. That lousy act won't hold anyway. Isa ding determinado to si Rance."

Tumawa si Min Jae. "Nagagawa nga naman ng pag ibig!"

I acted like i was going to p**e. "Duh."

Min Jae laughed so hard! "And why are we doing this, again?"

"f**k you." Natatawa na sabi ko bago iwan si Min Jae.

Sumunod sya sa akin tapos sabay na kaming pumasok sa class room. Tulog si Shin ng pumasok kami. Hindi na kami nagtataka. Napaka antukin talaga ng gago'ng yun.

Magulo. Yun yung unang word na masasabi kapag pumasok ang kahit na sino sa section namin. Last section.. what do you expect? Kumbaga, kami yung patapon na estudyante. May kaunting future at tinutulungan na tumaas yung rate ng future.

Lima lang yung babae sa section namin. Mga badass din, but you can get the idea kung ano pa kaming mga lalaki. Pero pinaka badass syempre si Shin.. sa section namin.

Kung tatanungin nyo ako kung sino pinaka badass sa buong school?

Hindi na kailangan pang itanong o magpakita ng patunay.

Si Kim Jae Joon.

He is our leader. None other.

Oo nga pala, wala masyado nakakaalam nun. Ang akala nila, simpleng mga deliquent students lang kami. But there will always be underneath our *ehem* charming looks and badboy image.

Si Shin. He's too good to be wasted. Well, sa opinyon namin iyon ni Min Jae.

So we decided na gumawa ng way para kahit papaano eh malihis ng kaunti sa tatahakin naming landas si Shin. At syempre pa ay siguradong hindi alam ni Joon dahil lagot kami kapag nagkataon.

Si Aura. Unang beses namin nakita na magsakay ng babae o mag angkas ng babae sa motor nya si Shin. Aminado kami ni Min Jae na napa nganga kami ng makita namin na nakasakay yung babae sa likod ng motor nya.

I don't know her that time. I discussed it with Min Jae at sya ang nagsabi na ito nga si Aura. Ayon sa balita, dati silang mayaman.. well, i can attest to that. Kung talagang apo sya ng sinasabi nilang lolo nya, no doubt na mayaman nga sila.

Na bankcrupt yung business ng lolo nya kaya napunta sya sa public school.

Anyhow, hindi maiaalis ang katotohanan na sya ang unang babae na sinakay ni Shin sa motor nya. So Min Jae and i thought na baka kahit papaano ay attracted si Shin kay Aura. Shin knows na inimbita namin si Aura.. hindi nga lang alam ni Aura na kami ni Min Jae ang nagpadala ng package sa kanya.

We thought na sanay si Aura sa mamahalin na bagay, at maiisip nya na thoughtful act ang ginawa ni Shin kaya baka magkagusto rin si Aura kay Shin.. sa kasamaang palad, nagpasakit na naman ng ulo si Joon.

Ipakilala ba naman na GF nya si Aura?! Sirang sira ang plano namin!

"Hoy, wala yata si ma'am." Sabi ni Min Jae.

"Nakakatamad. Saan tayo mamaya?" Humikab pa ako.

"Race tayo mamaya." Out of the blue ay sumagot si Shin na gising na pala.

Min Jae and i smiled.

Race it is!

AURA'S POV - 

Ngayon ko naramdaman yung maka experience ng bangungot.

Yun yung nakita ko si Kuya. Feeling ko hihimatayin ako ng makita sya na naka handusay sa tapat ng pinto. There's blood eveywhere. Hindi nya magawang makapag salita. Putok yung labi nya at may balck eye. May sugat sya kahit saan.

I screamed as i cry.

Tinulungan ako ng binata namin na kapit bahay na isakay si Kuya sa taxi. Ibinilin ko na lang na kapag dumating si mommy ay sabihin nya na lang.

I rushed him to the nearby hospital. Yung hospital na kung saan una syang inadmit at kung saan ko nabangga si Joon.

Umiiyak na dumating si mommy.

Nakipag coordinate kami sa police. Hindi makapgsalita ng maayos si kuya but he told us and the police na random stranger at hindi dawnya kilala yung bumugbog sa kanya. But i know what Joon said. Binubully talaga sya.

Nag volunteer ako na umabsent para mag bantay. Bago pa lang si mommy sa work kaya sabi ko kaya ko naman. Stable naman na si kuya. May malalim lang syang mga sugat sa braso. Ilang beses din daw sya nasuntok sa sikmura.

The horror of it is killing me.

I cried non stop.

Bumalik sa hospital si mommy ng maaga para makapasok ako at magpaalam, tapos sya naman papasok. Natuwa ako nung sinabi ni Oppa na pupunta sya. Baka matuwa si kuya dahil matagal rin naman silang hindi nagkita.

And then i had the urge na kausapin si Joon.

"Pwede ba tayo'ng mag usap?" I waited for him outside our class room's door.

"Yuck. Hindi na nahiya. Feel na feel kausapin si Joon." I heard one of our classmates said.

"Grabe. Sya pa talaga lumalapit." Sabi pa nung isa

But i let it out on my other ear. Mas importante na makausap ko si Joon.

I saw him smirked when he saw me.

"What's up baby girl?" Hawak hawak nya yung strap ng suot nya'ng backpack.

"P-payag na ako na sinabi mo kagabi."

He was taken back. Parang hindi nya inasahan na mag iiba yung desisyon ko.

"So you finally know.."

Naiyak ako. "Nasa hospital si Kuya. I want to know what's happening."

"He's been bullied, end of story. Say you'll not go out with Rance and it'll stop. Pronto." Sabi lang ni Joon na straight faced.

Huminga ako ng malalim at pinigil ang pag iyak ko.

"G-gagawin ko lahat ng gusto mo.. please. Do what you have to do. I don't want to see him like that again."

He c****d his head to the side as if very amused. "Fine. Wala ng bawian." Sabi nya bago nya ako lagpasan papasok sa classroom, para tumigil at muling magsalita. "And i don't like people who doesn't keep their promise. Masama ako magalit, Aura."

Kinilabutan ako sa sinabi nya.

I just made a deal with a very bad boy.