CHAPTER 37

1816 Words

YUA’S POV Habang nag-iisa at nakikinig ng music ay kumatok si manang. Pinatay ko ng tugtog at saka ko sya pinapasok. Umupo ako at saka ko hinawi ang buhok kong nakaharang sa mukha ko. “Hindi ka pa rin ba magpapakita sa kanila? Tatlong b’wan na ang nakalipas mula ng magtago ka sa hindi ko malamang dahilan,” sabi ni manang. Bumuntong hininga ako at saka ako mapait na ngumiti sa kanya. “I have something to do by now.” “Ano naman ang gagawin mo?” takang tanong nya. “Alamin ang taong nasa likod ng lahat ng pangyayare.” “Ano ba ang tinutukoy mo?” “Manang. Ako ‘yong tipo ng taong walang pakialam sa nararamdaman ng ibang tao pero ako ‘yong tipo ng taong mas uunahin ang seguridad ng mga mahal nya.” Bumuntong hininga ako at saka pumunta sa may veranda. Tinignan ko ang b’wan at saka a

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD