THE UNEXPECTED MAFIA HUNTER

CHAPTER 5

YESHA’S POV

I don’t know kung anong gagawin ko. Naloloka naman ako dito sa kaibigan kong bida-bida ng taon. Hindi ako matigil kakasigaw dahil sa sunod-sunod na putok ng baril. Hangang sa makalapit ako sa kanya. Minsan gusto ko na lang din syang ipamigay kay kamatayan tutal habol din sya ng habol dito. Pero sa tingin ko ay magkaibigan sila ni kamatayan, e.

“Yua, naman! Kung magpapakamatay ka, h’wag naman dito. Gusto ko ako mismo ang papatay sa ‘yo! D’yosme! Naloloka ang lamang loob ko!” gigil kong sabi.

Pero dahil nga wala syang pakialam sa sarili nya at sa taong nasa paligid nya ay patuloy nyang kinalaban ang mga kalaban hangang sa makalapit na sa amin ang isang lalakeng ubod ng g’wapo at karisma. Ang g’wapo nya at hindi ko maalis ang tingin ko kasi ang singkit ng mata nya. Nakakaloka. Sana lahat ng lalake ay gaya nya at hindi ako mapapagod kakapantasya kung gano’n.

“Who are you?” tanong nito sa amin.

“Dayo kami,” sagot ko naman.

“Alam nyo ba na bawal ang mangialam sa business ng may business?” inis na sabi no’ng lalake sa ‘min.

“E, ito kasing kaibigan ko pabibo! Dinaig pa si Jollibee bida-bida amp.”

“At your back.” Napayuko ako ng sabihin ni Yua ‘yon at agad nitong sinapak ang lalake.

Sa sobrang lakas ng ginawa nya ay natumba ito at nakatulog ng madalian. Hindi nakapagtataka kung bakit ganito kalakas si Yua kahit na babae sya. Ikaw ba naman alternate mag-training ng mga action moves tapos nanonood pa sya ng movies na action sinong hindi matuto agad? E, ang alam ko lang naman na panoorin ay anime, kdrama at cdrama. Hindi ko na nga minsan alam anong uunahin ko, e. Kada may bago iyon kasi ang pinapanood ko.

Maya-maya ay dumating ang mga pulis at hindi ko rin ‘yon pagtatakahan dahil hindi mo alintana ang kilos ni Yua. Isang kamay nya pa lang ang gumagana parang halos lahat ay gamit na nya. Hinuli ng mga pulis ang mga nakasagupa namin at lumapit si Mr. Pulis na g’wapo sa gawi namin ni Yua. Agad nitong binigyan ng ngiti ang kaibigan kong walang makikitang ano mang emosyon o expresyon.

“Are you ok?” tanong ni Willson sa kaibigan ko.

S’yempre, ano bang bago sa ugali ng isang ‘to. Tinanguan nya lang ito at saka naglakad at agad ko syang hinabol. Napahinto pa nga ako ng habulin din sya ng isa pang lalake na nakasama naming makasagupa ang isa pa. Sa totoo lang malakas ang karisma nitong kaibigan ko pero hindi sya iyong tipo ng babaeng akala mo gano’n-gano’n lang.

“Nabo-bosesan kita!” sabi nito kay Yua. “I-ikaw ‘yong tumulong sa ‘kin kahapon?” Pero tumalikod si Yua at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa motor nya. “T-teka lang naman, Miss.”

“Hindi sya mahilig makipag-usap.” Napahinto ang lalaki ng humarang sa harapan nya si Willson.

Kingina bess, pengeng ganda. Ako naman ay lumapit sa lalakeng hinarangan ni Willson at saka ito hinarap. “Alam mo, hindi ka papansinin ni Yua kahit na sya pa ang tumulong sa ‘yo kahapon.”

“Yua ang name nya?” takang tanong nya.

“Kasasabi ko lang ‘di ba?” pilosopong sagot ko naman.

“Sound’s cool!” tila astig na astig nyang sabi.

“Waw? It’s look like fan ka nya? Who are you ba?” tanong ko naman at agad nitong nilahad ang palad nya sa ‘kin.

“I’m Azi Zikke Park.”

“Your last name sounds like Korean?”

“Oh, actually, Korean ang Daddy ko and Pilipina naman si Mommy.”

“Oh, ok. Ge bye.”

“W-wait!” Napahinto ako at lumingon sa kanya.

“P’wede ko ba makuha number ni Yua?” hindi ko alam kung pagbibigyan ko sya sa hiling nya o piliing panatilihin ang buhay ko para hindi ako sumakabilang buhay?

Napaisip ako saglit at na-imagine ng pusibleng mangyare kung sakaling ibigay ko ang number ni Yua. Kaso kahit sa imagination ko mukha pa ring kalahating dragon at kalahating tigre si Yua. “Hindi,” agad na sagot ko saka tumakbo sa gawi ni Yua.

“You made a right decision,” bulong na sabi nya sa ‘kin.

Susme, kahit naman hindi nya ako tanungin sa kung anong pinag-usapan namin ni Azi, malalamn at malalaman pa rin naman nya. Sana all may kakayahan na katulad ng kay Yua. Pero para sa kanya isa itong sumpa na hindi dapat sya nagkaroon. Hindi ko naman masisisi si Yua, dahil dito ay namatay ang totoo nyang mga magulang.

Umalis na kami ro’n at nakita ko pa kung paanong kumaway si Azi sa amin na parang baliw. Nakangiti at tila may kakaibang iniisip. Minsan gusto ko rin mabasa ang iniisip ng iba. Or ang mga na-iimagine nila. “That fcking bullshit!” Nagulat ako ng biglang magsalita si Yua.

“Nabuang naman ka oy!” sita ko.

Nang makarating kami sa mansion ay agad na humilata ako na parang pagod na pagod sa ginawa ko. Sa totoo lang wala naman akong ginawa bukod sa sumigaw at tumakbo. Pero naloka brain cells ko.

“K’wento mo naman nangyare sa inyo ni Azi.”

“Azi?” kunot noo nyang sabi.

“Azi!”

“Who’s that animal?”

“Animal talaga, Yua?”

“I don’t know who you were talking about idiot.”

“Sino pa ba? Edi ‘yong lalakeng mukhang koreakong.”

“Donata!” [Who is it!] Naiinis na sabi nya at napatampal ako sa noo ko.

Once na iba na ang lenguahe nya bad mood na ‘yan. O kaya naman ay galit. She’s a short tempered girl with unexpected attitude. Magugulat ka kinabukasan para na syang anghel, susunod na araw mukha na syang demonyo. Ngingisi kasi sya na parang may evil plan sa isip nya pero wala kasi wala naman syang ibang ginagawa. Sometimes, her voice is like an angel that you wanted to hear everyday.

“Okotte imasu ka? Watashi wa tada tazunete imasu!” [Are you mad? I’m just asking!] Nakangusong sabi ko saka naman niyakap ang unan.

“Tsk.” Umalis ito saka umak’yat at ako naman ay sumunod.

Hindi showy ng emotion si Yua. Pero curious ako kung anong itsura nya kapag umiiyak. I’ve never seen her or heard her crying just because of small thing. Pero ang sabi ni tita, last na umiyak si Yua when she was 8. Nang malaman nyang hindi sya tunay na anak nila Tita at namatay na ang totoong mga magulang nya.

Nang makaak’yat ay dumeretso ito sa library nya. That’s her favourite tambayan. Hindi naman kasi sya mahilig talaga sa maiingay. Hindi rin sya nanonood or nakikinig ng music para lang ma-peaceful ang utak. I’ve never seen that even before. I wonder why, and I wonder if mero’n pang natitirang emosyon sa kanya kahit na kaunti man lang.

“Oy! Sorry na.” Nakangusong sabi ko saka kinuha ang isang libro.

“For what?”

“Kanina.”

“Ano mero’n?”

“Alam mo nakakainis ka minsan.” Naiinis na sabi ko at humiga sa kamang katapat lang ng lalagyanan ng libro.

“I’m not mad at you.”

“Tch. Ganyan ka na. Hindi mo na ako lab.” Lumingon sya sa ‘kin saka bumuntong hininga.

“Stop pouting will you?” Sinunod ko ang sinabi nya. Pero hindi naman ako ang tipo ng kaibigan na madali kang sukuan pagdating sa chismisan. Hehehe, sasagap lang ako ng kaunting kaalaman.

“K’wento mo kasi~” Nag-puppy eyes pa ako sa kanya at napapikit na lang sya ng mariin.

Hindi kasi mya hilig ang magk’wento. Pero pagdating sa ‘kin, hindi rin naman ako matitiis nyan. Mahal kaya ako nyan. Kaya ayun, bandang huli ay sinabi nya na ang nangyare. Pati ang kina-badtrip ng mood nya kanina. Ewan ko pero mukhang nakaka-badtrip nga ang gano’n.

“Bakit naman kasi sa dinarami ng iisipin, talagang naka-bikini pa? HAHAHAHAHA. Kingina, man’yakis pala ‘yon?” hindi makapaniwalang sabi ko. “Infernes, ah, wala sa itsura ng yawa. HAHAHAHAHA.” Malakas akong tumawa na mas kinabadtrip pa nya lalo kaya inalisan ako.

Hindi ko mapigilan ang hindi matawa sa totoo lang. Since grade school, high school, even sa college life, never syang nagsabi na may gano’ng lalakeng nag-imagine sa kanya sa gano’ng suot. Mostly kasi lalo na sa college ay mas hinahalintulad nila si Yua kay Angelina Jollie. Oh! Ang bonga ng lola nyo! Action star ang peg. Tagapagtangol kasi ng mga nabu-bully ‘yan at kahit sino na lang pinapatulan.

Naalala ko nga ‘yong nangyare sa room noon. We have this kind of classmate na maganda, makinis at sobrang nakakaakit. Kahit ako ay natomboy sa kanya. S’yempre, bida-bida itong si Yua. Itong matandang prof namin ay hinaharas na pala ang maganda naming classmate. Ayun, sinapak ni Yua ang matandang prof. Tapos na-guidance sya.

Hindi nagpapatalo ang kaibigan ko. Iyong prof namin walang panama sa kanya. Psycho ang galawan ni Yua na med’yo creepy pero nakaka-astig! Akalain mong naglagay pala sya ng hidden camera sa may board, hindi mapapansin ng prof kong manyakol ‘yon dahil malabo na rin ang mata no’ng matanda. Nang pinakita nya ang presentasyon, halos magmakaawa ang prof namin na h’wag syang ipakulong. Lumuhod pa sa magandang classmate ko para humingi ng tawad, pero huli na ang lahat.

“Yua!” Tumayo ako at sumunod ulit sa kanya.

“Fck that, Yesha! Nak’wento ko na ang nangyare.”

“Ito naman H.B agad. Hindi ba p’wedeng manghingi ng water or food? Gutom ako ulit hehehe.” Pinindot nya ang buzzer at saka nagsipag hilera ang mga katulong.

“Give her a food.”

“Opo,” sabay-sabay na sabi ng mga ito.

“Ayiiee!!! Salamat!” Saka ako humiga sa kama nya at sya naman ay naligo.

Hindi ‘yon sanay na matagalan ang damit na suot sa isang araw. Trice a day sya magpalit. Sa buong tao dito sa mansyon, sya ang pinaka maluho, magastos at maarte. So, back to the topic tayo. Our classmate have a crush on her since that day. Nag-confess ng feelings dito sa kaibigan kong ubod ng karisma. Pero wala syang paki sa girl kahit pa tinulungan nya ito. Hindi nya nga ‘to pinansin pagkatapos ng araw na ‘yon sa guidance.

Totoong kahit mga babae ay nagkakagusto na sa kanya. Sa buong campus, sya lang ang hinahangaan at daig rin nya ang mga sikat na lalake ro’n. Kaya nga isang araw, hinamon sya ng isang grupo. Pero ang ending, sya pa rin ang panalo. Sino ba naman ang tatalo sa isang Yua pagdating sa combat, taekwondo, jujutsu, or kahit sa karate. Edi sana all.