บทที่ 6
942 Words
“ขอบคุณคุณพนาธิปมากๆ นะคะ ฉันก็ได้แต่ภาวนาให้เป็นเช่นนั้น ภาวนาให้ทุกคนมอบความเมตตาให้กับฉันขณะอาศัยอยู่ที่นี่”
พิมพ์มาดาพึมพำเบาๆ ก่อนจะหันไปมองทิวทัศน์สองข้างถนนต่อ หากไม่ได้อยู่ในอารมณ์หมองเศร้า หญิงสาวคงบอกได้ว่า เส้นทางไปสู่วริทธิ์ฟาร์มช่างเต็มไปด้วยธรรมชาติอันร่มรื่นสวยงาม
และในที่สุด พนาธิปก็พาพิมพ์มาดามาถึงฟาร์มเลี้ยงโคพันธุ์เนื้อที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย มีชื่อของว่าที่เจ้าบ่าวเธอเป็นชื่อฟาร์มด้วย
“วริทธิ์ฟาร์ม เฮ้อ...เราต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหนนะ”
พิมพ์มาดารำพันเอ่ยถามตัวเอง ขณะกวาดสายตามองป้ายชื่อ ซึ่งทำจากไม้สักสวยงามขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงทางเข้าฟาร์ม
พอพนาธิปขับรถผ่านประตูรั้วเข้ามาภายในบริเวณฟาร์ม หญิงสาวก็ต้องเบิกตากว้างกับอาณาเขตที่กว้างใหญ่มองไกลสุดลูกหูลูกตาของฟาร์มแห่งนี้
“พื้นที่ทั้งหมดนี้เป็นของวริทธิ์ฟาร์มหรือคะ”
พนาธิปเหลือบสายตามองพิมพ์มาดาครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบ “ใช่ครับ ที่คุณพิมเห็นทั้งหมดนี้เป็นฟาร์มของพ่อเลี้ยงตรินกับพ่อเลี้ยงวริทธิ์ มีพื้นที่ทั้งหมดราวๆ สองพันไร่ครับ”
“สองพันไร่”
พิมพ์มาดาทวนคำเสียงหลง ไม่นึกว่าพ่อเลี้ยงวริทธิ์จะมีที่ดินทำฟาร์มโคพันธุ์เนื้อมากถึงเพียงนี้ ในตอนแรกที่บิดาบอกว่าต้องมาแต่งงานกับพ่อเลี้ยงวริทธิ์ผู้เป็นเจ้าของฟาร์มเลี้ยงโค เธอคิดว่าอีกฝ่ายคงมีอาณาบริเวณในการทำฟาร์มแค่สิบหรือยี่สิบไร่เท่านั้น
“ถ้าวันไหนงานไม่ค่อยยุ่ง ผมคิดว่าพ่อเลี้ยงน่าจะพาคุณพิมเที่ยวชมรอบๆ ฟาร์มของเรา หรือคุณพิมจะให้ผมพาเที่ยวในฟาร์มก็ได้นะครับ ผมยินดีครับ” พนาธิปเอ่ยบอกพร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง
“พ่อเลี้ยงเขาไม่ใจดีกับฉันถึงเพียงนั้นหรอกค่ะ ฉันมาทำหน้าที่เมีย เพื่อล้างหนี้สินให้กับครอบครัว ไม่ได้เป็นคนรัก ไม่ได้เป็นเมียที่ของเขาต้องการ พ่อเลี้ยงคงไม่แยแสฉันสักเท่าไร”
พิมพ์มาดาเอ่ยอย่างปลงๆ กับสภาพของตัวเอง พยายามทำใจยอมรับหน้าที่เมียล้างหนี้ อีกทั้งภาวนาให้พ่อเลี้ยงวริทธิ์เบื่อเธอเร็วๆ เพื่อเธอจะได้หลุดพ้นจากสภาพที่เป็นอยู่สักที
และก่อนพนาธิปจะได้ทันเอ่ยพูดอะไรไปมากกว่านี้ หญิงสาวก็มองเห็นบ้านพักหลังงามที่สร้างอยู่บนเนินเขาเล็กๆ มีชายวัยค่อนคนยืนยิ้มรออยู่ตรงหน้าบ้านด้วย
“คุณลุงที่ยืนอยู่หน้าบ้าน ใช่พ่อเลี้ยงตรินไหมคะ”
พนาธิปมองไปยังหน้าบ้านพักตามที่พิมพ์มาดาเอ่ยถาม พลางพยักหน้าตอบรับ
“ใช่ครับ พ่อเลี้ยงตรินคงมารอรับคุณพิมนะครับ”
“เอ่อ...แล้วพ่อเลี้ยงวริทธิ์ล่ะคะ”
พิมพ์มาดาเอ่ยถามไม่เต็มเสียงนัก นาทีนี้อยากเห็นหน้าว่าที่สามี ว่าจะมีหน้าตาเป็นเช่นไร เขาเป็นคนดุ หยิ่งยโส ทะนงตน หรือเป็นคนผู้ใหญ่ใจดีที่เธออาจจะคุยกับเขารู้เรื่องให้เขายอมรับวิธีการชำระหนี้ด้วยวิธีอื่น โดยเธอไม่ต้องทำหน้าที่เมียให้กับเขา
“พ่อเลี้ยงน่าจะอยู่ที่ลานส่งวัวนะครับ เพราะวันนี้ทางฟาร์มต้องเตรียมส่งลูกวัวกับแม่พันธุ์วัวให้ลูกค้ารายใหญ่ราวๆ สี่รายด้วยกันนะครับ”
การส่งลูกวัวให้กับลูกค้าในแต่ละครั้ง มีมูลค่าการซื้อขายไม่ต่ำกว่าสิบล้าน ซึ่งแน่นอนว่าวัวพันธุ์ดี วัวมีคุณภาพเกรดดับเบิ้ลเอ ทำให้วริทธิ์ฟาร์มสามารถขายลูกวัวและแม่พันธุ์ได้ในราคาที่ค่อนข้างสูง
พิมพ์มาดาพยักหน้ารับ พลางถอนหายใจยาว บอกไม่ถูกว่าดีใจหรือเสียใจกันแน่ ที่ยังไม่มีโอกาสเห็นหน้าว่าที่สามี
พอพนาธิปจอดรถหน้าบ้านพัก พิมพ์มาดาเต็มไปด้วยความประหม่า มือไม้เย็นเฉียบ หวาดกลัวว่าจะไม่ได้รับการต้อนรับจากพ่อเลี้ยงตริน ผู้เป็นเจ้าบ้าน
“สวัสดีค่ะ พ่อเลี้ยง พิมเป็นลูกของคุณพ่อปกรณ์ค่ะ”
พิมพ์มาดายกมือไหว้พ่อเลี้ยงตรินด้วยกริยานอบน้อม พอเงยหน้าขึ้นมองพ่อเลี้ยงตรินในวัยห้าสิบปีตอนปลาย ก็ถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้วเข้ากันยุ่ง ตีสีหน้างุนงงกับคำแนะนำตัวจากเธอ
“สวัสดีครับ หนูเป็นลูกพ่อปกรณ์?”
พ่อเลี้ยงตรินยกมือรับไหว้ พร้อมกับเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เขาคิดว่าปกรณ์จะส่งอลีน่าให้มาแต่งงานกับวริทธิ์ และที่สำคัญเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าลูกหนี้รายนี้มีลูกสาวอีกคน
พิมพ์มาดาเผยความหมองเศร้าให้เห็นชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยบอกตามความจริงถึงสถานะของตนเองและมารดา อีกทั้งเตรียมใจยอมรับ หากพ่อเลี้ยงตรินจะรังเกียจลูกนอกสมรสที่เกิดจากคนใช้เช่นเธอ
“พิมเป็นลูกของคนใช้ที่เกิดกับคุณพ่อค่ะ”
คราวนี้พ่อเลี้ยงตรินยิ่งเต็มไปด้วยความแปลกใจ คิ้วเข้มหน้ายกขึ้นสูง เอ่ยออกมาอย่างงุนงง
“ลุงเพิ่งรู้ว่าปกรณ์มีเมียอีกคน แถมยังมีลูกด้วย”
คำพูดของพ่อเลี้ยงตรินทำเอาพิมพ์มาดาต้องกัดเม้มริมฝีปากเพื่อระงับความโกรธที่มีต่อบิดา เธอถูกบิดาหลอกตั้งแต่ต้น ท่านบอกว่าส่งรูปของเธอกับอลีน่าซึ่งเป็นลูกสาวคนโปรดให้พ่อเลี้ยงวริทธิ์คัดเลือกเพื่อเป็นเมียล้างหนี้ และพ่อเลี้ยงวริทธิ์ก็เลือกเธอ!
- Writer
