THE COLD BODYGUARD'S TEMPTATION

CHAPTER 7

Sa pagmulat ng aking mata ay takot kaagad ang bumalot sa aking sistema dahil wala akong makita.

Doon lang sa akin rumehistro na na-kidnap ako.

My eyes were covered. My mouth is taped. My hands and feet were tied so I can't move nor speak.

Ang naririnig ko lang sa oras na iyon ay iyak ng mga babae. I figured out that I'm not alone.

Marami kaming naloko.

Tumulo ang luha sa aking mata nang pili kong kumawala sa pagkakatali ng aking katawan.

Hindi ako makahinga ng ayos dahil inaatake ng labis na takot.

Why I need to experience this again?

"Gising na ba lahat?"

Tumigil ako sa paggalaw nang makarinig nang nagsalita. I'm pretty sure that it was Sir Afro.

Kumuyom ang kamao ko.

I'm so stupid to trust him!

Biglang may nagtanggal ng aking piring. Nasilaw ako sa liwanag kaya hindi ako kaagad nakamulat. Nang makaadjust ay bumungad sa aking mata ay mukha ni Sir Afro na nasa gitna.

I think we are in a backstage.

Lumibot ang tingin ko sa ibang babae na kasama dito. Ang iba ay kakilala ko pa at nakasama ko sa pagcompete sa pageant.

Jessica, Abigail, Hannah...

Kung susumain mo, we are over 20 ladies here.

"Hello ladies. Thank you for coming" ani ni Sir Afro.

Nandilim ang aking paningin. Gusto ko siyang murahin ng maraming beses.

"I'm sorry for scaring everyone. Huwag kayong mag-alala, wala namang mangyayari sa inyo basta susunod lang kayo okay?"He grinned.

That's the most evil grin I saw. He is a d**k!

I tried to make myself calm habang pinapakinggan ang damulag na nasa unahan magsalita.

"As you can see beautiful ladies, we will start our orientation" he clapped once. "Sa labas nito ay mayroong napakagandang entablado. Iyon na ang pagkakataon niyong rumampa at magpa-impress dahil maraming init na init at lib*g na l*bog na mga lalaking naghihintay sa inyo"

My body trembled as my trauma resurfaced two years ago.

I will never be with another guy! No!!!

Ayoko na ulit mangyari sa akin 'yon!

I cried helplessly with other gir1ls. Everyone is begging Sir Afro. Kahit ako ay nagmamakaawa sa pamamagitan ng iyak ngunit para siyang bingi.

"Why are you crying? Your part was simple. Kailangan niyo lang maantig ang mga t*t* ng mga customer. They will buy you and you need to pleasure them. That's it. This is your chance to shine. Don't waste your beautiful face and body. With your beauty, I'll earn....lots of lots of money!"

Napasigaw ako nang biglang may lumapit na malaking lalaki sa isang kasama naming babae. Itinayo ito at hinila palabas!

"Let the bid begins!" Tumawa ng parang demomyo si Sir Afro at lumabas mula sa backstage.

Everyone is frightened while hearing the cries of the first girl. Naririnig namin kung paano ipagbenta ang kawawang babae.

Nagpapanic ako habang isa-isang lumalabas ang mga babaeng nasa likod. Pilit kong inaalis ang tali sa aking mga kamay at paa kahit pa nagkakaroon na iyon ng marka.

Wala na akong pake kung magkasugat iyon o hindi. I just want to escape. I just want to be save!

Ayokong mamolestiya ulit!

Sumigaw ako at umiyak ng sobra nang ako na ang puntahan ng malaking lalaki. He effortlessly carried me but I still keep fighting. Pinipilit kong isipa ang mga paa at ipanghampas ang aking kamay.

Nagdudugo na nga iyon sa sobrang kadesperadahan kong makawala ngunit wala akong nagawa nang tagumpay akong nailagay sa gitna ng entablado at nakita ko ang mga lalaking hayok na hayok.

Just like Lucas two years ago, their eyes meant to f*ck. Their lusting stares, their salivating mouth and their dirty looks. Halos mga matatanda na ang naandito. 'Yong iba pa nga ay mamamatay na lang ay naandito pa din.

A-ayaw ko dito....

"She's mine!" Ani ng ubanin na matanda na panay ang lapat ng mata sa mga maseselang bahagi ng aking katawan.

"No! Sa akin siya! I can pay huge amount for a whole day f*****g with that slut!" Sabi naman ng isang malaking lalaki na panay ang haplos sa kaniyang ari.

Kagat ko ang labi nang magsimulang magsisigaw ang mga lalaking nasa harapan. They are fighting and shouting to get me.

Pinikit ko ang mga mata habang unti-unti akong nililikob ng takot. My body is trembling with fear. Ang aking paghinga ay napakabigat. Hindi ako makahinga ng maayos.

I feel suffocated.

Please get me out of here.

Ayaw k-ko dito.

At parang isang panalanging nadinig,I heard a sound of a gunshot.

"f**k! Who is that?!"

"Back out! Back out!" Iyon ang narinig ko bago ako bitawan ng malaking lalaki dahilan para matumba ako sa sahig.

Minulat ko ang mata at nakita ko ang nagkakagulo ang mga tao na nasa loob.

May dumating na grupo ng nakaitim na mga armadong lalaki at kaagad na tinutukan ng baril ang mga lalaking mal*l*bog.Ang iba ay nakataas ang kamay at ang iba ay nakayuko sa gilid.

Ang mga tauhan ni Sir Afro ay nakipagbarilan sa mga dumating habang ang iba ay tangay tangay ang mga babaeng ni-kidnap at balak pa itakas.

Everything is chaotic inside the room.

At hindi ako makagalaw sa aking pwesto sa gulat at sa takot.

"Bakit mo iniwan? Kunin mo! Isalba ang babaeng matitira!"

Lumingon ako sa aking gilid. Nakita ko si Sir Afro na may sinasabi sa isa niyang tauhan. Tumingin sila sa akin bago ito lumapit.

Doon lang ako nagkaroon ng lakas para gumalaw ngunit hindi ako makabangon dahil nakatali ang aking mga paa. I tried to crawl but he succesfully caught my arms.

Bago pa niya ako mahila ay may biglang humandusay ang lalaki. Nakita ko na lang naliligo na ito sa sariling dugo.

Umawang ang bibig ko sa nasasaksihan.

"Don't f*****g touch her"

Isang pamilyar na boses ang narinig ko kaya na hinanap siya ng aking mata.

I suddenly feel relaxed when I saw Faven, holding a gun with his merciless eyes. Naglakad siya palapit sa akin at kaagad na kumilos ang mga kamay para tanggalin ang buhol sa aking kamay at paa.

Nanatiling nakapako ang tingin ko sa kaniya.

I knew it.

He will save me again.

"Faven..." sambit ko nang matanggal niya ang tape sa aking bunganga.

He cupped my face. Dumilim ang kaniyang paningin habang tinitingnan ang mga galos ko.

"Natakot ka ba?"

Tumulo ng sunod-sunod ang luha ko. "Ayaw ko na dito Faven. Alisin mo ako dito. Please..."

He nodded before effortlessly carrying me. Kaagad namang pumulupot ang mga braso ko sa kaniyang leeg at sinubsob ko ang sarili sa kaniyang dibdib.

"Save the other ladies. Make sure that no one will escape if you don't want to make X mad"

"Roger"

"We'll go"

Iyak lang ang tanging sagot ko habang umaalis kami sa nakakatakot na lugar na iyon. Mahigpit lang akong nakakapit sa kaniya habang papalabas kami.

Naririnig ko pa rin ang barilan sa loob nang tagumpay kaming nakalabas. Ibinaba ako ni Faven at pumunta sa nakaparadang motor sa labas. Kinuha niya ang isang helmet.

"I'm sorry Faven. Sorry for not telling you where I'm going" mahina kong sambit.

Tumingin siya sa akin saglit bago niya pinunasan ang luha sa aking mata.

"Don't do it again. It is dangerous"

Tumango ako. "How did you find me?"

"You don't need to know the detail. The important is you're safe"

Inayos niya ang buhok kong nakahigh ponytail. Tinanggal niya ang pagkakaipit.

Nakatingin lang ako kay Faven habang ginagawa iyon. Oddly, he looked uninterested but there's a care in the way he touched me.

I suddenly remember how he save me that night.

Hindi ko siya kilala. We are not even related but he decided to save me.

"Faven..." pinigilan ko ang pagsuot niya ng helmet sa akin.

"Hmm?" He glanced at me.

Thank you again for the second time"

Without wasting any time, I pulled his shirt closer to mine before slamming my lips against him.

Tumibok ng malakas ang puso ko nang maramdaman ang mainit at malambot niyang labi.

I could feel him becoming stiff after I kissed his lips, so I took advantage of the moment and made the kiss deeper

Ginalaw ko ang mga labi. I tried to copy what I saw in romantic movies. Kung paano nila igalaw ang mga labi.

I sucked his lower lip as a start but before going further, he stopped me.

Inilayo niya ako sa kaniya.

May kaunting kirot sa puso ko sa kaniyang ginawa.

"Stop doing it-" Mariin niyang sambit.

"I like you Faven" diretsyuhan kong sambit. Namawis ang aking kamay sa aking confession.

Tiningnan ako ni Faven ng matagal bago siya nagsalita. "Why do you like me?"

"Because it's you. You don't remember at all? I'm the girl that almost got rape 2 years ago. You are my savior. Niligtas mo ako. Gustong gusto na talaga kita makilala noon kaso bigla kang nawala. Ngayon, masaya ako na nakilala kita-"

"You are mistaken. I'm not that guy and even if I am that guy, it's not enough reason to like someone you really don't know" nakita ko ang pagtindi ng titig niya sa akin.

May mabigat na dumagan sa aking dibdib sa kaniyang sinabi.

"But it's you. Hindi ako lalaruin ng mga mata ko"

"I don't remember saving a girl 2 years ago"

Napayuko ako sa inis at sa dismaya sa sinasabi niya. "I told you to remember me..."

"I don't remember anything at all and even if I remember, it doesn't mean I like you too"

Kinagat ko ang labi dahil sa sunod sunod na hiwa sa puso ang naramdaman ko.

"I like you so much" mapait kong confession.

"Stop liking me. I'm here for protecting and look for you not the other way around"

My world crumbles. Hindi ako nakahinga sa rejection na iyon.

I got rejected.

Naramdaman kong may tumulo galing sa aking mata. Kinapa ko ito kaya napagtanto ko na umiiyak ako.

I covered my face with my hands.

I hate this feeling.

Hindi ko nga alam kung bakit ko ito ginagawa in the middle of this place. Not so romantic.

He stood still by my side while I cry silently. He waited for me to calm down until my tears stop from falling.

"Are you ready to go home?"

I only nodded.

He didn't say anything. Sinuot niya lang ang helmet sa aking ulo bago niya ako sinakay sa kaniyang motor.

"Humawak ka sa akin" sambit pa niya ngunit mas pinili kong humawak sa likod.

Pero nang umandar ito ay wala rin akong nagawa kung hindi ipulupot ang braso sa kaniyang bewang.

Ang bilis niya magpatakbo.

"I already inform your family about what happened"

Tumango na lang ako at hindi ko siya kinausap.

Alam kong simula ngayon ay mas lalo silang protective sa akin.

True to his words, pagkauwing-pagkauwi namin ay nakabantay na si mommy, daddy at si Kuya Rev.

Nag-aalala silang lumapit sa akin. They are asking me about many things.

Tinatanong nila ako kung may masakit. Kung anong ginawa sa akin. Kung anong nangyari sa sugat ko sa kamay at paa. They are asking about me at panay iyak lang ang sagot ko.

"I'm sorry mommy. I'm sorry Dad. Sorry din Kuya. Promise hindi na mauulit. Sorry po for making you worry" humingi ako ng paumanhin.

Hindi ko talaga sinasadya na pag-alalahanin sila.

"This is because you're hard headed Red." Nagagalit na saad ng aking kuya. " Hindi ba't sinabi kong huwag kang makikipagkita basta-basta? Paano kung may mangyari sa'yo huh?! Paano kung hindi kaagad nakarating si Faven? What will happen to you?!"

Napayakap na lang ako kay mama sa lakas ng boses niya pero hindi rin naman ako makapagsalita dahil ako naman talaga ang may kasalanan kung bakit ako napahamak. He was just worried too.

"Dior, that's enough. Please let your sister rest first. Hindi niya deserve ang mapagalitan" pigil ni Daddy kay Kuya.

Masama pa rin ang tingin niya ngunit hindi na siya umimik at nakipag-usap kay Faven.

Hindi ko na alam kung anong pinag-usapan nila dahil dinala na ako ni mommy sa kwarto ko at ginamot ang aking sugat.

Dala na rin sa sakit ng puso, takot at pagod, nakatulog ako.

Kinabukasan ay naiisip ko pa rin ang nangyari sa akin kahapon. Habang iniisip iyon ay kinikilabutan pa din ako pero may pasok ako ngayon. May quiz pa kaya hindi ako pwedeng hindi pumasok.

"Miyembro ng sindikato ang nag-recruit sa'yo Red. Mabuti na lang at naimbestigahan na ni Faven ang lalaking kinikita mo kaya may ideya na siya. If hindi dahil sa kaniya, baka makapatay ako" sambit ni Kuya Rev habang nasa hapagkainan kami.

Alam kong galit pa siya sa akin so I don't talk anymore.

"Make sure to say thank you" dagdag pa niya.

I sighed, thinking about the thank you kiss I give. Bigla akong nahiya sa pagcoconfess ko.

Bakit kasi umamin pa ako? I got frustrated kasi!

"Anyway anak, okay ka na ba? Are you sure na papasok ka ngayon?" Tanong sa akin ni Mommy na nag-aalala pa rin sa akin hanggang ngayon.

"I'm already fine. Sorry po ulit"

Narinig ko ang busina ng car sa labas kaya dinalian ko na ang pag-aalmusal. Hinalikan ko sa noo si Mommy. Sa cheeks ko naman hinalikan si Daddy habang si Kuya naman ay deadma lang. May ka-text ata.

"Huwag ka na ulit tatakas okay?" Ulit pa ni Kuya.

Hindi ko na siya pinansin dahil lumabas na ako. Nakita ko kaagad si Faven na naghihintay sa akin.

Napairap ako nang pagbuksan niya ako pinto sa harapan ng sasakyan.

"I will seat in the back"

"Okay" tipid niyang sagot bago binuksan naman ang back seat.

Huminga ako ng malalim. Sinilip ko siya ng palihim. Looks like what happened yesterday is not bothering him.

Ako lang panigurado ang may pake.

"About what happened yesterday..." sambit ko.

Doon siya napatingin sa akin. Binabasa ko ang kaniyang mga mata pero wala talaga akong makita.

"Let's forget that I...confess my feelings. Tama ka, hindi nga ikaw 'yon. I'm mistaken. Sorry" iniwas ko ang tingin pagkatapos ko iyong sabihin.

Alam kong ramdam ko 'yong init ng pisngi ko.

"I hope this is the last" tipid niyang sagot.

Huminga ako ng malalim dahil bumibigat na naman ang dibdib ko.

Sakit naman ng araw na ito.