Chapter 5
1012 Words
Helga POV
Sumasakit ang ulo ko sa aking anak pagkatapos ko siyang kausapin sa cellphone.
Matagal ko na sya pinauwi dito pero dahil sa babaeng yun hindi nya magawa ang pinag-uutos ko.
Pero hindi pa rin ako titigil hangga't hindi sya makauwi dito.
Alam ko may binabalak na naman ang kapatid ko para maluha nya ang kumpanya.
"Honey, samahan mo ako may meeting ako today," ngiting wika ko sa asawa ko. Supportive rin ito sa akin.
"Yes, honey?" malambing nitong sagot.
Alam ko may gusto si Betina sa asawa ko kahit hindi pa nya sasabihin sa akin. Minsan ko na rin nahuli na inaakit ang asawa ko. Malas nya,hindi pumapatol ang asawa ko sa kanya.
"Liza, tawag ko sa isa kong katulong mabait at maalaga ito sa aking Ina. Kaya pumayag ako noong sinabi ni mama na siya ang babaeng ipapakasal sa anak ko.
May angkin rin ito ganda akal mo na isang modelo.
"Madam, tinatawag mo daw, ako," magalang na sagot nito.
"Paki bantayan si mama, wag mo, hayaan makalabas," bilin ko kay Liza.
"Opo,madam," sagot nito sa akin.
Malaki ang tiwala ko kay Liza. Pagkatapos ko syang kausapin umalis na ito sa harap ko.
Mawawala ako ng isang linggo may meeting ako kasama ang investment namin sa Singapore. Malaking pera ang ipapasok sa kumpanya ko kung makukuha ko ang kontrata.
"Let's go, honey?" aya ng asawa ko sa akin.
Tuloy- tuloy lang ako lumabas.Ngunit ang puso ko kay mama pa rin.
Lumipas ang isang linggo nabalitaan ko hindi maganda ang lagay ni mama. Kaya na pagpasyahan ko bumalik sa Zamboanga city.
Hindi nagtagal nasa tapat na ako ng mansion ko.
Tahimik ito hindi katulad ng dati.
Agad ako nagtungo sa kwarto ni mama.
Nalungkot ako sa aking nakita nakahilatay ito sa kamay.
Hindi ko mapigilan mapa iyak. Kung alam ko lang na ganito ang sinapit ng aking ina hindi na sana ako umalis at iwan sya.
Mahigpit na yakap ang binigay ko dito.
"Anak! Nandito ka na pala," mahinang boses nito.
"Opo, Mama? Sorry, kung iniwan kita," maluhang-luha kong sabi sa aking Ina.
"Wag ka na umuiyak,papangit ka. Alam mo naman matanda na ako, siguro kailangan ko na magpahinga," mahabang salaysay nito sa akin.
"Mama, wag ka naman po, magsalita ng ganyan," wag mo akong iwan," sabay yakap ko dito.
"Anak? Tuparin mo, ang sinabi ko, sa' yo?" wika nito.
"Sige po, mama?" sabay pahid nito ng aking luha.
"Oh, sya mag pahinga ka muna, alam ko na pagod ka? sa byahe mo?" ngiti nitong sabi sa akin.
"No? Para sa' yo, hindi ako mapapagod," sagot ko dito.
"Mama, may kailangan ka bang, kainin sabihin mo lang ako bibili ako sa labas," wika ko sa mama ko.
"Anak, busog ako," sagot nito.
Tumango na lang ako at hindi ko na sya pinilit pa.
"Liza, nakainom na ba, si mama ng gamot nya?" tanong ko sa babae.
"Opo, Madam," sagot nito.
"Sige ako na muna bahala kay Mama," untag ko kay Liza. Gusto ko ako muna mag-alaga kay mama habang nandito ako.
Lumipas ilang araw naging mahina na ang katawan ng aking ina. Labis ako nabahala dahil sa kalagayan nito.
"Mama, gusto mo ba,dalhin kita sa hospital?" tanong ko kay mama.
May doctor naman kami sa bahay pero iba rin naman kapag sa hospital ka. Dahil complete gamit roon.
"Anak, kahit dalhin nyo, pa ako sa hospital hindi na ako gagaling, kasi matanda na ako," saad nito sa akin.
Bigla ako napaluha, ganito pala kung matanda na tayo.
"Mercy! Umiiyak ka ba?" tanong ni mama sa akin.
Agad ko naman pinahid ang luha ko.
"Wala po,ito Mama, napuwing lang po, ako!" pagsisinungaling ko.
"Oh, sya! Lumapit ka dito ihipan ko," ngiting turan nito.
"Mama, na miss po,kita tandaan mo, mahal na mahal kita," sabay yakap ko sa katawan nito.
"Anak! Mahal na mahal ko kayo ng kapatid mo, tandaan nyo, wag na wag kayo mag-away," dahil dalawa lang kayo ni Betina," bilin ni mama sa amin.
"Opo, pangako gagawin ko ang pinag-uutos nyo," sabay taas ko ng aking kamay tanda nangangako ako.
"May iniwan ako kay attorney, sya ang magbibigay sa' yo?" mahinang boses nito.
Mas lalo pa ako napaluha, desidito na talaga kami iwan ni mama.
Unting-unti nahihirapan huminga si mama. Kaya nataranta ako, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.
"Doc! Sigaw ko sa doctor namin.
Agad naman sya pumasok kung saan si mama.
"Mama, please wake up," garalgal na boses ko.
Nakita ko pumasok na rin si Liza.
Na may luha sa kanyang mga mata.
"Doctor? Gawin mo ang lahat, para mabuhay ang ina ko.
"Sorry! Mrs. Smith, wala na po ang iyong Ina.
Bumagsak ako sa sahig sa aking narinig.
"Wa-Wala na si Mama," iyak na sabi ko.
"No! Hindi totoo yan, buhay pa ang mama ko," wika ko sa doctor.
Pinilit ko gumapang sa kama ni mama.
"Mama, bakit mo ako, iniwan," garalgal na boses ko para may sumakal sa lalamunan ko.
"No? Isa lang itong panaginip, " sabi ko sa sarili ko.
Hanggang sa tinakpan ito ng kumot.
Unting-unti ako nanhina hanggang sa dumilim ang aking paningin.
Hindi ko na alam kung ano ang susunod na nangyari sa loob ng kwarto nito.
Nagising na lang ako sa munting haplos.
Dali-dali akong bumangon para puntahan ang mama ko.
"Honey? Kailangan mo, magpahinga," boses ng asawa ko.
"No? Kailangan kong puntahan ang mama ko," sagot ko dito.
"Honey, nag-alala lang ako sa' yo, dahil simula ng umuwi ka galing Singapore hindi ka pa nakapag pahinga," mahabang salaysay nito sa akin.
"Kaya, ko ang sarili ko, pwede ba, tumabi ka dyan," inis kong turan dito.
Pero mahigpit nya ako niyakap mula sa likod.
"Honey! Nandito lang ako, para sa' yo, hinding-hindi kita iiwan, pangako," malambing nitong boses.
Naniniwala naman ako sa asawa ko dahil ilang bese na syang sinubukan akitin ng ibang babae hindi ito pumapatol.
Nanatili lang ako sa mga bisig nito. Pakiramdam ko ligtas ako sa mga oras ito.
Ilang oras dumaan na pagpasyahan kong puntahan si mama.
Alam ko hindi panaginip ang lahat.
Nadatnan ko si Liza naluluha sa sulot.Nilapitan ko ito sabay yakap.
- Writer
