Slaved by the Billionaire

Chapter 6

Liza POV

Halos, hindi ako makapag pahinga dahil panay utos ni Nate sa akin. Akala mo, naman hindi ako tao parang walang katapusang utos.

"Ma'am, Liza? Mag pahinga ka naman halos hindi ka na maka upo dahil kakautos ni Sir? Sa' yo?" untag ni Aira sa akin.

"Aira? Paano ako makaupo sa daming trabaho ko.

Hindi naman kayo pwede tululong sa akin. Dahil kapag nalaman ni Nate ikukulong na naman nya ako sa madilim na kwartong iyon?" sabi ko dito.

"Ma'am, hindi na makatarungan iyan. Bakit hindi ka magsumbong sa mga pulis o di' kaya sa Nanay ni sir?" sabi nito sa akin.

"Aira, anont laban ko, sa lalaking iyon. Hindi ako mapera tulad nya kaya anong laban ko sa kanya?" malungkot na sabi ko dito.

"Ano ka, ba? Kahit mapera sya kung sinasaktan ka nya.

Ako gusto ko mamahalin nya ako tulad ng pagmamahal ng magulang ko sa akin. Hindi portek kasal kami pwede na nya akong saktan.

May mga batas rin naman tayo?" pahayag nito sa akin.

"Aira? Hindi mo maintindihan kung alam ko lang di' sana hindi na ako pumayag magpakasal dahil alam ko mahirap lang ako at walang ipagmalaki sa kanya.

Kailangan kong tiisin ang lahat ng ito?" malungkot na sabi ko dito.

"Nasa sa' yo, rin Ma'am. Kung kaya ko pang tiisin si Sir. Pero sa ibang tao hindi naman sya ganun bakit kung sa' yo, ganun na lang ang galit nya sa' yo?" untag ito.

"O sya, magtrabaho na tayo,baka bigla na lang susulpot si Nate sa harap natin," saway ko dito.

Dinala ko ang walis patungo sa labas. Dahil may basura pa sa labas ng bahay.

"Ma'am, naawa ako ' sa'yo?" kanina ka pa magtrabaho?" sabi ng guard sa akin.

"Kuya, ayos lang ako?" Ayaw kita ma damay sa gulo ko. Kaya wag nyo, na po' ako kausapin?" sabi ko dito.

Kasi oras na kakausapin nila ako may parusa ang lalaki.

Hindi ko, alam kung bakit ganun si Nate sa akin.

Dati hindi raw ganito. Pero ngayon dinaig nya ang demonyo pagdating sa akin.

Iniwan ko ang lalaking nag-umpisa na ako nagwalis para maaga ako matapos. Tirik na tirik ang araw parang hindi ko kaya ang init nito.

Hindi nagtagal natapos ako sa pagwawalis. Nagpaninga mu na ako sa upuan semento.

Ngunit nag-iba ang pakiramdam ko.

Hindi ko ma tukoy kung bakit nagkaganito ako. Wala naman akong sakit siguro dahil napagod lang ako sa kakawalis sa matirik na araw.

Nandilim ang paningin ko.

At nawalan ako ng malay.

Hindi ko na alam kung ano ang susunod na nangyari sa akin.

Siguro hanggang dito na lang ako.

Ngunit nagising ako sa madilim na silid kung saan ako naka gapos sa taas upuan.

Naka tali ang aking mga kamay at paa. Parang bihag ako ng isang sindikato.

Tumingin ako sa paligid ngunit walang tao. Tanging ako lang ang nag-iisa dito.

"May tao ba dyan," sigaw ko dito.

Pero walang sumagot. Bigla ako naka rinig ny yakap ng tao.

Hindi ko makita ang mukha nito dahil madilim.

"Sino ka?" tanong ko dito.

Tumawa lang ang lalaki sa akin. Samantala kilala ko ang boses nito.

"Ngayon hawak na kita kaya wala ka ng kawala sa akin?" boses nito.

"Pakawalan mo, ako?" sabi ko dito.

Ngunit bigla sumabog ang kinaroroonan ko.

Nagising ako sa lakas ng boses ng kung sino.

Pawis na pawis ang aking noo.

"Lord? Mabuti naman nagising ka na akala ko wala ka na?" sabi ni Aira sa akin.

"Anong nangyari sa akin?" tanong ko sa kanila.

"Nakita ka ni Kuyang guard walang malay. Sa labas siguro dahil sa pagod mo kaya nawalan ka ng malay. Wala ka rin kain at tulog kaya bigla ka na lang nahimatay!" pahayag nito sa akin.

Akala ko nasa panaginip lang ang lahat ng iyon.

"Salamat dahil tinulungan mo ako?" sabi ko dito.

"Wala iyon, sa susunod mag-ingat ka, at kumain ka rin wag mong hayaan may nangyari masama sa' yo?" wika nito sa akin.

Napaluha ako dahil may taong nagmamahal pa rin sa akin.

Kahit hindi ko sila kapamilya tunuring pa rin nila ako kamag-anak nila.

"Ito, uminom ka ng tubig mo?" sabi nito sa akin.

Agad ko naman kinuha ang tubig dahil bigla ako nauhaw.

Naubos ko ang tubig na binigay ng babae sa akin.

"Salamat sa tubig?" wika ko dito.

"Magpahinga ka na tutal hindi pa naman umuwi si sir, kaya ayos lang na matulog ka mu na?" sabi ni Aira sa akin.

Kunumutan nila ako sabay sarado ng pinto sa kwarto ko.

May sarili akong kwarto. Kahit kasal kami ni Nate may sarili rin akong kwarto.

Ayos lang sa akin kahit ganun kami ni Nate. Para makaiwas ako ng gulo sa lalaking iyon.

Muli ako pumikit dahil pakiramdam ko ina-antok pa ako.

Nagising ako madaling araw.

Bigla ako nagutom dahil tanghali pa ako kumain.

Bumangon ako sa higaan ko. Dahan-dahan ko pinihit ang pinto

Medyo madilim ang loob dahil naka patay na ang ilaw sa loob.

Tanging sa tarangkahan lang ang bukas.

Dahan-dahan ako humakbang patungo sa kusina. Hindi ako pwede maka likha ng ingay baka magising ang mga kasama ko dito.

Lalo na si Nate alam ko ganitong oras tulog na ito.

Pagdating ko roon binuksan ko ang ref. May nakita akong kanin at ulam. Kailangan lang dito iinitin.

Para makain ko. Hindi rin ako pwede magtagal dahil ganitong oras lalabas si Nate para uminom ng tubig.

Nang nainit ang pagkain nilagay ko sa plato. Kumuha rin ako ng baso at nilagyan ko ng tubig.

Nag-umpisa na ako kumain.

Ngunit biglang tumulo ang aking luha. Dahil na miss ko lang ang magulang ko.

Ang hirap mag-isa lalo na ngayon. Wala kang karamay sa buhay. Kailangan mo lang magtiis sa taong hindi ka mahal.

Ngayon ko lang na pagtanto sa sarili ko. Kahit anong bait mo sa asawa mo useless lang sa kanyang ang effort mo.

Pero kailangan mo, pa rin sya pagsilbihan dahil yun ang utos ng diyos.

Kahit anong sabi o paghihigpit ng asawa mo sa' yo. Kasal pa rin kayo hindi na magbabago ko.

Naubos ako kumain niligpit ko na ang plato ko. Hinugasan ko rin ang plato ko para bukas wala ng natira sa lababo.

Muli ako pumasok sa kwarto ko. Pero bigla ako nakarinig ungol ng tao.

Hinanap ko kung saan ito.

"Saan galing ang ungol na narinig ko? bulong ko sa aking sarili.

Nakarating ako sa library ni Nate.

Naka bukas ang pinto nito ng library ni Nate. Akmang isara ko ang pinto nakita ko nasa taas ang babae habang sarap na sarap ito.

Napa hawak ako sa aking bibig. Ang baboy nila kahit dito mismo sa harap ko ginagawa nila. Wala na na silang respeto sa akin.

Kahit hindi ako mahal ni Nate kasal pa rin kami.

Hindi ko kayang tingnan ang dalawang. Umalis na lang ako hindi ko sinarado ang pinto.

Pumasok ako sa loob sabay talukbong ng kumot.

Pumukit ako pero sila pa rin ang nakikita ko.

Ang hirap naman sila mawala sa isip ko.

Hindi nagtagal nakatulog na ako.

Nagising ako sa mga katok mula sa labas ng kwarto ko.

"Saglit lang?" sabi ko dito.

Nagsuot ako ng tsenelas sabay hakbang patungo sa pinto.

Pagbukas ko mukha ni Aira ang nakita ko.

"Mabuti naman gising ka na, kanina pa' nagsisigaw si sir sa labas?" sabi nito sa akin.

"Bakit raw?" takang tanong ko dito.

"Hindi ko alam kung bakit basta pumunta ka na lang?" wika nito sa akin.

Nagtungo ako sa labas nagtaka ako kung bakit galit na naman ito. Wala na nga akong ginawang masama sa kanya nagawa pa nya akong sigawan.

"Liza! Rinig kong boses ni Nate.

"Nate?" tawag ko sa pangalan nito.

"Babae ano naman ginawa mo sa kwarto ko. Bakit nawala ang pera ko sa loob ng kwarto ko?" seryosong bungad nito sa akin.

"A-Anong, pinagsasabi mo, wala naman akong kinuha sa kwarto mo. Naglinis ako roon pero wala akong nakitang pera," paliwanag ko dito.

"Sinungaling ka, babae ka? Alam ko ikaw ang kumuha ng pera ko?" pagbibintang nito sa akin.

"Nagsasabi ako ng totoo, Nate wala akong alam," paliwanag ko dito.

Lumapit ito sa akin sabay hila nito patungo sa kwarto kung saan palagi nya ako kinukulong.

"Nate, maniwala ka naman sa akin. Nagsasabi ako ng totoo?" iyak na sabi ko dito.

"Sinungaling ka, wala akong tiwala sa' yo, tapos ninakawan mo pa ako. Wala ka talagang silbing babae ka?" muling banat nito sa akin.

Kahit anong sasabihin ko dito hindi talaga ito maniwala sa akin.

Nagsasabi naman ako ng totoo.

Sa buong buhay ko hindi pa ako nagnakaw. Dahil malaking kasalanan iyon sa diyos.

Yun ang turo ng magulang ko sa akin. Kahit piso hindi ako pwedeng magnakaw.

Kung gusto ko maghingi ako sa tao.

Tinulak nya ako papasok sa loob. Sumalpak ako sa malamig na sahig.

"Aray ko! Ang tuhod ko?" daing ko sa sakit.

Dumugo ang tuhod ko dahil tumama sa semento.

"Oras na, ulitin mo pa akong nakawan.

Mawawalan ka ng kamay.

Dahil yun ang ayaw ko sa tao yung nagnanakaw?" sakal nito sa akin.

"Tama na ang sakit?" pagmamakaawa ko dito.

"Ito tandaan mo, babae oras na tatakas ka sa bahay na ito wag na wag ka na babalik. Dahil kapag nakita kita ako mismo ang magliligpit sa' yo?" banta nito sa akin.

Takot ang namutawi sa aking sarili.

Alam ko na totohanin ni Nate ang banta nito.

Pwede rin naman nya sabihin na patay na ako.

Iniwan nya ako sa loob ng kwarto sabay sarado dito.

Umiyak lang ako ng umiyak.

Hanggang sa nakatulog ako.

Hihintayin ko na lang palabasin ako ni Nate dito.

Kinabukasan hindi pa rin pumunta si Nate sa kwarto. Muli na naman tumulo ang aking luha.

Walang pwedeng tumulong sa akin dahil lahat sila kontrolado ni Nate. Kapag may sumuway sa utos nito parusa ang kapalit.

Kaya ni isa walang naglakas loob na pakawalan ako dito.

"Lord? Ikaw na lang bahala sa akin," sabay luhod ko.