หลงเด็ก

ตอนที่ 5

หนึ่งปีผ่านไป…

เคยกลัวใครสักคนไหม? กลัวแบบเห็นแล้วอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลสุดขอบโลก หรือบางครั้งเจอซึ่งๆหน้าก็อยากจะมุดดินหนีหายไป คนอะไรน่ากลัวไปหมดทุกอย่างถึงแม้ว่าจะหน้าตาดีระดับสิบเลยก็ตาม

ตั้งแต่เธอเข้ามหาลัยเขามาเจอเธอบ่อยมากแล้วทุกครั้งจะมีของฝากติดมือมาเสมอ เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำเลยสักนิดเดียวแต่คงจะอยากมีน้องสาวมั้งเพราะเท่าที่รู้มาคือเขาเป็นลูกชายคนเดียว เขาเป็นคนเย็นชามากไม่รู้ว่าตั้งแต่เกิดมาเคยยิ้มไปกี่ครั้งกันแต่เขายิ้มให้เธอนะยิ้มให้ตลอดด้วย เขาไม่ได้เย็นชาใส่เธอเหมือนอย่างที่ทำกับคนอื่น ที่สำคัญเพื่อนและรุ่นพี่คิดว่าเขาจีบเธออยู่และขอให้มันไม่เป็นแบบนั้นเลย

เธอชื่อ ‘มินนี่’ อายุ 19 ปีวันนี้พอดีเด๊ะเลย! ตอนนี้กำลังนั่งโยกตัวไปมามือจับแก้วเหล้าไม่ปล่อยรอแค่เพื่อนเทมาก็เท่านั้น ที่นี่ผับxx พี่ชายของเพื่อนเป็นเจ้าของเธอเลยสิทธิพิเศษนั่งโต๊ะ VIP ไปเลยซึ่งมันดีมากเลย

ผับของพี่โบ๊ทเธอเข้าไม่ได้แล้วพี่ชายตัวดีก็มาลืมวันเกิดเธอซะงั้นน่าดีใจไหมล่ะ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือเฮียจากัวร์ส่งข้อความทางไลน์มาอวยพรคนแรกแค่นั้นยังไม่พอนะเขาเล่นโพสต์ลงเฟสบุ๊คกับอินสตาแกรมอวยพรไปอีก

ทำไมคนที่เธอกลัวต้องทำท่าเหมือนอยากเข้าหากัน!

ผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมงเธอกลับมาหอได้อย่างปลอดภัยเพราะเพื่อนมาส่งเนื่องจากว่าขับรถไม่เป็น ร้องเท้าส้นสูงแทบจะโยนทิ้งตั้งแต่ชั้น 2 เพราะหอบ้านี่ไม่มีลิฟท์แล้วคิดดูสิว่าเธออยู่ชั้นที่ 5 แทบจะคลานขึ้นบันไดมาได้อยู่แล้ว

“เฮ้อ...ถึงสักที!” เปิดประตูเข้าห้องถอดเสื้อผ้าโยนลงตะกร้าแล้วไปอาบน้ำ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนตื่นสายได้เท่าที่ต้องการและเรื่องนี้พี่ชายไม่มีทางรู้แน่

อาบน้ำเสร็จก็เดินมาหยิบเสื้อยืดคอกลมตัวใหญ่คู่กับกางเกงขาสั้นตัวจิ๋วโบกหน้าด้วยครีมอะไรสักอย่างนี่แหละไม่ได้อ่านแล้วกระโดดขึ้นเตียงนอนหลับอย่างสบายใจ

ฝันดีราตรีสวัสดิ์ชาวโลก!!

จากัวร์เดินเข้ามาในห้องของมินนี่พร้อมกับของขวัญวันเกิดที่เขาตั้งใจไปเลือกเองกับมือ เขามีดอกกุหลาบที่ยังสดใหม่มาให้อีกด้วยแต่เอามาเยอะไม่ได้เดี๋ยวเกสรจากดอกไม้จะทำให้มินนี่ต้องมาคัดจมูกแล้วจะหลับไม่สบาย

“กลับดึกจังว่ะ” เสียงพึมพำเบาๆมองคนที่เป็นห่วงขับรถตามตั้งแต่ผับมาจนถึงหอนั่งรอในรถอีกประมาณครึ่งชั่วโมงถึงได้ขึ้นมาดูเพื่อความแน่ใจ

เขาคือ ‘จากัวร์’ เสือร้ายแห่งมิราเคิล! เขาอยู่ในฐานะรองประธานบริษัทเกี่ยวความปลอดภัยที่คอยจัดส่งบอดี้การ์ดไปคุ้มกันคนที่ต้องการไม่ใช่ยามหรือพนักงานรักษาความปลอดภัยใดๆ ทั้งสิ้น ตอนนี้เขาอายุ 27 ปีแล้วใกล้จะอายุ 28 ปีเหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง

“นี่ของขวัญเฮียให้” กระเป๋าแบรนด์เนมราคา 6 หลักวางที่หัวเตียงของเด็กน้อยที่หลับไม่ได้สติ กลิ่นแอลกอฮอร์หนักขนาดนี้ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าดื่มหนักขนาดไหน

ทำไมนะมินนี่ต้องหนีเขาตลอดเวลาที่เจอกันทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอสักนิดเดียว มินนี่ชอบมองเขาแปลกๆเสมอที่เจอกันคืนนี้เขาเลยปล่อยให้เธอมีความสุขสนุกให้เต็มที่กับเพื่อนๆโดยที่เขานั่งมองไม่ไกลมากจากเธอ

เด็กน้อยน่ารักคนนี้เขาจองแล้วใครห้ามยุ่งเด็ดขาด!

เขาทำแหวนคู่ของเราแล้วรอแค่เจ้าของมือเล็กๆนี้จะให้โอกาสให้เขาได้สวมแหวนที่นิ้วนางแทนใจ เขาจับมือเล็กมาจูบเบาๆก่อนจะเอาแนบหน้าตัวเองนั้งพื้นมองเธอนอนบนเตียงแบบนี้ไม่อยากจะไปไหนเลย

เช้าที่สดใสมินนี่ลุกขึ้นจากเตียงยืนบิดตัวไปมาคลายความเมื่อยล้าอาการปวดหัวแทรกซึมเข้ามารวดเร็วและรุนแรงพร้อมกับอาการท้องไส้ปั่นปวนอย่างหนักจนต้องวิ่งเข้าห้องน้ำโกงคออาเจียนออกมาแทบหมดตับไตไส้พุง! กอดชักโครกแต่เช้าแม่งโคตรสดใส…ประชดนะ! เธออาบน้ำออกมาเตรียมตัวจะไปหาอะไรร้อนๆมากินแก้ท้องว่างแต่ต้องมาสะดุดที่กล่องของขวัญสีขาวผูกโบว์สีแดงมีดอกกุหลาบวางอยู่ด้วย

“ใครเล่นบ้าอะไรวะเนี่ย!?” เธอไม่ได้กลัวว่าจะเป็นระเบิดหรอกแต่ที่กลัวคือใครเอามาวางไว้ต่างหากเล่า

“หรือจะเป็นเฮียจากัวร์!!” แล้วมาตอนไหนมาเมื่อไรทำไมไม่รู้เลยล่ะ?

ไหนๆก็ให้แล้วขอแกะดูหน่อยเถอะว่าเป็นอะไรอยู่ข้างในนั้น กระเป๋าแบรนด์เนม! โอ้แม่เจ้า…ราคามันแพงมากเวอร์ด้วยนะ!! กระเป๋าสีดำสวยน่ารักสไตล์วัยรุ่นขนาดนี้เธอจะกล้าใช้ไหมห่ะ

แต่ก่อนจะคิดอะไรเสียงไลน์ดังขึ้น

หมูบิน : ดูหนังป่ะมึงเดี๋ยวกูไปรับ

แมวน้อย : จัดไปแต่หาอะไรกินกันก่อนนะ

หมูบิน : โอเคค๊าบบบ…

เต่างอย : ไหนใครดูหนังนะ กูไปด้วยมารับทีผัวไม่ว่างส่ง!!

หมูบิน : โอเคอีก 10 นาทีถึงค๊าบบ..

พวกเธอเป็นแก็งสัตว์โลกน่ารักไงเลยตั้งชื่อไลน์กันน่ารักๆตามสไตล์แต่ล่ะคนอย่างผิงคือหมูบินสารถีประจำกลุ่มขับรถเก่งมากเวอร์จนได้ลงแข่งแล้วเจ๋งป่ะล่ะ แล้วก็เต่างอยคืออันแม่ซินเดอร์เรลล่าประจำกลุ่มที่ได้ผัวรวยตามใจมากจนอดอิจฉาไม่ได้ และแมวน้อยคือเธอเองน่ารักขี้อ้อนบางครั้งอาจจะขี้อ่อยถ้าเมา!

“มาแล้ว!!” เพื่อนมารับไวเวอร์มากเธอหยิบกระเป๋าของเฮียจากัวร์หยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์ใส่ไว้แล้วรีบสิ่งลงบันไดไปหาเพื่อนทันทีและไม่สนว่ายังเมาค้างอยู่

“ไหวป่ะมึงหอบเป็นหมาเลย!” ผิงถามเพื่อนเบาๆ

“กินไรดีว่ะ?” สมองนึกถึงแต่เรื่องกินอย่างเดียวเลยในตอนนี้

“แดกชาบูป่ะมึง?” ผิงถามทั้งที่จะกินแน่ๆ

“เออ ชาบูก็ดี” อะไรก็ได้ตอนนี้แค่มาเติมลงท้องแสนว่างเปล่าของเธอก็พอแล้ว

รอยยิ้มมุมปากหยักลึกภายในรถสปอตคันหรูอีกหนึ่งคัน จากัวร์มองผ่านแว่นกันแดดสีดำสนิทก่อนจะขับรถตามรถคันข้างหน้าทิ้งช่วงห่างไม่มากเกินจนตามไม่ทันแต่ก็ไม่ใกล้เกินจนรู้ตัว มินนี่ใช้กระเป๋าที่เขาให้แสดงว่าต้องมีใจแน่เลย!

เขาต้องได้เธอเป็นเมียเร็วๆนี้แน่เลย!!