หลงเด็ก

ตอนที่ 3

กลับจากคอนโดเพื่อนเขาขับรถตรงไปผับที่ใกล้จะปิดแต่เพื่อนยังนั่งแดกเหล้ากันอยู่ มันถึงเวลาที่เขาต้องเคลียร์ใจกับเพื่อนแล้วก่อนที่ทุกคนจะอึดอัดกันไปมากกว่านี้ เขารักมินนี่มากไอ้ปอร์เช่กับไอ้โบ๊ทก็น่าจะรู้มีเหรอที่ไอ้เบนซ์มันจะไม่รู้เพียงแต่ว่าไม่มีใครพูดอะไรออกมาเฉยๆ

“ไปมุดหัวไหนมาว่ะ?” เบนซ์ตะโกนถามคนแรกที่เห็นเพื่อนเดินเข้าคนสุดท้ายมาด้วยสีหน้านิ่งเฉยเหมือนทุกครั้ง

“คงไม่ได้ไปคอนโดกูนะไอ้เวร!” โบ๊ทพูดออกมาอย่างอึดอัดไม่มองหน้าเพื่อนแม้แต่นิดเดียว ไอ้เลวจากัวร์มันแอบรักน้องสาวคนเดียวของเขาซึ่งไม่รู้ว่านานเท่าไรเพราะเขารู้ในวันที่มินนี่แพ้ขนแมวจนเข้าโรงพยาบาล เขาเห็นในแววตามันที่มองมินนี่มันแปลกไปแล้วยังอ่อนโยนมากขึ้นด้วย เขาเฝ้าสังเกตุก่อนจะสั่งสอนมันเบาๆแต่มันเป็นนักสู้เขารู้ว่าคนของเขาเอามันล้มไม่ได้อยู่แล้วแต่ที่ส่งคนไปรุมเพื่อจะให้มันรู้ว่าเขารู้เรื่องแล้ว

“กูรักน้องสาวของมึงกูขอได้ไหม?” จากัวร์พูดไม่ดังมากแต่ได้ยินกันทุกคน

“อย่าฝันว่ากูจะให้มินนี่คบกับคนเลวอย่างมึงไอ้สัตว์!” โบ๊ทลุกขึ้นมองหน้าเพื่อนก่อนจะเหวี่ยงหมัดซัดเข้าเต็มกรามแล้วถูกส่วนกลับมาด้วยหมัดเหมือนกันแต่แรงกว่าจนล้มลงเงยหน้ามาอีกทีคอเสื้อถูกกระชากด้วยมือเพื่อนเลว

“กูรักมินนี่แล้วกูก็จะไม่หยุดด้วย กูขอมึงดีๆนะถ้าไม่ยกให้ก็จะไม่มีใครได้ทั้งนั้น!!” จากัวร์กัดฟันบอกเพื่อนพยายามระงับอารมณ์ที่คุกกรุ่นขึ้นมาให้มากที่สุด

“มึงมันเหี้ยน้องกูดีเกินไปสำหรับมึง!!” โบ๊ทตะคอกกลับใครจะไปยอมให้น้องสาวคนเดียวต้องมาคบกับเพื่อนโรคจิตนิสัยเอาแต่ใจตัวเองแล้วยังสันดานหมา เรารู้จักกันมานานมากจนรู้นิสัยกันดีแล้วผู้หญิงมันเลิกหมดรึยังก็ไม่รู้

“แต่กูรักน้องมึง!!”

“แต่น้องกูไม่ได้รักมึง!!” เขาตะคอกกลับอย่างสุดจะทนแล้วเดินหนีไปก่อนจะมีเรื่องมากกว่านี้เพราะเท่านี้เพื่อนก็อึดอัดทำตัวไม่ถูกกันหมดแล้ว

เขาไม่อยากเสียเพื่อนแต่ก็ไม่อยากเสียน้องสาวให้ใคร!

มินนี่ตื่นมาในตอนเช้าแล้วแอบงงกับกำไลข้อมือฝังเพชรคงจะเป็นพี่โบ๊ทแอบเอามาใส่ให้มั้งเพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิดเธอและมีนัดกับเพื่อน เธอแต่งตัวน่ารักเดินออกมาเห็นพี่ชายนอนอยู่หน้าห้องนอนเธอจนน่างงที่มุมปากมีรอยช้ำอีกสงสัยไปมีเรื่องกับคนอื่นมาอีกตามเคย

“พี่โบ๊ทตื่นเร็ว” เธอเขย่าแขนพี่ชายเบาๆ

“เช้าแล้วเหรอว่ะ! แล้วนี่จะไปไหนแต่งตัวสวยเชียว”

“ไปเที่ยวกับเพื่อนเย็นนี้กินข้าวด้วยนะ วันนี้วันเกิดฉันพี่ลืมรึเปล่า?”

“วันเกิด? พี่ไม่ลืมหรอกเดี๋ยวรอดูของขวัญได้เลย” โบ๊ทลุกขึ้นขยี้ผมน้องสาวกลบเกลื่อนเพราะช่วงนี้น่าจะทำงานหนักจนจำวันเกิดมินนี่ไม่ได้จริงๆแหละ

“งั้นไปแล้วนะเดี๋ยวเพื่อนรอนาน”

“เดี๋ยวๆกำไลข้อมือซื้อตอนไหน?”

“เอ้า! ไม่ใช่พี่โบ๊ทเอามาให้เหรอ? พี่แม่งแดกเหล้าเยอะจนลืมหมดเลยเหรอเหี้ยจังว่ะ!!”

“ไอ้เหี้ยจากัวร์แน่นอน” โบ๊ทบ่นเบาๆมองตามน้องสาวที่งอนแล้วเดินออกไปเที่ยวกับเพื่อนตามประสาวัยรุ่นทั่วไปและเขาก็ไม่เคยว่าอะไรด้วย กำไลนั่นต้องเป็นฝีมือไอ้จากัวร์แน่เลย! มันแม่งเหี้ยรู้ทั้งรู้ว่าเขาหวงน้องสาวมากขนาดไหนยังมาแอบรักอีก เขาส่งข้อความไปถามมันเพื่อให้แน่ถึงจะรู้อยู่แล้ว

Bote : กำไลของมึงเหรอไอ้เหี้ย

Jagaur : แล้วมินนี่ชอบไหม?

Bote : เลิกยุ่งกับน้องกูไอ้สัตว์

Jagaur : กูไม่หยุดเว้ยไอ้เหี้ย

โบ๊ทนั่งกุมขมับคิดไม่ตกกับเพื่อนที่มาแอบรักน้องสาวและที่สำคัญคือมันแอบเข้าคอนโดเขา มันแอบตามมินนี่ตลอดเวลาเลยแต่ว่ามินนี่ไม่รู้ตัวหรอกและเขาก็ไม่ต้องการให้รู้ด้วย

เขาไม่รู้ว่ามันคิดเพ้อฝันไปถึงขั้นไหนแล้วเพราะมันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยแสดงออกมาว่ารู้สึกยังไงแล้วเรื่องมินนี่ที่มันแสดงออกมาแสดงว่ามันต้องอึดอัดมากแล้ว เขาไม่อยากจะขัดขว้างเลยถ้าผู้หญิงที่มันรักไม่ใช่มินนี่น้องสาวคนเดียวของเขาในเมื่อห้ามมันไม่ได้ก็คงต้องห้ามน้องสาวแทน มินนี่เป็นเด็กขี้กลัวแล้วเขาจะใช้ข้อนี้ทำให้มินนี่กลัวมันมากกว่าเดิม ไอ้จากัวร์มันจะไม่มีวันสมหวังกับน้องสาวเขาได้ง่ายๆหรอกรับประกันได้เลย

ในขณะเดียวกันมินนี่มาก่อนเวลานัดเพื่อนเลยแวะร้านกาแฟแต่ว่ายังไม่ทันได้สั่งอะไรเก้าอี้ตรงหน้าก็เลื่อนออกจนต้องเงยหน้ามองแล้วส่งยิ้มอ่อนให้กับเพื่อนพี่ชายที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้สิ

“เฮียจากัวร์มาได้ไงแล้วมาเที่ยวเหรอ?” เธอก็ถามแก้เก้อเพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเพื่อนพี่ชายที่น่ากลัวหน่อยๆ วันนี้เขามีรอยช้ำที่ใต้ตาแต่ก็ยังหล่ออยู่นะ

“ช็อคโกแลตปั่น เอสเปรสโซ่ ชีสเค้กเลม่อน” เขาสั่งเรียบร้อยแล้วถึงได้หันมายิ้มให้กับเด็กน้อยตรงหน้าวันนี้เธอน่ารักมากแล้วแค่มินนี่ยิ้มให้ใจก็สั่นแล้วโคตรเหี้ยเลย

ทำไมเขาต้องมาเขินเด็กด้วยว่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ มินนี่ใส่กำไลข้อมือที่เขาซื้อให้แบบนี้แสดงว่าต้องชอบแน่เลย

“สุขสันต์วันเกิดนะเด็กดี มีความสุขมากๆนะครับ”

“เฮียจากัวร์เป็นคนแรกที่อวยพรเลยนะ!!”

“แล้วไอ้โบ๊ทละ?”

“คงจำไม่ได้มั้ง! แล้ววันนี้เฮียมาวันเกิดฉันไหมพอดีฉันไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ”

“ไปสิ เฮียจะไปเป็นทุกอย่างให้มินนี่เลยแล้วกำไลวงนี้ล่ะชอบไหม?”

“ของเฮียจากัวร์เหรอคะ? งั้นคืนได้ไหมมันดูจะแพงเกินไปเดี๋ยวพี่โบ๊ทว่าเอา”

“ใส่ไปเถอะเฮียตั้งใจให้” เขาให้แล้วไม่มีทางรับคืนเหมือนกับหัวใจที่ให้ไปแล้วก็ไม่มีวันเอาคืนแน่นอน นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่มีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้ เขาแอบตามเธอมาตั้งแต่นั่งรถออกจากคอนโดแล้วจนมาเห็นว่ามินนี่เข้ามาในร้านกาแฟคนเดียวมีเหรอที่เขาจะพลาดโอกาสทองนี้ เขามาสั่งเครื่องดื่มที่เธอชอบและชีสเค้กเลม่อนให้เพราว่าเขาจำได้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ

วันนี้เขาจะบันทึกไว้ในความทรงจำว่าเป็นคนแรกที่อวยพรเธอแล้วยังเป็นคนให้ของขวัญชิ้นแรกกับเธอด้วย ในอนาคตเขาต้องเป็นคนรักที่ดีได้แน่นอน มินนี่จะมีใจให้เขาบ้างรึเปล่านะ

คงจะยังไม่มีใจและน่าจะอีกนาน

“ฉันต้องไปแล้วขอบคุณที่เลี้ยงนะ” เธอลุกขึ้นหลังจากรับโทรศัพท์จากเพื่อนที่มาถึงกันแล้ว

“เดี๋ยวสิ! เฮียเดินไปส่งนะ” เขาคว้าข้อมือเล็กแล้วลุกไปพร้อมกัน นี่เป็นการจับมือกันในรอบหลายเดือนที่ผ่านมาโดยที่เธอไม่สนอะไรเลย