หลงเด็ก

ตอนที่ 2

หลังจากวันนั้นจากัวร์เคลียร์งานทุกอย่างและจัดการเรื่องผู้หญิงจนเรียบร้อยไม่เหลือสักคนไว้คลายเหงาแล้วมาแอบตามน้องสาวเพื่อนแบบห่างๆเกือบทุกวันคอยสังเกตุทุกอย่างที่มินนี่ชอบไม่ว่าจะเป็นอาหาร สถานที่เที่ยว ของใช้ต่างๆ สีที่ชอบ เพื่อน จนรู้เกือบหมดเกี่ยวกับทุกเรื่องโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัวและเพื่อนสนิทก็ไม่รู้เหมือนกัน

ผ่านไปอีกหนึ่งปีมันมันช้ามากที่เขาทำแบบนี้โดยที่ไม่มีคนรู้เรื่อง วันนี้เขาก็ขับรถตามเธอมาเหมือนทุกวัน ตอนนี้ก็เลิกเรียนมินนี่ยังไม่กลับคอนโดแต่กลับมาคาเฟ่แมวกับเพื่อน ถ้ามินนี่ชอบคาเฟ่แมวเขาซื้อให้ก็ได้นะแล้วจะพาเธอมาทุกวันเลย

“คงจะชอบแมวแต่ไอ้โบ๊ทไม่ชอบเลยแอบมาดู” เขาไปคอนโดเพื่อนไม่บ่อยหรอกแต่ไปเพื่อที่จะหาเรื่องเจอมินนี่เฉยๆซึ่งเธอก็หลบหน้าหนีเข้าห้องนอนเกือบทุกครั้งจนเขางงว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่

ตั้งแต่มินนี่มาอยู่ด้วยห้องไอ้โบ๊ทสะอาดมากกว่าเมื่อก่อนเป็นร้อยเท่าเลยได้มั้งแล้วยังมีเครื่องฟอกอากาศมันคงสร้างภาพที่น้องสาวมาอยู่ด้วยมั้ง

เขาใส่หมวกและหน้ากากอนามัยเพื่อปิดบังตัวเองไม่ให้ใครู้แล้วเดิมตามเธอเข้าคาเฟ่แมวซึ่งมินนี่ก็ใส่ไม่ต่างจากเขาแล้วยังเฝ้ามองแมวแค่ห่างๆไม่กล้าจับทั้งที่ดูชอบมากแปลกดีนะ เขานั่งมองไม่ห่างมากแอบขำที่แมวกระโดดใส่มินนี่เพราะเด็กคนอื่นหยอกเย้าจนตกใจ

ตอนแรกเขาขำแต่ตอนนี้ตลกไม่ออกแล้วเพราะมินนี่ดูหายใจไม่ค่อยออกแล้วมองไปที่เพื่อนเขาไม่รอช้ารีบเดินไปหาเธอทันทีแล้วถอดหน้ากากอนามัยให้เธอรู้ว่าเป็นเขา

“เป็นอะไรมินนี่บอกเฮียมา?” น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงชัดเจนมาก

“แมวกระโดดใส่เมื่อกี้ฉันแพ้ขนสัตว์!” เธอจับมือเขาแน่นมากเริ่มหายใจไม่ออกขึ้นมันทรมานนะ

“เฮียจะพาไปหาหมอนะมินนี่ อดทนนิดเดียว” เขาอุ้มเธอเดินเร็วออกนอกคาเฟ่ไปขึ้นรถขับออกไปทันที

มาถึงโรงพยาบาลหมอจัดการรักษามินนี่และให้นอนพักรักษาตัวดูอาการที่โรงพยาบาลก่อนซึ่งเขาไม่รู้เลยว่ามินนี่แพ้ขนสัตว์ถึงว่าล่ะดูแมวซะห่างเชียว เขาตามเธอมาตั้งหนึ่งปีแต่ไม่เคยรู้เลยว่าเธอแพ้ขนสัตว์ สิ่งที่เขารู้คือมินนี่มีอาการแพ้หลายอย่างแล้วบางอย่างจะมาเป็นช่วงๆแค่นั้น

“จากัวร์น้องกูเป็นไงมั้ง?” โบ๊ทเดินเข้ามาถามเพื่อนด้วยสีหน้ากังวลแล้วดึงเก้าอี้มานั้งข้างน้องสาว

“ปลอดภัยแล้วแต่หมอให้ดูอาการสักคืนก่อน” เขาอยากจะดูแลมากกว่านี้แต่มันคงไม่ดีแน่ถ้าไอ้โบ๊ทมันรู้เรื่องที่เขาแอบรักมินนี่ เขายังไม่อยากจะเสียเพื่อนแต่เขาก็เสียมินนี่ไปไม่ได้เหมือนกัน

“มึงไปเจอน้องกูได้ไง?”

“แค่บังเอิญไปธุระแถวนั้นเฉยๆ” เขาไม่รู้ว่าจะเฝ้ามองแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหนเพราะความรู้สึกมันมากขึ้นทุกวันจนตอนนี้แทบจะเก็บอาการไม่อยู่แล้ว เขารักเธอมากแล้วเป็นห่วงมากอยากจะดูแลแต่กลับทำไม่ได้เลยเพราะเป็นน้องสาวเพื่อนรักถ้าวู่วามต้องเสียทั้งเธอทั้งเพื่อนแน่ เขาต้องใจเย็นตามดูแลแบบนี้ไปก่อนและตามสั่งสอนทุกคนที่เข้าใกล้หรือว่ามาจีบเธอ

มินนี่เป็นของเขาได้แค่คนเดียว!

โบ๊ทกำลังจะหันไปขอบคุณแต่ต้องสดุดกับแววตาเพื่อนที่มองไปยังน้องสาวเขา มันเป็นแววตาที่ดูอ่อนโยนกว่าทุกครั้งจนน่าสงสัยว่ามันจะคิดอะไรกับน้องสาวเขารึเปล่า

ไอ้จากัวร์มันเป็นคนเงียบนิ่งมากแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้เย็นชาใส่เพื่อนแต่กับมินนี่มันมีอะไรแปลกๆไปนะ จะว่าไปช่วงนี้มันไปหาเขาที่คอนโดบ่อยมากเลยทั้งที่ไม่ได้นัดกันแล้วมันจะมาแค่ตอนเย็นๆช่วงที่มินนี่อยู่ด้วย เขาหวังนะว่ามันจะไม่ชอบน้องสาวเขาเพราะคงจะต้องขัดขว้างแน่นอน

คืนวันผ่านไปอย่างรวดเร็วพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดมินนี่อายุครบ 18 ปี ดังนั้นวันนี้เขาพาเพื่อนมาช่วยเลือกของขวัญเพราะมันรู้ความลับของเขาเข้าแล้วแต่มันก็ช่วยเก็บความลับนี้ให้อยู่คงจะกลัวเพื่อนแตกคอกันมั้ง

“ไหนมึงบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับตัวเล็กไงว่ะ?” ปอร์เช่ถามเพื่อนหน้านิ่งแต่เลือกกำไลข้อมืออย่างพิจารณารายละเอียดหนักมันเย็นชากับทุกคนแต่พอเป็นกับน้องมินนี่กลับใส่ใจทุกอย่าง

“กูแอบรักมานานแล้ว” จากัวร์ตอบสั้นๆไม่หันไปมองเพื่อนในตอนนี้สายตามองแค่กำไลข้อมือสีเงินที่รายละเอียดต่างกัน เขาพิจารณาทุกชิ้นที่พนักงานส่งมาไม่ได้สนใจจะฟังเพื่อนว่ามันจะพล่ามอะไร

“อันนี้ห่อของขวัญด้วย” เขาตอบสั้นๆแล้วไปนั่งรอ

“อันล่ะเกือบแสนเลยนะเว้ย!” มันเป็นกำไลฝั่งเพชรราคาไม่ต้องพูดถึงหรอกว่าแพงขนาดไหน

“แล้วไง?” แค่นั้นเองไม่ได้เดือดร้อนสักนิดเดียว

“ไอ้เหี้ยจากัวร์มึงแม่งโรคจิตเกินไปแล้ว” ปอร์เช่ส่ายหน้าอย่างหนักใจเพราะความลับของมันที่ตามสตอล์คเกอร์น้องสาวเพื่อนมาเป็นปีมีแค่เขาที่รู้แต่ตอนนี้คนอื่นคงพอจะรู้แล้วแหละ

“อย่าเสือกเยอะไอ้ปอร์เช่มึงเอาตัวเองให้รอดเถอะ”

“เจ็บว่ะไอ้สัตว์!!” ไอ้เวรจากัวร์มันก็รู้ดีจริงว่าเขาพึ่งมีเมีย

“ได้ของแล้ว กูจะเอาไปให้มินนี่” จากัวร์ส่งบัตรเครดิตให้พนักงานจัดการต่อแต่ว่าบังเอิญหันไปเห็นป้ายรับทำเครื่องประดับตามสั่งมีบริการออกแบบแหวนรวมถึงจัดหาเพชรมาให้เลือกตามแบบที่ต้องการ

“ส่งข้อมูลนี้ให้ผมตามอีเมลนี้” เขาบอกพนักงานแล้วจดอีเมลส่งให้ก่อนจะรับของมาอย่างอารมณ์ดีไม่สนใจเพื่อนที่เดินตามออกมา

ช่วงกลางดึกจากัวร์วางของขวัญไว้ที่หัวเตียงเด็กดีที่น่ารักกำลังหลับอยู่ เขาแอบเข้าคอนโดเพื่อนโดยที่มันไม่รู้อีกตามเคย ตอนนี้ความรู้สึกที่มีอึดอัดมากเขาไม่รู้ว่าทำไมต้องมาทำเหี้ยอะไรแบบนี้ก็ไม่รู้แม่งโคตรทุเรศตัวเอง แต่มันจำเป็นเพราะเหมือนว่าไอ้โบ๊ทมันจะรู้แล้วว่าเขารักมินนี่ต่างจากเพื่อนคนอื่นที่เอ็นดูเลยจัดฉากให้เขาดูเป็นคนร้ายต่อหน้ามินนี่หลายครั้งมากรวมถึงส่งคนมาสั่งสอนด้วยแต่เขาไม่มั่นใจว่ามินนี่จะเห็นรึเปล่าเพราะว่าวันนั้นเธออยู่แถวนั้นพอดี

ถึงเวลาต้องชัดเจนก่อนที่จะทนไม่ไหวเอง!

“เมื่อไรจะรู้สักทีว่าเฮียรักมากขนาดไหน” เขามากระซิบบอกคนนอนหลับก่อนจะไปหาไอ้โบ๊ทตามที่นัดกันไว้ เขาจะบอกมันเองว่ารักน้องสาวมันมากขนาดไหน

“เด็กดีของเฮียยังไงเราก็จะได้รักกันแน่นอน มินนี่จะไม่ลำบากใจเพราะเฮียจะเคลียร์ทุกอย่างได้แน่รอเฮียไม่นานนะ” เขารู้ว่าเธอขี้เซามากถึงได้แอบเข้ามาแล้วทุกครั้งก็น่ารักแบบนี้เสมอและเขาจะบอกรักเธอเสมอด้วยแววตาที่อ่อนโยนกว่าใครๆที่เคยเห็นมา

“เฮียยังเป็นของมินนี่นะเด็กดี” เขาก้มลงไปจูบปากบางแผ่วเบาไม่มีการล่วงเกินไปมากกว่านี้ก่อนจะหยิบกำไลมาใส่ให้แล้ววัดขนาดนิ้วนางของเธอไปด้วย เขาจะทำแหวนคู่ของเราต่อให้ตอนนี้เธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่เขาจะทำให้เธอรู้สึกถึงความรักของเขาในสักวัน เขาจะเคลียร์กับเพื่อนให้เรียบร้อยก่อนช่วงนี้ก็คงแอบตามเธอแบบนี้ต่อไป

เขาจะตามดูแลเธอไม่สนว่าใครจะว่ายังไงก็ตาม

มินนี่เป็นของเขาคนเดียวเหี้ยตัวไหนมาแย่งมันได้เจ็บตัวแน่