You've Been on My Mind

Ep - 18

“It’s a fair deal I would say. At sa nakikita ko naman magaling kang player. Gaya nang sabi mo, you can handle your own. Tatlo kayo laban sa aming dalawa. Lampa at duwag ang kasama ko it would be an easy win for you.” Wika ni Adrian saka simpleng nilingon ang tahimik na si Dillon sa likod niya.

“Ano naman ang mahihita mo sa pakikipaglaro?” tanong ni Rafael sa binata.

“Nothing. Ayoko lang na ginagamit ang basketball na manakit nang iba. Basketballl is a sport and is supposed to be enjoyed.” Wika ni Adrian.

“Mister. Baka na bibigla ka. Para sabihin ko saiyo. Dati akong miyembro nang basketball team ng school. At noong middle school I am also a member of my school's basketball team.” Wika ni Rafael saka tinanggal ang polo shirt niya.

“That’s good to hear. It’s just a waste na hindi na makakapaglaro ang basketball team ng school.”

“Not my concern. Mga lampa at duwag ang mga kinuha nilang players. Their coach is the worse of them all.” Wika pa ni Rafael.

“Ah, May naisip ko. Let’s make this game more exciting, shall we?” nakangiting wika ni Adrian dahilan para mapakunot ang noo ni Rafael at napatingin sa binata.

“It’s a waste na hindi na makakapaglaro sa interschool competition ang school niyo dahil walang player. Kung mananalo ako sa larong natin. You three---” wika ni Adrian at itinuro si Rafael at ang dalawang kasama nito bago bumaling kay Dillon. “And you will join the team. How about that?” anang binata.

“Ano?!” sabay na wika ni Dillon at Rafael at minsan pa nagulat si Adrian sa pagiging sabay nang dalawa.

“Bakit, hindi mo ba ako kayang talunin?” tanong ni Adrian sa binatang si Rafael. “Dati kang basketball player ng school team. Sa nakikita ko, malakas naman ang katawan mo.” Nakangiting wika ni Adrian saka naglakad patungo kay Dillon.

“Kung ayaw mong maging target ang pambubully niya your whole life while you are here, learn how to fight. Hindi ka habang buhay na ipagtatanggol ni Elle. Learn how to stand on your own.” Wika ni Adrian saka nilampasan ang binata.

Napatingin naman binata kay Adrian saka sinundan ito nang tingin hanggang sa lumapit ito sa isang bakanteng upuan at tinanggal ang suot na polo shirt at inilagay sa upuan.

“Why are you doing this?” tanong ni Dillon na lumapit kay Adrian.

“Doing what?” Tanong nang binata at humarap kay Dillon.

“Ito. Bakit kailangan mong makipaglaro sa kanya? Bakit kasali ako? And what’s what I have to join the team kung mananalo ka?” Tanong ni Dillon kay Adrian.

“They way I see it. You are allowing him to bully you. You are stronger than him and a better person too. Hindi mo dapat hinahayaan ang kahit sino na maliitin ka. I heard him say teacher protector. He is talking about your Tita Elle, is he not?” Tanong nang binata. “Hindi ka habang buhay pwedeng protekatahan ni Elle. Darating ang panahon na kailangan mong tumayo sa sarili mong mga paa. Kailangan mong gamitin ang boses mo para sabihin Hindi. Kung ayaw mo or tell him, you don’t like what he is doing.” Wika ni Adrian saka tumingin sa kinaroroonan ni Rafael.

“Ayoko din sa mga taong hindi pinahahalagahan ang basketball.” Wika pa ni Adrian. “And, I know you have talent. May isang taon ka pa sa high schoo. Make some good memories. And start with basketball.” Wika ni Adrian saka naglakad patungo sa gitna nang court. Hindi naman natinag si Dillon sa kinatatayuan niya at napatingin lang kay Adrian at Rafael na nasa gitna nang court.

Napakuyom ang kamao ni Dillon. Ilang beses na siyang lumipat nang school. But his dad, not even ones told him to make good memories. Wala siyang mga kaibigan sa dati niyang school. Got suspended and was forced to transfer kahit ayaw niya. Wala siyang boses pagdating sa desisyon sa buhay niya. He has to do things depende sa gusto nang papa niya. Not based on what he wants. And here, Adrian, telling him to do what he wants. And to stand his ground for the first time.

“Mukhang takot ang teammate mo. He would never play. Not in his coward state. He is too weak to play.” Wika pa ni Rafael at nakatingin kay Dillon na nakatayo lang sa tapat nang bench.

“He is not weak. He just haven’t found his courage.” Wika ni Adrian saka humarap kay Dillon na noon ay nakatayo pa din.

“Huwag mo nang pagandahin ang terminilogies. He is nothing but a coward.”

“I don’t think so.” Nakangiting wika ni Adrian nang makita si Dillon na naglakad papalapit sa kanila.

“Hindi pala bahag ang buntot mo.” Wika pa ni Raphael nang makalapit si Dillon sa kanila. “Akala ko matatakot ka at tatakbo sa teacher protector mo.” Nakangising wika ni Raphael sa binata.

“I was never scared. Not to the likes of you.” Wika pa ni Dillon saka sinalubong nang tingin si Raphael. Dahil sa ginawa ni Dillon napatiim bagang si Raphael. Ito ang unang beses na sinalubong ni Dillon ang tingin niya at nainis siya. Dahil lang dumating ang lalaking ito biglang tumapang ang binata.

“Ready?” tanong ni Adrian kay Dillon at tumingin sa binata.

“Just don’t blame me kung may mangyayari saiyo.” Wika ni Dillon saka humarap Kay Adrian.

“You know who I am don’t you?” wika ni Adrian saka inilagay ang kamay sa ulo nang binata at kinusot.

“Hindi ba magagalit si Tita sa gagawin mo?” Tanong ni Dillon saka humarap sa binata.

“She won’t if she doesn’t know, right?” Nakangiting wika ni Adrian.

“News flash, nasa school ground tayo. She will definitely know.” Wika pa ni Dillon. Bigla namang natigilan si Adrian.

“Anong ginagawa niyong dalawa. Hindi ba tayo maglalaro?” inis na wika ni Raphael habang nakikita ang pag-uusap nina Adrian at Dillon.

“Masyado kang atat. Magsimula na tayo.” Wika ni Adrian saka bumaling kay Raphael at ipinasa ang bola sa binata.

Nagsimula ang laro sa pagitan ni Raphael at nang dalawa pa niyang kasama laban kay Adrian at Dillon. Nang una, walang nanonood sa laro nila. Pero ilang mga nagdaraang estudyante ang nakita ang laro nila lalo na at hindi nagpapahuli si Raphael sa bawat galaw ni Adrian at ang binatang si Dillon na talagan namang hindi maitago ang galing sa basketball. Ilang sandali pa napuno nang mga estudyante ang paligid nang basketball court lahat nanood sa nangyayaring laro.

“Kuya?!” gulat na wika ni Chloe nang makita kung sino ang naglalaro nang basketball laban ang mga estudyante nang school nila.