You've Been on My Mind

Ep - 43

Nang bumalik sa bahay nila sina Adrian hindi nila nakita si Elleri. At hindi rin ito sumasagot sa kahit anong tawag na gawin nila. Inisip ni Adrian na kailangan lang ni Elleri nang panaho lalo na dahil sa nangyari kanina. Maging siya ay nabigla din at hindi niya alam kung papaano haharapin ang dalaga.

“Hindi mo ba siya hahanapin?” tanong ni Chloe sa kapatid niya.

“Let’s give her time to think.” Wika pa nang binata.

“Just like that?” Ani Chloe. “Inaway mo na naman ba si Ate Elle?” Tanong pa ni Chloe sa kapatid.

“Why is it always me that you blame tuwing may di kami pagkakaunawaaan ni Elle? You are my sister. Hindi ba dapat you’re on my side?” ani Adrian sa kapatid niya.

“I would have if you were nice to Ate Elle kaya lang what you are doing is to hurt her. So yes. I blame you. Kapag hindi umiwi dito si Ate Elleri. I’ll hate you.” wika pa ni Chloe saka naglakad patungo sa silid niya. Napatingin lang si Dillon at Adrian sa dalaga.

“What’s wrong with her?” tanong ni Adrian. “Now, don’t tell me pati ikaw----” Nagkibig balikat lang si Dillon saka walang paalam na pumasok sa silid niya.

“Kids.” Ani Adrian saka naglakad patungo sa silid nila.

Ang akala niya isang gabi lang hindi uuwi si Elleri sa bahay nila. Pero inabot na nang dalawa tatlong araw hindi pa rin umuuwi si Elleri ni hindi ito tumatawag. Maging kay Dillon at Chloe ay hindi rin ito tumatawag. At nalaman pa niya mula sa adviser ng basketball team nang school na nag file nang leave of absence ang dalaga at hindi pa alam kung kelan ito babalik.

“You know about this?” tanong ni Adrian kay Dillon. Hindi naman agad na sumagot ang binata at napatitig lang kay Adrian. Alam niyang nasa bahay nang lola niya si Elleri at sinabi sa kanya nang lola niya na huwag sabihin kay Adrian ang tungkol doon hanggang sa ready na si Elleri na makipagkita sa binata.

“No, you don’t have to answer. You know about this.” Wika nang binata saka napaupo sa bench. “Galit pa rin siya?” Tanong ni Adrian saka tumingin kay Dillon.

“I am not sure. Adults are very difficult to understand. Just give him some time maybe.” Ani Dillon sa binata. Napatingin naman si Adrian sa binata. Paano niya kakausapin si Elleri gayong ayaw naman siya nitong kausapin.

Akala niya ilang araw lang tampong ito ni Elleri sa kanya. Akala din niya na uuwi ito sa bahay nang magulang nito gaya nang ginawa nito dati. Ngunit wala sa bahay nila ang dalaga tumawag lang ito sa mga magulang niya at sinabing okay siya at hindi nila kailangang mag-alala. Sarado din ang bibig nang mga magulang ni Elleri tungkol sa kinaroroonan ni Elleri.

“I didn’t know, practice will be this lonely without teacher Elle.” Wika ni Chris habang papalapit sila sa bench. Dalawang araw nalang bago ang finals game at hindi nila alam kung darating ba ang dalaga sa game nila.

“May nangyari ba sa kanya?” tanong ni Raphael kay Dillon nang makalapit sa binata. Napatingin naman si Dillon kay Raphael. Ito ang unang beses na lumapit sa kanya ang binata. Kahit na magkateammate na siya he created a wall between them, marahil dahil sa nangyari sa kanilang dalawang noon.

“Bakit ka nakatingin sa ‘kin nang ganyan?” Tanong ni Raphael sa binata nang makitang seryoso itong nakatingin sa kanya.

“Why are you interested in her?” tanong ni Dillon. “I thought you hate teachers?” Anang binata.

“She is not a teacher but a basketball manager.” Wika ni Raphael.

“Yeah, right you are disrespectful as you’ll ever be.” Wika ni Dillon saka tatalikuran si Raphael ngunit biglang hinawakan ng binata ang braso niya. Bigla namang natigilan si Dillon saka napatingin sa braso bago bumaling kay Raphael.

“Just tell me what happened to her. I heard she filed a leave of absences. Hindi ba siya dadalo sa finals?” tanong ni Raphael.

“Why do you care?” Tanong ni Dillon saka inagaw ang kamay sa binata.

“Huwag ka nang makipagmatigasan sa akin. I am worried-----” natigilang wika ni Raphael nang makita ang nagtatanong na ekspresyon na mukha nang binata sa kanya.

“The players. They are asking if she is sick. They are worried I am a part of the team. I am worried of course. The team can’t function with just one manager and a clumsy one.” Wika nito saka napatingin kay Chloe na nabitiwan ang dalang bote nang tubig bago pa nito maibigay ang mga iyon sa mga players. Napatingin naman si Dillon sa dalaga.

“That I can’t argue.” Wika ni Dillon nang makita ang nangyari.

Tinulungan pa nang mga player si Chloe na damputin ang mga bote nang tubig na nagkalat. Simula nang mag leave ang Tita niya. She was all owning the managers task. Running for all errands ng mga player. She is a little clumsy but she is serious on the things that she is doing.

“Okay lang siya, Wala siyang sakit. But she needed rest. She would probably be watching the finals game.” Wika ni Dillon kay Raphael.

“Sigurado ka ba?” Nagdududang tanong nito kay Raphael.

“You think I would like about this?”

“Because you have a grudge against me?” Tanong ni Raphael.

“Grudge? What do you think I am? 5 years old? Nakalimutan ko na ang nakaraan. Maybe you should.” Wika nang binata saka naglakad papalapit kay Chloe saka tinulungan ito sa mga dala. Napatingin lang si Raphael sa binata.

*****

Napabaling si Adrian sa bahagi nang kama nila kung saan natutulog si Elleri. Now that he’s been sleeping alone for days. Pakiramdaman niya masaydong malaki ang kama niyang iyon.

“I never thought this room is this lonely without you.” anas nang binata habang nakatingin sa unan ni Elleri. Gusto niyang matawa sa sarili niya. Since when did she become a part of his life? Well, to be correct. She has always been a part of his life. Hindi nga lang sa paraang iniisip ni Elleri. Nasanay siyang nandoon si Elleri as his rival. Simula nang magkakilala sila. At naging malapit ang pamilya nila. They compete to almost about everything.

Habang nakatingin sa unan, biglang pumasok sa kanya ang isang alaala noong unang araw nila sa high school. Narinig niyang nag-uusap ang mga kaklase nila at nagtatalo kung sino ba sa kanilang dalawa ni Elleri ang matalino. They both scored the same sa entrance test. Kaya lang walang isa man sa kanilang classmates ang naniniwalang kaya niyang makipagsabayan kay Adrian. She is small and weak iyon ang tingin nang lahat sa kanya. At narining ni Elleri lahat nang mga sinabi nang kaklase nila and instead of cyring alone and feeling lonely dahil sa mga narinig. Taas noong pumasok si Elleri sa classroom at sa harap nang mga kaklase nila she challenges Adrian declaring a war. Kapag siya ang nag top sa first grading period. He will do whatever she says. He admires her courage kaya naman pumayag siya.

Lo and behold, she did beat him sa exam placing the top spot hindi lang sa klase nila kundi sa buong first year. With that, he become her bodyguard for a weak making sure na walang kahit sinong mambu-bully kay Elleri or that would say bad words towards her.

“Where are you, Ellie.” Anas nang binata. Mas gusto pa niyang hindi siya kinakausap ni Elleri but he can see her near him. Sanay siyang nasa tabi niya ang dalaga or that she is just withing reach. Ilang beses niyang tinawagan ang cellphone ito pero hindi niya macontact naka off pa rin ang cellphone nito at halatang ayaw magpa contact lalo na sa kanya.