คุณพ่อรับฝาก

Chapter 15 ข้อมูลในโทรศัพท์มีแต่ภาพลับผู้ชาย

อดัมและคาเธอร์รออยู่หน้าห้องเพื่อรอคำสั่งของเจ้านายเพิ่ม เมื่อเขาเดินออกมาก็เดินนำกลับไปที่ห้องทำงานอีกห้องของตัวเอง ปกติเขาจะทำงานในห้องทำงานอีกห้องที่อยู่ในห้องนอนของตัวเอง ห้องด้านนอกมีไว้เพียงสั่งงานหรือประชุมกับลูกน้องเท่านั้น ของใช้ของหญิงสาวถูกนำไปทำลายเรียบร้อย ยกเว้นโทรศัพท์ที่ต้องตรวจเช็กหาข้อมูลเพิ่มเติม

หลังจากเขาย่อตัวลงนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นถามเพื่อฟังรายงานความคืบหน้าและข้อมูลเพิ่มเติมของหญิงสาว

“ว่าไง”

“โทรศัพท์ถูกตัดสัญญาณทุกอย่างเรียบร้อยครับ” อดัมยื่นโทรศัพท์คืนให้ผู้เป็นนาย

“มีอะไรผิดปกติในโทรศัพท์หรือเปล่า”

“ไม่มีครับ ไม่มีการฝังไมโครชิปแอปพลิเคชั่นสื่อสารเพิ่มเติม แต่...” อดัมบอกค้างเอาไว้

“แต่อะไร”

“บอสลองดูเองดีกว่าครับ ผมไม่กล้าเสนอความคิดเห็น” อดัมบอกเลี่ยงไป คนเป็นนายพยักหน้าและเปิดดูข้อมูลในโทรศัพท์ แต่เขาก็ยังถามต่อ

“แล้วเบอร์ติดต่อล่ะ มีข้อมูลเชื่อมโยงกับฝั่งโน้นบ้างหรือเปล่า”

“เบอร์ที่ติดมากับเครื่องเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเมืองไทยที่เพิ่งเปิดใช้ไม่กี่วัน ผมคิดว่าเธอน่าจะโยนเบอร์เก่าทิ้งไปแล้ว ทำให้เราไม่สามารถ เช็กข้อมูลจากโทรศัพท์ได้เลย”

“อืม...” ชายหนุ่มครางออกมาอย่างรับรู้ คิดย้อนกลับไปในสิ่งที่ตัวเองสงสัยและคล้อยตามความคิดของตัวเองมากขึ้น เธอไม่น่าจะประสงค์ร้าย แต่ก็ยังวางใจไม่ได้เพราะเธออาจจะมาเหนือชั้นกว่านั้น แบบนี้ก็คิดได้สองแง่ทั้งทางดีและร้าย

ถ้าหากว่าพวกนั้นส่งเธอมาจริงก็ต้องวางแผนมาดี ข้อมูลการติดต่อในโทรศัพท์เครื่องเดิมก็ต้องลบทิ้งหมดไม่ให้สามารถตามสืบได้

หรือถ้าเธอเป็นคนของซารีน่าจริงก็ยิ่งน่าห่วง น้องสาวของเขาอาจเป็นอันตราย หรือเธอกำลังคิดอะไรอยู่จึงไม่สามารถกลับมาเอง เหตุผลข้อนั้นทำให้เขาคิดไม่ตก ไม่มีเหตุผลที่ซารีน่าจะไม่กลับมา และมันก็เป็นสิ่งที่เขาอยากรู้มาตลอดห้าปีเต็ม

“ไปเช็กประวัติของเธออย่างละเอียดด้วย”

“ครับ”

“ออกไปก่อน อีกสองชั่วโมงนัดประชุมให้ด้วย มีอะไรเพิ่มเดี๋ยวฉันจะสั่งอีกครั้ง คาร์ลอส ปาร์คมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มสั่งแบบรวบรัด

การประชุมของเขากับทีมคาร์ลอส ปาร์คเกิดขึ้นทุกสัปดาห์ เพื่อรายงานความคืบหน้าและสรุปปัญหาต่างๆ แม้ว่าเขาจะสามารถสุ่มตรวจดูการทำงานของพวกเขาได้ทุกจุดผ่านเครื่องมือสื่อสารในห้องทำงานของตัวเองก็ตาม

งานหลักของชายหนุ่มยังเป็นบริษัทของตัวเอง เขาถนัดด้านอสังหาริมทรัพย์มากกว่าที่จะบริหารธุรกิจต่อจากบิดา และมักได้รับโปรเจกต์ใหญ่ๆ จากรัฐบาลเสมอ

“ครับ” อดัมกับคาเธอร์บอกพร้อมกัน โค้งให้เจ้านายแล้วเดินออกไป

ชายหนุ่มยังเลื่อนนิ้วมือสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ของเธอไปเรื่อยๆ ในแกลลอรี่ภาพของเธอในโทรศัพท์มีภาพของเดลล่าในอิริยาบถต่างๆ ตั้งแต่แรกเกิด แต่กลับไม่มีภาพแม่ของเด็กหญิง ภาพบนเตียงในวันคลอดเขามองเห็นมือของคนอุ้มที่ไม่ใช่เธอ แต่ภาพเบลอด้านหลังจนไม่สามารถมองออกว่าเธอเป็นใคร

ถ้าจะคิดเข้าข้างตัวเองซารีน่าก็ไม่ชอบถ่ายรูปสักเท่าไหร่ ถ้าหากไม่จำเป็นจริงๆ

นอกจากนั้นภาพทั้งหมดเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นภาพผู้ชาย ทั้งถอดเสื้อโชว์ซิกแพ็ก สวมสูทเต็มตัว หรือแม้แต่ชุดลำลองสบายๆ จะพูดได้ว่าภาพในโทรศัพท์ของเธอรวมทุกอิริยาบถของผู้ชายเกือบครึ่งค่อนโลกเอาไว้ ซึ่งหลายคนเขาก็รู้จักดี

หลายคนเป็นนักธุรกิจไฟแรงไพลไฟล์เยี่ยมของประเทศต่างๆ หลายคนเป็นหนุ่มฮอตแห่งปี หลายคนเป็นดารานักร้องชื่อดังของโลก และอีกหลายคนก็เป็นนายแบบที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีผ่านแมกกาซีนและหน้าจอ หลายคนเป็นมาเฟียในธุรกิจมืดที่เขาคุ้นเคย

หัวคิ้วของชายหนุ่มขมวดมุ่นอย่างแปลกใจ ผู้ชายพวกนี้มีความสัมพันธ์เกี่ยวโยงอะไรกับเธอ และเธอต้องการอะไรจากผู้ชายพวกนั้น

จนกระทั่งเขาเลื่อนมาเจอภาพของตัวเอง ซึ่งพบว่ามันมีอยู่หลายภาพในอิริยาบถต่างๆ ที่เคยถูกเผยแพร่ผ่านสื่อทั้งหนังสือและรายการสัมภาษณ์

คำถามเมื่อครู่มาหยุดอยู่ที่ภาพของตัวเอง ย้อนกลับไปถึงเรื่องราวที่เธอเข้ามาเกี่ยวข้องกับคาร์ลอส ข้อมูลและเหตุการณ์ที่ได้รับมาทั้งหมดทำให้เขาไม่สามารถคาดเดาอะไรต่อได้เลย ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้หมด ทั้งเรื่องดีและไม่ดีที่เขาคาดเอาไว้ก่อนหน้า “เธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่”

ภาพต่อมาทําให้ดวงตาของชายหนุ่มเบิกโพลงขึ้น “เธียร์ คาซ่า” ชายหนุ่มหลุดชื่อของบุคคลในภาพออกมา คำถามต่อมาคือเธอรู้จักกับเธียร์ด้วยอย่างนั้นหรือ

“หรือว่าเธอจะเป็นคนของคาซ่า” เขากำลังสงสัยว่าเธอจะทำงานกับคนพวกนั้น ด้วยรูปลักษณ์และความสวยของเธอทำได้ไม่ยาก ผู้หญิงผิวแบบนี้ รูปร่างแบบนี้ เป็นที่ต้องการของหนุ่มชาวตะวันตกมากที่สุด และผู้ชายที่อยู่ในภาพหลายคนอาจจะเคยเป็นลูกค้าของเธอก็ได้

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ เขาก็เลื่อนย้อนกลับมาถึงภาพของตัวเอง คิดอย่างวิเคราะห์ “แล้วทำไมถึงมีภาพฉันอยู่ในโทรศัพท์ของเธอด้วย”

ย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อนที่เขาไปพบคาซ่า พวกนั้นพยายามหาผู้หญิงสวยมาบริการเขา ซึ่งเป็นอันรู้กันดีว่าธุรกิจของพวกนั้นเกี่ยวข้องกับการค้าประเวณี

“หรือว่าเธอจะได้รับคำสั่งให้เข้าถึงตัวฉัน หลอกให้ฉันหลงกล เพื่อผลประโยชน์ที่พวกนั้นต้องการ” ชายหนุ่มกำลังไขว้เขวและคิดไม่ตก ทุกเหตุการณ์ผุดขึ้นมาราวกับดอกเห็ด และเหตุการณ์พวกนั้นก็ขัดแย้งกันเอง

ภาพใบหน้าของเดลล่าก็ลอยมา รวมถึงสิ่งของที่ติดตัวเด็กหญิงมาด้วย “คนพวกนั้นจะรู้รายละเอียดถึงขั้นสร้างฉากขึ้นมาตบตาฉันได้ขนาดนี้เชียวหรือ”

แม้รูปร่างของจี้สร้อยข้อมือที่สลักชื่อเดลล่าติดตัวเธอมาอันนั้นจะเป็นตราสัญลักษณ์ของคาซ่าที่เขารู้จัก แต่ตัว R ที่สลักบนดอกเบญจมาศอีกด้านก็ทำให้เขานึกถึงน้องสาว มันไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญขนาดนั้น มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าซารีน่าใช้สัญลักษณ์นี้

“เธอเป็นใครกันแน่... ฮันนี่” ชายหนุ่มระเบิดเสียงออกมาระบายความรู้สึกอัดอั้นที่คิดไม่ตก

“เธอต้องการอะไรจากพี่ ซารีน่า” ประโยคต่อมาเขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ชายหนุ่มกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งตอนค่ำ งานของเขาเยอะจนต้องลากยาวมาถึงตอนนี้ ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยเมื่อไม่เห็นหญิงสาวอยู่ในห้อง มีเพียงแต่เดลล่าที่ยังนอนอยู่บนเตียง

ข้อมูลที่ได้รับมาทำให้เริ่มหวาดระแวง เขากำลังปล่อยงูพิษเข้ามาในห้องของตัวเองหรือเปล่า ชายหนุ่มลงน้ำหนักตัวเบา เดินหาหญิงสาวรอบห้อง บางทีเธออาจจะรื้อค้นข้อมูลบางอย่างของเขาอยู่ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับจังหวะการก้าวเดิน

สิตมนเผลอหลับบนโซฟามุมห้อง ขนาดตัวของเธอทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นในตอนแรก เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะหมุนตัวกลับ

ซันเซสแวะหาเดลล่าที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง เขากดจมูกโด่งลงบนพวงแก้มหลายฟอดเพราะความคิดถึง ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องน้ำชำระคราบเหนียวเหนอะหนะที่สะสมในร่างกายของตัวเอง

น้ำจากชาวเวอร์เรนอันใหญ่ไหลชโลมกาย ขนาดของมันใหญ่มากพอสำหรับขนาดตัวของเขาโดยไม่จำเป็นต้องขยับตัวให้ทั่ว ตาเหมือนเห็นเงาอะไรบางอย่างจากด้านนอก เขารีบจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ก้าวออกจากห้องอาบน้ำโดยไม่ปิดน้ำ เพราะมีสัญชาตญาณที่ต้องป้องกันภัยตลอดเวลา ทำให้ชายหนุ่มต้องรอบคอบกับทุกสิ่งในชีวิตประจำวันเสมอ

แม้จะรู้ว่าไม่มีคนร้ายผ่านเข้ามาในห้องของเขาได้ แต่เขาก็ไม่เคยวางใจในระบบรักษาความปลอดภัยชั้นดีเยี่ยมของตัวเองเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ตอนนี้เขามีสมาชิกเพิ่มเข้ามาในห้องอีกหนึ่งคน เขาไม่ควรจะวางใจอะไรง่ายๆ ชายหนุ่มหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวพร้อมเดินมาที่ประตู