ดร. ดิสม์

สวมรอย

คริสโตเฟอร์เดินลงด้านล่าง เขาทำควาสะอาดด้านล่างดูความเรียบร้อยของร้านตามที่เคยมาช่วยฝากรักสมัยเมื่อนานมาแล้ว เสร็จแล้วคริสโตเฟอร์เดินมานั่งอยู่บนเก้าอี้เคาร์เตอร์ มือหนากดเมาท์มองดูรายกายของที่ฝากรักสั่งและของลูกค้าที่สั่ง

ติ่งหน่องๆๆๆ เสียงประตูหน้าร้านถูกผลักเข้ามาพร้อมกับลูกค้าสาว คริสโตเฟอร์หรี่ตาขึ้นมามองเล็กน้อย พลางหรี่ตาลงมองหน้าจอแม็คบุ๊กอีกรอบ

" สวัสดีค่ะ ดิฉันต้องการดอกไม้เยี่ยมคนป่วยค่ะ" ลูกค้าสาวเดินตรงเข้ามาใกล้ๆเคาร์เตอร์ที่คริสโตเฟอร์นั่งอยู่ เธอหยุดมองใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร พลางยิ้มหวานที่ปากสีชมอ่อน เธอมองสำรวจใบหน้าหล่อครบเครื่องแล้วยิ่งชอบใจ เหมือนถูกชะตาหรือเนื้อคู่อยู่ที่ร้านขายดอกไม้เลยก็ว่าได้

" คุณช่วยดิฉันเลือกได้ไหมคะ พอดีดิฉันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับดอกไม้เลยนะคะ" ลูกค้าสาวพูดอออกมาพร้อมกับทำหน้าเศร้าสลดลง คริสโตเฟอร์ปลายตามองเล็กน้อยพลางส่ายหน้ากับมุกเน่าเปื่อย คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางเดินไปเลือกดอกไม้ ที่เหมาะสมสำหรับคนป่วยให้เธอมาจัดช่อให้ โดยไม่พูดอะไร ลูกค้าสาวมองการกระทำของคริสโตเฟอร์แล้วอมยิ้มชอบใจ เพราะไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายอย่างคริสโตเฟอร์จะจัดช่อดอกไม้เป็นและคล่องมากๆ แถมสวยถูกใจของเธอมากๆเลย

" 1500 บาทครับ" คริสโตเฟอร์วางช่อดอกไม้ลงที่เคาร์เตอร์ตรงหน้า พร้อมกับบอกราคาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ สายตาของเขายังมองแม็คบุ๊กอยู่ ไม่ได้สนใจที่จะมองหน้าของลูกค้าสาวเลย เพราะเขากำลังปรับปรุงตั้งค่าในแม็คบุ๊กในร้านของฝากรักให้เธอใช้งานได้ง่ายขึ้น ลูกค้าสาวยังมองหน้าคริสโตเฟอร์นิ่างๆอยู่ จนคริสโตเฟอร์ต้องถามออกมา

" เงินสดหรือบัตรครับ" คริสโตเฟอร์ปลายตามองพลางถามออกมาเสียงนิ่งอีกครั้งด้วยความสงสัย เพราะลูกค้าสาวยังยืนเฉยๆอยู่ ไม่คิดจะทำอะไรเลย คริสโตเฟอร์ยังจ้องมองหน้าแม็คบุ๊กนิ่งเฉยไม่สนใจ

" คุณเป็นเจ้าของร้านนี้เหรอคะ?" ลูกค้าสาวถามด้วยความสงสัยและสนใจในตัวของเทพบุตรตรงหน้าของเธอ คริสโตเฟอร์กรอกตามองบนพลางถอนหายใจเบาๆ คริสโตเฟอร์ปลายตามองลูกค้าสาวอีกครั้ง

" 1500 บาทครับ " คริสโตเฟอร์บอกราคาของช่อดอกไม้อีกรอบด้วยน้ำเสียงเริ่มเข้มขึ้น ลูกค้าสาวถอนหายใจแรงๆ พลางทำหน้าเศร้าเพราะดูท่าทางแล้วเหมือนเธอกำลังจะกินแห้ว

" ภักดิ์พิงค่ะยินดีใจที่ได้รู้จักนะคะ " ลูกค้าสาวแนะนำตัวให้คริสโตเฟอร์รู้จักชื่อของเธอ คริสโตเฟอร์ถอนหายใจแรงๆพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เขาปลายตามองภักดิ์พิงเล็กน้อย

" เงินสดหรือบัตรครับ" คริสโตเฟอร์ถามอีกรอบ อารมณ์เริ่มขุ่นมัว เพราะอารมณ์ที่มีอยู่แล้วมีกำลังเริ่มก่อตัวขึ้นอีกรอบ คริสโตเฟอร์ไม่ชอบผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อน เเถมเขาไม่ชอบสานความสัมพันธ์กับลูกค้าในร้านของฝากรัก สรุปง่ายเธอไม่ใช่สเปก

ติ่งหน่องๆๆ เสียงกริ่งดังขึ้นพร้อมกับคนผลักประตูร้านเข้ามาอีกรอบ คริสโตเฟอร์มองไปที่ประตูแบบมองไม่เห็นภักดิ์พิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเลย คริสเตียนเดินเข้ามากับฝากรัก คริสโตเฟอร์ก้มลงมองหน้าแม็คบุ๊กต่อโดยไม่สนใจลูกค้าสาวหรือคนมาใหม่

" สวัสดีค่ะ" ฝากรักรีบเอ่ยทักทายลูกค้าสาวและเดินเข้ามาที่หลังเคาร์เตอร์ยืนข้างๆคริสโตเฟอร์ที่หน้ายังมองหน้าจอไม่ละลายตามามองลูกค้าสาวหรือฝากรักเลย ฝากรักมองช่อดอกไม้และราคาในใบเสร็จ แล้วยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย คริสเตียนปลายตามองลูกค้าสาวเล็กน้อย ภักดิ์พิงถึงกับอ้าปากค้างเพราะพ่อเทพบุตรของเธอมีฝาแฝดที่หล่อลากแถมหน้าตาเทพเหมือนทั้งสองคน แทบแยกไม่ออกว่าใครหล่อกว่ากัน

" คุณลูกค้าต้องการการ์ดเขียนข้อความไหมคะ" ฝากรักถามลูกค้าสาวอีกรอบ เพราะลูกค้าบางคนต้องการเขียนข้อความถึงผู้รับ คริสเตียนเดินมายืนอยู่ข้างๆคริสโตเฟอร์มองหน้าแม็คบุ๊กเช่นกันโดยไม่สนใจลูกค้าเลย ลูกค้าสาวหันมามองหน้าฝากรักแล้วยิ้มให้ เพราะคิดว่าเป็นแฟนสาวของหนึ่งในนี้หรือไม่ก็ลูกจ้างในร้านแน่ๆเลย

" ไม่ค่ะ " ลูกค้าสาวต้องพลางล้วงมือเล็กเข้าไปหยิบกระเป๋าเงินออกมา พร้อมหยิบเงินสดออกมาจ่ายให้ฝากรัก เธอปลายตามองคริสโตเฟอร์แล้วถอนหายใจแรงๆ

" พี่เฟอร์หลบรักหน่อยค่ะ รักจะหยิบตังค์ทอนให้ลูกค้าค่ะ" ฝากรักบอกคริสโตเฟอร์เบาๆมือเล็กยื่นไปสะกิดต้นแขนของคริสโตเฟอร์เพื่อให้เขาคริสโตเฟอร์หลบทางให้เธอ ฝากรักเรียกคริสโตเฟอร์และคริสเตียนแบบนี้ตลอดเพราะเป็นการให้เกียรติถึงอายุของทั้งสองคน ถึงแม้เธอจะมีศักดิ์เป็นอา คริสโตเฟอร์ปลายตามองหน้าฝากรักพลางขยับให้ตัวเล็กน้อย เขากดแป้นพิมพ์ใบสลิปราคาออกมาให้ลูกค้าทันที

" ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะคะ " ฝากรักยื่นเงินทอนให้ลูกค้าพร้อมกล่าวคำขอบคุณ ภักดิ์พิงยิ้มให้ฝากรักพลางปลายตามองคริสโตเฟอร์เล็กน้อย เธอถอนหายใจเบาๆ เธอยื่นมือไปหยิบช่อดอกไม้ที่วางอยู่บนเคาร์เตอร์พร้อมเดินหมุนตัวเดินตรงไปที่ประตูทางออกทันที ฝากรักปลายตามองคริสโตเฟอร์เล็กน้อย แต่เธอต้องรีบหลบสายตาทันทีเพราะคริสโตเฟอร์ปลายตามองก่อนแล้ว เเถมแววตาว่างเปล่ายากต่อการคาดเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่

" อารักจะเอาดอกไม้ไปส่งลูกค้ากี่โมงครับ " คริสเตียนถามฝากรักที่ก้มเก็บในกระเป๋าเข้าลิ้นชัก ฝากรักหันหน้ามามองคริสเตียน

" ลูกค้านัดส่งเก้าโมงเช้ากับสิบเอ็ดโมงเช้าจ้า" ฝากรักบอกคริสเตียนพร้อมเดินไปมุมดอกไม้เพื่อเช็คดอกไม้ในร้าน คริสเตียนเดินไปหลังร้านเพื่อดูดอกไม้ที่เหลืออยู่ห้องเก็บดอกไม้ คริสโตเฟอร์ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะจู่ๆข้อความเฟชบุ๊กของฝากรักเข้ามา

' คิดถึงจังครับ อยากไปหาอีกได้ไหมครับ' ข้อความที่เขียนส่งมาให้ฝากรัก คริสโตเฟอร์เงยหน้าไปมองฝากรักที่ก้มเช็คดอกไม้อยู่ แต่มือเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมยิ้มที่มุมปาก เพราะซีคริสส่งรูปที่สวีเดนมาให้เธอดูมือเล็กเลื่อนดูรูปถ่ายไปเรื่อยๆ

' คิดถึงเหมือนกันค่ะ อยากกอดพี่สุดค่ะ ' ข้อความในเฟซบุ๊กตอบกลับไปหาผู้ชายในข้อความ คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ มือหนากำเข้าหากัน เขาจ้องมองข้อความนิ่งๆว่าฝากรักจะตอบกลับมาว่ายังไง

' ครั้งนั้นพี่ยังไม่อิ่มเลยครับ ครั้งหน้าขอหนักๆนะครับ' ข้อความของผู้ชายส่งกับมา คริสโตเฟอร์อ่านข้อความซ้ำๆไปหลายๆรอบ อารมณ์ด้านในร้อนผุดๆเหมือนภูเขาไฟฟูจิกำลังจะปะทุนาวาออกมา ฆ่าใครบางคนให้ตายหรือไม่ก็ดิ้นทุรนทุรายตรงหน้า

' ค่ะ แต่ตอนนี้รักยุ่งนะคะค่อยคุยกันแล้วกันค่ะ คิดถึงพี่อัตนะคะ จุ๊บๆๆ' ข้อความของฝากรับตอบกับไป พอดีกับฝากรับเก็บโทรศัพท์เข้าประเป๋าเพราะคุยกับซีคริสเสร็จ ส่วนข้อความในเฟซบุ๊กนั้นละมุนตอบเสร็จแล้วก็กดออกไปทันทีเพราะเธอต้องไปทำหน้าที่เอาใจมูสส์เซอร์ต่อ คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ พร้อมยืนเต็มความสูง เท้าใหญ่ก้าวเดินตรงไปที่ด้านหลังของฝากรัก สายตาที่ว่างเปล่าเปลี่ยนเป็นดุดัน

" อารักครับ เดี๋ยวผมเอาดอกไม้ไปส่งให้เองครับ " คริสเตียนเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมพูดออกมาเสียงดัง เพื่อให้ฝากรักได้ยิน คริสโตเฟอร์ชะงักเท้าหยุดเดินเข้าไปหาฝากรัก เขาปลายตามองคริสเตียน พลางขบกรามแน่น เพราะเขาลืมว่าพี่ชายอยู่ด้วย ฝากรักหันหน้ามองคริสเตียนพลางยิ้มให้

" จ้าเดี๋ยวอาไปด้วยนะ เพราะคริสยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางเลย" ฝากรักตอบสั้น พร้อมบอกคริสเตียนน้ำเสียงหวานและเต็มไปด้วยความเป็นห่วงคริสเตียน คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ

" กูไปเอง " คริสโตเฟอร์หันไปมองหน้าพี่ชายพลางบอกกับคริสเตียน ส่วนคริสเตียนพอได้ยินน้ำเสียง แววตาของคริสโตเฟอร์แล้ว เขาเริ่มไม่ไว้ใจน้องชายขึ้นมา เขาไม่อยากให้คริสโตเฟอร์กับฝากรักสองคนแน่นอน เพราะก็สัมผัสได้กับพลังงานอะไรบางอย่างออกมาจากสายตาของน้องชาย ขนาดเป็นฝาแฝดกันบางครั้งยังเดาใจคริสโตเฟอร์ออกยากเลย

" ไม่อ่ะ กูไปกับอารักเองมึงอยู่ร้านนี้แหละ " คริสเตียนปฏิเสธทันที พร้อมเดินไปหยิบของในมือของฝากรักพร้อมกับเดินออกจากร้านไป เพื่อรอฝากรักด้านนอก คริสโตเฟอร์มองตามหลังพี่ชายด้วยอารมณ์เดือดดาลด้านใน แต่เขาจะทำอะไรฝากรักในตอนนี้ไม่ได้ ฝากรักหันมามองหน้าคริสโตเฟอร์ด้วยความมึนงง เพราะเธอไม่เข้าใจว่าคริสโตเฟอร์เป็นอะไร ใบหน้าหล่อเหลาถึงได้บูดบึ้งแบบนี้ แถมเยอะกว่าเมื่อเช้านี้อีกฝากรักเดินไปที่เคาร์เตอร์

" สรุปมีแฟนกี่คน" คริสโตเฟอร์ถามเค้นเสียงว่าฝากรักออกมาด้วยอยากรู้ ฝากรักหันมามองหน้าของคริสโตเฟอร์ พลางยักไหล่ให้เล็กน้อย

" ไม่รู้สิไม่ได้นับ" ฝากรักตอบแบบประชดไม่ได้คิดอะไร เพราะเธอไม่รู้ว่าคริสโตเฟอร์ขึ้นไปชั้นบนมาแล้ว ฝากรักไม่รู้ว่าด้านบนเกิดอะไรขึ้น คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ พลางเดินตรงเข้ามาหาฝากรักที่หลังเคาร์เตอร์ทันที มือหนากักขังฝากรักเอาไว้ไม่ให้เดินไปไหน ฝากรักเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตาไม่ที่กลัวเกรงเช่นกัน ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง คริสโตเฟอร์ก้มใบหน้าหล่อราวเทพบุตรก้มลงไปใกล้ๆ สายตาของคนตัวโตตรงหน้าหรี่ลงมองริมฝีปากเล็กน่าจูบ ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆเอียงลงไปกระซิบข้างใบหูเล็ก

" อยากทรมานแบบไหนฝากรัก " คริสโตเฟอร์ถามฝากรักด้วยความน้ำเสียงเยือกเย็น ฝากรักได้ยินถึงกับรู้สึกเสียวสันหลัง หัวใจแทบหยุดเต้น ปากเล็กและลำคอแห้งขึ้นมาทันที ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาของคนตัวเล็ก ลมหายใจที่อุ่นๆสาดรดแก้มเนียน สายตาของทั้งสองคนสบตาอีกรอบ มือเล็กยกขึ้นมาผลักดันอกแกร่งออกให้ห่าง

" ถอย! นายเฟอร์อย่ามากร่างแถวนี้" ฝากรักเค้นออกมาให้ปกติที่สุด ไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้คริสโตเฟอร์รู้ว่าเธอกำลังเกิดความกลัวด้านใน คริสโตเฟอร์ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพลางหรี่ตามองปากเล็ก

" หึหึ กลัวหรือไง " คริสโตเฟอร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเยือกเย็น เขาหรี่ตาขึ้นมามองที่ทางประตู คริสโตเฟอร์ค่อยๆคลายมือหนาออกและขยับไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆฝากรัก

หมับ! มือหนาของคริสโตเฟอร์คว้าข้อมือเล็กของฝากรักเอาไว้ แต่มือข้างหนึ่งแกล้งเขียนอะไรบนโต๊ะ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมองกระดาษบนโต๊ะ

" อารักเราไปกันเถอะครับ" คริสเตียนผลักเปิดเข้ามาพร้อมกับเรียกฝากรักให้รีบไป ฝากรักหันไปมองหน้าคริสเตียนพร้อมกับยิ้มให้ คริสโตเฟอร์ยังก้มหน้าเฉยๆไม่สนใจพี่ชาย

" เฝ้าร้านดีๆนะ เห่าด้วยถ้ามีขโมย หึหึ" คริสเตียนหันมาพูดกับน้องชายที่ก้มหน้าอยู่ มือหนาข้างหนึ่งกำข้อมือฝากรักแน่นๆ คริสเตียนเดินออกไปด้านนอกอีกรอบ มือหนาปล่อยมือเล็กออกทันที ฝากรักก้าวเท้าเล็กเดินได้ก้าวเดียวแต่ต้องชะงักเท้า

" คนขัดคำสั่งของฉัน มันต้องเจอหนักๆ" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเยือกเย็น ฝากรักกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางเดินออกไปจากร้าน คริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นมองตามหลังฝากรักด้วยความโมโห ' ไม่รู้สิไม่ได้นับ'

" ฝากรัก " คริสโตเฟอร์เรียกชื่อฝากรักด้วยความโมโหด้านใน