ดร. ดิสม์

ความภูมิใจ + แผนคนของเจ้าเล่ห์

รพ. เอกชน

" อาทิตย์หน้าลูกชายของผมสองคนจะเข้ามาทำงานที่นี่ ผมขอให้ทุกคนสั่งสอนด้วยนะครับ " ท่านรองเวกัสบอกกับหัวหน้าแต่ละแผนกของ รพ. เพื่อให้ไปแจ้งแก่หมอ พยาบาล แผนกของตัวเองได้รับทราบและท่านรองเวกัสก็ได้แจกรูปของลูกชายทั้งสองคนให้ทุกคนดูด้วย ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมามองหน้าท่านรอง แล้วก้มมองรูปของลูกชายอีกครั้งเพราะพวกเขาว่าท่านรองหล่อลากแล้วพอเห็นรูปของลูกชายท่านรองแล้วนึกว่าซุปเปอร์เทพบุตร

" คริสเตียนลูกชายของโตของผม เขาถนัดรักษาโรคทั่วไป แล้วก็ผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะเก่งและมีความคิดแปลกใหม่ " ท่านรองอธิบายให้ทุกคนฟังความสามารถของลูกชายโต ท่านรองปลายตามอง ผอ. เควินเล็กน้อย เพราะเงียบมากๆไม่รู้เป็นอะไร ทุกคนฟังแล้วก็ยิ้มยินดีกับท่านเวกัส

" ส่วนลูกชายผมอีกคนชื่อคริสโตเฟอร์ เขาถนัดรักษาด้วยการเข็มซึ่งพวกคุณอาจจะดูแปลกๆ แต่มันคือการรักษาที่นานมาแล้ว และเขาสามารถผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะได้คู่กันกับพี่ชายของเขาได้ดีมากครับ " ท่านรองเวกัสอธิบายความสามารถของคริสโตเฟอร์ให้ทุกคนในห้องได้ฟังกันอีกครั้ง ผอ. เควินถอนหายใจแรงๆ ' ไอ้เถื่อนไอ้ลูกตัวดี ' ผอ. เควินบ่นพึมพำในใจ โมโหลูกชายตัวเอง เพราะให้ไปเรียนแต่ไปควงผู้หญิงไปเรื่อยๆ คิดมาแล้วก็ปวดหัวเเละตอนนี้ยิ่งสงสารเมียรักเลย เพราะจำหน้าผู้หญิงที่ลูกชายควงมาแนะนำผ่านกล้องเกือบทุกวันไม่ได้ เปลีายนไปเปลี่ยนมาเรียกผิดเรียกถูก มัมเม็งต้องถือยาดมยาหอมรอเลย

" ลูกชายของท่านรองเก่งจังเลยครับ แบบนี้ รพ. ในเครือก็ได้ขยายสาขาไปทุกภาคแล้วสิครับ " หมอหัวหน้าแผนกศัลยกรรมเอ่ยชม ท่านรองเวกัสยิ้มอย่างภูมิใจในตัวลูกชาย ผอ. เควินนั่งเงียบๆเอาปากกามาเคาะแฟ้มเอกสารเบาๆ เพราะไม่มีอะไรจะพูด นาทีนี้ก็ท่านรองเท่านั้นจริง ท่านรองเวกัสปลายตามมองเควินเล็กน้อย ท่านไม่ได้อวดลูกอะไรทั้งนั้นแหละ แต่ที่ต้องเรียกประชุมเพราะอยากให้ทุกคนได้รับรู้ทั่วกับ อีกอย่างท่านรองเวกัสก็รู้ว่า ผอ. เควินไม่ได้อิจฉาอะไรเหรอ เพราะต่างคนต่างรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร

" แล้วเอ่อ....." หมอหัวหน้าแผนกสูติแพทย์หันมามองหน้า ผอ. เควินแล้วกำลังจะเอ่ยถามแต่ต้องหุบปากของตัวเองทันที เพราะท่าน ผอ. เควินทำหน้าเหมือนมัจจุราชใส่ก่อน หัวหน้าแต่ละแผนกเงียบก้มหน้าทันที

" หึ" ผอ. เควินยกยิ้มที่มุมปาก พลางพ่นลมหายใจออกจมูกโด่งด้วยความสะใจที่สามารถทำให้หัวหน้าแต่ละแผนกเงียบลงได้ ' ใครใหญ่ให้มันรู้ซะบ้าง หึหึ ' ผอ. เควินพลางคิดในใจ เพราะท่านคิดว่าท่านใหญ่ที่สุดไม่มีใครแหยม ' หน้าเจื่อนๆเลยไหมล่ะ เล่นกับใครไม่เล่น หึหึ' ผอ. เควินยังกวาดสายตามองหัวหน้าแต่ละแผนกแล้วยิ้มสะใจ ท่านรองเวกัสส่ายหน้าเล็กน้อยพลางกรอกตามองบน เพราะรู้ว่า ผอ. หงุดหงิดกับลูกชายแต่มาลงที่ลูกน้อง

ร้านดอกไม้ ' ที่รักสุด'

ตอนหกโมงเย็นได้เวลาปิดร้านดอกไม้ ทั้งสามคนช่วยกันปิดร้านจนเสร็จ คริสโตเฟอร์เป็นคนขับรถส่วนคริสเตียนนั่งเบาะข้างๆเขา ฝากรักนั่งเบาด้านหลัง คริสโตเฟอร์จ้องมองฝากรักเป็นระยะๆ ด้วยอารมณ์ขุ่นมัวในใจไม่หายยิ่งชตอนนี้เเล้ว เขายิ่งหงุดหงิดเพราะฝากรักก้มคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้

เอี้ยด! ๆๆ จู่ๆคริสโตเฟอร์ก็เหยียบเบรกรถกะทันหัน เลยทำให้ฝากรักที่นั่งด้านแทบหัวคะมำ แต่โชคดีที่มีเข็มขัดนิรภัยอยู่

" ไอ้เฟอร์มึงเบรกทำไมว่ะ" คริสเตียนถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะถนนโล่งมากๆไม่มีแม้แต่รถวิ่งสวนมากเลย คริสโตเฟอร์ปลายตามองพี่ชายพลางยักไหล่ให้แล้วขับรถออกไปทันที ฝากรักมองสบตาคริสโตเฟอร์ผ่านกระจก เธอทำตาดุใส่เขาทันที พร้อมทำปากขมุบขมิบใส่ด้วยความโมโห ' คนบ้า ' คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ

" หึ" คริสโตเฟอร์พ่นลมหายใจออกมาจากจมูกโด่ง พลางมองถนนด้านหน้า

" ไอ้เฟอร์ดูนั้น" คริสเตียนบอกน้องชายดูข้างๆทาง เหมือนกำลังยื้อยุดอะไรกัน คริสโตเฟอร์มองแล้วเขารีบเหยียบเบรกรถทันที

" รออยู่ในรถห้ามลงไป" คริสโตเฟอร์หัมมาด้านหลังบอกฝากรัก ที่เธอกำลังตกใจเช่นกัน ทั้งสองคริสเปิดประตูรถลงไป พร้อมเดินตรงไปที่ผู้ชายสี่คนกำลังดึงกระเป๋าผู้หญิงวัยทำงานอยู่

" พวกมึงหยุด " คริสเตียนร้องบอกให้ทั้งสี่คนที่พยายามแย่งชิงกระเป๋าของผู้หญิงอยู่ ฝากรักยกกล้องมือถือขึ้นมากดบันทึกวิดีโอเอาไว้ ผู้ชายทั้งสี่คนหันมามองหน้าทั้งสองคริส พร้อมยิ้มเหี้ยม

" หึหึ ไอ้หน้าอ่อน " ผู้ชายคนหนึ่งพูดออกมา พร้อมปล่อยกระเป๋าผู้หญิง ทั้งสี่คนเดินเข้ามาหาสองคริสโดนไม่กลัว

" หนีไป !" คริสเตียนบอกกับผู้หญิงสองคนที่ยืนมองอยู่ ทั้งสองสาวส่ายหน้าปฏิเสธ คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่น

" ไปสิวะ!" คริสโตเฟอร์ตะคอกเสียงดังบอกให้ผู้หญิงสองคนนั้นไป ทั้งสองคนตกใจพร้อมกับรีบมองหารถแท็กซี่ คริสเตียนแล้วคริสโตเฟอร์มองมาทั้งสี่คนและยิ้มเหี้ยมๆ

" ไอ้หน้าอ่อนรู้จักพวกพี่น้อยไปแล้ว หึหึ" ผู้ชายหนึ่งในนั้นพูดออกมาอีกครั้ง พร้อมทั้งสี่คนหยิบอาวุธออกมา นั้นคือมีดสั้นและไม้หน้าสาม ทั้งสองคริสกวักมือเรียกให้ทั้งสี่คนเข้ามา เพราะอาวุธอ่อนๆแบบนั้นทำอะไรเขาไม่ได้หรอก

" มึงไอ้หน้าอ่อน" ผู้ชายหนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา พร้อมกับพุ่งเข้ามาหาทั้งสองคน

พรึบ!!!!! ทั้งสี่คนพยายามฟาดไม้หน้าสามและมีดสั้นใส่ทั้งสองคริส แต่ทั้งสองคริสหลบได้

ผัวะๆๆๆๆ ตุบๆๆๆ ทั้งสองคริสทั้งต่อยทั้งเตะกับผู้ชายทั้งสี่คน

" มึง " ผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยความโมโหตรงมาหาคริสโตเฟอร์

ตุบ! ๆๆๆผัวะๆๆๆๆ เท้าใหญ่ของคริสโตเฟอร์ทั้งเตะทั้งกำปั้นใหญ่ต่อยรัวๆ

" อ่อนอย่างที่มึงว่าไหม หึหึ" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงถามออกมาเยาะเย้ย รอยยิ้มสะใจ

" อ๊ายยยยยย ช่วยด้วย" เสียงของฝากรักร้องขึ้นด้วยความตกใจเพราะมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งไปเปิดประตูรถพร้อมดึงเธอลงมา คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ พร้อมวิ่งเข้าไปถีบที่ด้านหลัง

ตุบๆ ผู้ชายคนที่พยายามดึงฝากรักล้มคะมำลงไปกองกับพื้น คริสโตเฟอร์รีบตามขึ้นไปคล่อม มือหนาดึงเข็มแหลมขนาดนิ้วก้อยยาวห้านิ้วออกมาจากด้านหลังกางเกง เพราะคริสโตเฟอร์ได้หยิบติดมือมาด้วยก่อนเขาเดินลงมา

ฉึก! เข็มแหลมในมือคริสโตเฟอร์แทงลงที่ดวงตาด้านขวาของผู้ชายคนนั้น เลือดไหลออกมามากมาย

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกก " เสียงร้องโหยหวน ทรมานดังขึ้นมาทันที มือหนาของผู้ชายคนนั้นพยายามดึงมือหนาของคริสโตเฟอร์ออกจากดวงตาของตัวเอง คริสโตเฟอร์ยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก ฝากรักมองเห็นแค่แผ่นหลังของคริสโตเฟอร์ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

" กูอ่อนไหม หึหึ " คริสโตเฟอร์ถามเสียงเหี้ยมรอยยิ้มสะใจผุดที่มุมปาก เพื่อนๆของผู้ชายคนนั้นหันมามองเพื่อนพลางตกใจ พวกเขามองเพื่อนที่พยายามดึงมือคริสโตเฟอร์ออกจากดวงตา เสียงร้องโหยหวนดังกัง เลือดไหลออกมากมาย

" ช่วยกูด้วย อ๊ากกกกกกกกก" ผู้ชายคนนั้นร้องให้เพื่อนช่วย ทุกคนมองแล้วกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืดๆ มองภาพเพื่อนแล้วสยอง มือหนาคริสโตเฟอร์ดึงเข็มออกจากดวงตาของผู้ชายคนนั้น คริสเตียนเดินไปดึงฝากรักให้หันหลังให้คริสโตเฟอร์เพราะเขาไม่อยากให้ฝากรักเห็นภาพที่ไม่น่ามอง

ฉึก! เข็มแหลมในมือหนาของคริสโตเฟอร์แทงลงที่ดวงตาอีกข้างของผู้ชายคนนั้นทันที

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก " เสียงร้องโหยหวน ทรมานดังขึ้่นมาอีกรอบด้วยความเจ็บปวด ทรมาน เลือดไหลออกมามากมายอาบแก้ม เพื่อนๆของผู้ชายคนนั้นต่างอ้าปากหวอ ขาสั่นเทา เลือดพุ่งขึ้นใส่ใบหน้าของคริสโตเฟอร์แดงเต็ม

" ไอ้คริส พาฝากรักกลับบ้านก่อนกู" คริสโตเฟอร์ปลายตามองคริสเตียนพี่ชายแล้วเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาบอกพี่ชาย คริสเตียนทำตามอย่างว่าง่าย พร้อมมือหนากดโทรศัพท์หาอาร์คติกทันที เพื่อให้อาร์คติกพาลูกน้องมาเก็บร่องรอยที่คริสโตเฟอร์กำลังจะจัดการกับพวกเก่ง ฝากรักมองแผ่นหลังของคริสโตเฟอร์นิ่งๆ

" ไม่ต้องห่วงมันหรอกครับอารัก มันไม่ตายง่ายๆหรอกครับ " คริสเตียนบอกกับฝากรัก พร้อมขับรถออกไป คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้น พร้อมหันมามองหน้าผู้ชายอีกสามคน ที่ยืนอึ้งๆอยู่ ทั้งสามมองเพื่อนที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้น มือหนากุมใบหน้าเอาไว้ เลือดไหลอาบออกมามากมาย

" อ๊ากกกกกกกกก ช่วยด้วย!" เพื่อนของพวกเขาเอาแต่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทรมาน นอนกลิ้นไปมา

" กูอ่อนเหมือนพวกมึงพูดจริงด้วย หึหึ" คริสโตเฟอร์พออกมาเสียงเยือกเย็น

" มึง " ผู้ชายคนหนึ่งกัดฟันวิ่งเข้ามาหาคริสโตเฟอร์

ผัวะๆ คริสโตเฟอร์วิ่งเข้ามาหาผู้ชายคนนั้นเช่นกัน พร้อมกับกระโดดเข่าลอยใส่ที่ปลายคางของผู้ชายคนนั้น ร่างของทั้งสองล้มลง คริสโตเฟอร์คล่อมทับร่างผู้ชายคนนั้น

" เก่งเหรอมึง!" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงเยือกเย็น รอยยิ้มเหี้ยม

ฉึกๆๆ มือหนาแทงเข็มแหลมลงที่ต้นคอพร้อมถอดออกมาและแทงลงอีกรอบที่ลำคอด้านหน้า

" อ๊ากกกกกกกกกกกกก............." เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นมาอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด ทรมาน แทบขาดใจ เลือดไหลงออกมากมาย คริสโตเฟอร์มองแล้วยิ่งชอบใจ มือหนาดึงเข็มแหลมออกจากลำคอด้านหน้าทันที เลือดพุ่งกระฉูดใส่หน้าของคริสโตเฟอร์ เขายิ้มเหี้ยมออกมาด้วยความสะใจ คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นพร้อมหันมามองอีกสองคน

" อึกๆๆๆ" ผู้ชายที่โดนแทงเลือดไหลออกปากมากมาย พลางหายใจไม่ออก เพื่อนอีกสองคนมองแล้วต่างสยดสยอง ยิ่งหันมามองหน้าคริสโตเฟอร์แล้วยิ่งกลัว เพราะเลือดแดงเต็มใบหน้าของคริสโตเฟอร์ มือหนามีเข็มแหลมในมือหนาของคริสโตเฟอร์มีเลือดหยดลงพื้นหญ้า กลิ่นคาวเลือดตลบอบอวล

" เข้ามาพวกไก่อ่อน" คริสโตเฟอร์กวักมือเรียกให้ทั้งสองคนเข้ามาหาเขา เพราะเขาพร้อมจัดการทุกคนให้สิ้นซาก เพราะคริสโตเฟอร์เป็นคนที่ชอบกลิ่นหอมของเลือด ยิ่งได้ฆ่าคนแรกแล้วจะต้องมีรายต่อๆไปจนหมด เขาถึงจะหยุดทำ

" มึงทำเพื่อนกู" ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาพร้อมทั้งสองคนวิ่งเข้ามาหาคริสโตเฟอร์ เพื่อหวังฆ่าเขา แต่ทั้งสองคนโดนคริสโตเฟอร์จัดการไม่เหลือลมหายใจเลย คริสโตเฟอร์ยืนมองทั้งสี่คนที่นอนกลิ้นอยู่บนพื้นร้องโหยหวน ทรมานกับบาดแผล เลือดไหลออกมาเต็มใบหน้า เพราะโดนแทงที่ดวงตาทั้งสองข้าง อาร์คติกพาลูกน้องมาเก็บกวาดหลักฐานทันที พร้อมพาคริสโตเฟอร์ไปอาบน้ำที่เพ็นเฮ้าส์ของเขาที่ซื้อร่วมกันกับคริสโตเฟอร์แบบลับๆเสร็จอาร์คติกก็ขับรถมาส่งที่บ้านของคริสโตเฟอร์ในช่วงสามทุ่มครึ่ง ฝากรักยืมมองอยู่บนระเบียงพลางรู้สึกเป็นห่วงคริสโตเฟอร์

ฝากรักยืนแย้มประตูมองคริสโตเฟอร์ที่กำลังเดินขึ้นบันไดมา คริสโตเฟอร์ปลายตามองประตูห้องของฝากรักเล็กน้อย เขาสังเกตุเห็นว่าประตูห้องของฝากรักแย้มๆอยู่ คริสโตเฟอร์พลางใช้ความคิดอะไรบางอย่าง

" อ๊ะ.. " เสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากปากบางของคริสโตเฟอร์ ฝากรักที่ยืนแอบมองอยู่พลางทำหน้าตกใจ ในใจก็เป็นห่วงคนตัวโต คริสโตเฟอร์เดินหมุนไปฝั่งที่ห้องนอนของตัวเอง พลางปลายตามองประตูห้องฝากรักที่อยู่ฝั่งตรงข้ามห้องของเขา

" อ๊ากกกกก เจ็บจัง" คริสโตเฟอร์ร้องออกมาเสียงดัง พลางยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก มือหนายกขึ้นมาเปิดประตูห้องของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าห้องคริสโตเฟอร์ปลายตามองมาที่ประตูห้องของฝากรัก พร้อมรอยยิ้มเหี้ยม

" หึหึ มาสิฝากรัก" คริสโตเฟอร์หัวเราะในลำคอเบา พลางพูดออกมาพึมพำ เพราะเขาคิดว่าคืนนี้เขาจะได้กินเนื้อกวางหรือกระต่ายดีน่ะ ฝากรักยิืนมองแล้วช่างใจอยู่นานว่าจะเอายาไปให้คริสโตเฟอร์นวดดีไหม เพราะเธอได้ยินเขาร้องเหมือนได้รับบาดเจ็บเลย