ดร. ดิสม์

สำรวจ

ที่ห้องอาหารของบ้านแด๊ดเว

แด๊ดเวนั่งที่หัวโต๊ะ มัมมัสนั่งขวามือของแด๊ดเวถัดมาคือฝากรัก ส่วนลูกชายสองคนนั่งตรงกันข้ามมัมมัสและฝากรัก

" ตาคริสกับตาเฟอร์ แด๊ดว่าจะให้พักสักอาทิตย์ก่อนค่อยไปช่วยงานใน รพ. เราสองคนจะว่ายังไง" แด๊ดเวหันหน้ามาลูกชายทั้งสองคนที่กำลังปรุงรสชาติอาหารอยู่ ฝากรักหรี่ตาขึ้นมามองคริสโตเฟอร์แต่เธอต้องรีบหลบสายตาของเขาเพราะคริสโตเฟอร์มองเธออยู่ก่อนแล้ว

" ครับแด๊ด " คริสเตียนตอบแด๊ดเวสั้นๆแทนน้องชายที่นั่งข้างๆ คริสโตเฟอร์หันมามองหน้าแด๊ดเวและมัมมัส พลางยิ้มเหี้ยมที่มุมปาก

" ผมว่าจะไปช่วยฝากรักที่ร้านดีกว่าครับ" คริสโตเฟอร์พูดออกมาแบบสบายๆพลางปลายตามองฝากรัก คริสโตเฟอร์ไม่เคยเรียกฝากรักว่า ' อา 'แม้แต่ครั้งเดียวเลย ทุกครั้งเขาจะเรียกแค่ชื่อ ' ฝากรัก' ถึงแม้แด๊ดเวหรือมัมมัสบอกหรือดุคริสโตเฟอร์แต่เขาก็เฉยไม่ใช่ว่าเขาดื้อหรือไม่เชื่อฟัง แต่เพราะเขาไม่อยากมี 'อา ' เพราะฝากรักไม่ได้เป็นลูกของปูกับย่าจริงๆซะหน่อย ฝากรักได้ยินถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคริสโตเฟอร์ และเธอหันไปมองหน้าพี่ชายและพี่สาว ใบหน้าจิ้มลิ้มดูตื่นตกใจเล็กน้อย ปากเล็กสีชมพูอ่อนดูสั่นเทานิดหน่อย

" หลานจะไปช่วยเจ้าของร้านจะว่ายังไงล่ะ" แด๊ดเวหันหน้ามาถามน้องสาวที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่ แด๊ดเวขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะวันนี้น้องสาวดูแปลกๆ เงียบๆ เหมือนฝันร้ายหรือเมื่อคืนนอนไม่หลับก็ไม่รู้ มัมมัสหันมามองหน้าน้องสาวที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่มือเล็กของมัมมัสยื่นไปจับที่ไหล่เล็กของฝากรักเบาๆ ฝากรักถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย

" พี่เวถามรักว่าจะให้หลานๆสองคนไปช่วยที่ร้านไหม หลานอยากไปช่วยนะ" มัมมัสถามน้องสาวพลางยิ้มหวานให้น้องสาวแต่มองหน้าใบหน้าของฝากรักแปลกๆ ฝากรักปลายตามองคริสโตเฟอร์เล็กน้อย

" มัมครับ พวกผมไปอยู่กับฝากรักก็ดีสิครับจะได้รู้ว่ามีผู้ชายมาป้วนเปี้ยนแถวหน้าร้านไหม เผื่อมาฉี่จองไว้แล้วผมจะได้....." คริสโตเฟอร์พูดออกมายาวที่สุดสำหรับวันนี้ พลางปลายตามองฝากรักพร้อมกับใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม แววตาเจ้าเล่ห์ แด๊ดเวมองหน้าลูกชายแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย

" อย่าไปสนใจหลานเลย หลานก็พูดไปไงแหละ " แด๊ดเวพูดปลอบใจน้องสาวที่ยังเงียบอยู่ เพราะมองแล้วดูเหมือนฝากรักจะกลืนข้าวต้มไม่ลงด้วยซ้ำ แด๊ดเวคิดว่าคงเกร็งเพราะคริสโตเฟอร์แหละ เพราะทั้งสองคนไม่ค่อยคุยกันเลยนานๆคุยกันทีเท่าที่ท่านสังเกตเห็น มัมมัสมองหน้าน้องสาวแล้วยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อย เพราะเธออยากให้น้องสาวมีแฟนจะได้พามาแนะนำให้เธอและเวกัสได้รู้จัก

" ว่าไงล่ะรักจะให้หลานไปช่วยไหม พี่ได้ยินข่าวว่าเด็กในร้านเราป่วยนี้ " แด๊ดเวถามฝากรักอีกรอบ คริสเตียนมองหน้าฝากรักพลางยิ้มให้ ส่วนคริสโตเฟอร์ตักข้าวต้มเข้าปากเฉยๆไม่สนใจ เพราะถึงไม่ให้ไปเขาก็จะไปใครห้ามเขาได้ คนอย่างคริสโตเฟอร์ถ้าใครกล้าขัดคำสั่งหรืออยากลองดับเครื่องชน เขาพร้อมชนอยู่แล้วเคยกลัวใครที่ไหนล่ะ ฝากรักมองหน้าพี่ชายกับพี่สาวพลางถอนหายใจแรงๆ

" ค่ะ ถ้าหลานๆอยากช่วย " ฝากรักตอบแด๊ดเวออกไปเพื่อความสบายใจของพี่ทั้งสองคน และเธอก็รู้ว่าถึงแม้เธอจะปฏิเสธออกไป คริสโตเฟอร์ก็ไม่ฟังอยู่เเล้ว ดับเครื่องชนเลยถึงแม้ว่าเครื่องของเธอจะไม่สู้คริสโตเฟอร์ก็เถอะ คริสโตเฟอร์ยิ้มเหี้ยมที่มุมปากพลางปลายตามองฝากรัก ' กล้าดี หึหึ' ฝากรักปลายตามองคริสโตเฟอร์เล็กน้อย พลางรีบก้มลงมองข้าวต้มในถ้วย

' ตาคริส ตาเฟอร์ นี้น้องสาวแด๊ดกับมัมน่ะลูก' ครั้งแรกที่แด๊ดไบรอันและแม่เทียนพาฝากรักมาแนะนำให้ทั้งสามคริสรู้จัก โดยตอนนั้นคริสเตียนและคริสโตเฟอร์ อายุ 10 ขวบ ส่วนซี 7 ขวบ และฝากรักก็ 7 ขวบเท่ากันกับซีคริส ทั้งสองคริสยิ้มทักทายฝากรักแต่ยกเว้นคริสโตเฟอร์กับมองนิ่งๆไม่ยินดียินร้าย ฝากรักยิ้มให้สามคริส แต่เธอต้องหน้าเจื่อนๆเพราะคริสโตเฟอร์ไม่ยิ้มทักทายอะไรเลย

' ต่อไปหลานทั้งสามคนต้องเรียกอารักนะลูก' มัมมัสบอกให้สามคริสเรียกฝากรัก คริสโตเฟอร์กรอกตามองบนพร้อมเป่าลมออกจากปากเล็ก เขากวาดสายตามองฝากรักอีกครั้ง ฝากรักทำแก้มป่องปากจู๋ก้มหน้ามาพื้น

' ไม่อ่ะ เด็กกว่าผมถึงจะน้องสาวของแด๊ดก็เถอะ น้องก็น้องผมไม่เรียกเด็ดขาด' คริสโตเฟอร์พูดออกมาแบบไม่พอใจ ฝากรักเงยหน้าขึ้นมามองคริสโตเฟอร์พลางน้ำตาคลอเบ้า

" รักคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่ทานข้าว" เสียงมัมมัสพร้อมกับมือเล็กยื่นมาแตะไหล่ของน้องสาว ฝากรักสะดุ้งเล็กน้อย คริสเตียนมองหน้าฝากรักแล้วยิ้ม

" คิดถึงแฟนเหรอครับอารัก หึึหึ" คริสเตียนพูดออกมาแซวเล่น พร้อมหัวเราะชอบใจ ฝากรักหันไปมองหน้าคริสโตเฟอร์ทันทีเพราะเธอสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตส่งมา ฝากรักหันไปมองหน้าคริสเตียนพลางยิ้มเฉยๆ คริสโตเฟอร์มองแล้วแทบอยากดึงคนตัวเล็กตรงหน้ามาลงโทษกับความท้าทายของเธอ

" แล้วตาเถื่อนกลับมาด้วยไหม " แด๊ดเวถามออกมาด้วยความสงสัย คริสเตียนหันหน้ามามองหน้าแด๊ดเวและมัมมัสที่รอคำตอบอยู่ คริสเตียนไม่รู้จะตอบยังไง เพราะเถื่อนผลการเรียนเริสมากแต่ติดอย่างเดียวผู้หญิงเยอะเลยต้องทำงานวิจัยส่งช้า ต้องรอจบอีกสามเดือนข้างหน้า

" เร็วๆนี้ครับ เรื่องเดี๋ยว.." คริสเตียนตอบกลางๆเเละเว้นช่องให้แด๊ดและมัมเข้าใจ

" ไปเถอะ" คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ พลางมองหน้าฝากรักที่ก้มมองข้าวต้มอยู่ คริสเตียนมองหน้าฝากรักพลางเงยหน้ามองหน้าคริสโตเฟอร์

" มึงไปก่อนกูกับอารักเลย เพราะอายังทานไม่อิ่มเลย" คริสเตียนบอกคริสโตเฟอร์ได้เข้าใจ คริสโตเฟอร์ปลายตามองฝากรักพลางพ่นลมหายใจออกมาแรงๆที่จมูกโด่ง พลางยื่นมือเรียวออกไปด้านหน้าเพื่อรับกุญแจร้าน ฝากรักมองมือของคริสโตเฟอร์แล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา

" กุญแจ" คริสโตเฟอร์ตอบเสียงเรียบ แววตาว่างเปล่า แด๊ดเวและมัมมัสส่ายหน้าเล็กน้อย เพราะคริสโตเฟอร์เป็นแบบนี้ตลอดมา ฝากรักแทบทำหน้าไม่ถูกมือเล็กยื่นไปหยิบเป๋าออกมาพร้อมล้วงเข้าไปหยิบกุญแจร้านให้คริสโตเฟอร์

ร้านดอกไม้ฝากรัก ' สุดที่รัก'

คริสโตเฟอร์ใช้กุญแจเปิดประตูร้านเข้าไป กลิ่นหอมของดอกไม้หลายชนิดลอยเข้าจมูกโด่ง เขากวาดสายตามองรอบๆร้านข้าวของทุกอย่างในร้านยังเหมือนเดิม เท้าใหญ่ก้าวไปที่เคาร์เตอร์ พร้อมมองสำรวจทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่เป็นของผู้ชาย เท้าใหญ่ก้าวไปที่ชั้นสองทันที เพราะชั้นสองของฝากรักใช้ทำเป็นห้องทำงาน และห้องน้ำ ห้อนนอนสามารถนอนได้ คริสโตเฟอร์เดินไปสำรวจทุกอย่างในห้อง มือหนาเปิดค้นดูทุกอย่าง แต่สายคมไปสะดุ้งกับอะไรบางอย่าง ที่วางอยู่ข้างๆโต๊ะเล็กหัวเตียง

" ถุงยาง" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงออกมาแผ่วเบา มือหนาหยิบขึ้นมาดูพร้อมยิ้มเยือกเย็น เขาพร้อมยื่นมือไปเปิดลิ้นชักออกดู คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ เพราะถุงยางอนามัยมีอยู่สี่อัน

" เตรียมรอตัวผู้เลยเลย หึหึ" คริสโตเฟอร์เค้นเสียงออกมาเยือกเย็น พร้อมหัวเราะในลำคอชอบใจกับคนเก่งกล้าลองอำนาจมืดอย่างเขา แต่เขาก็พอจะเข้าใจแหละอยากก็ต้องกิน ผู้หญิงสมัยนี้เขาไม่ได้ซีเรียสว่าแม่ของลูกต้องสดซิง แต่เขาซีเรียสแค่ว่าห้ามสวมเขาให้เขาแค่นั้น มือหนาเลิกผ้าห่มขึ้นดู คริสโตเฟอร์ถึงกับคิดไม่ถึง

" ฝากรัก " คริสโตเฟอร์เค้นเสียงเยือกเย็น เพราะคราบน้ำรักแห้งเต็มผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม คริสโตเฟอร์ถึงกับส่ายหน้า ฝากรักคงเร่าร้อนที่สุดบนเตียงนี้แน่ๆเลยกับไอ้ตี๋เหรอ คริสโตเฟอร์ดันตัวลุกขึ้นพร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำ คริสโตเฟอร์มองดูแปรงสีฟันสองอัน ผ้าเช็ดตัวสี่ผืน ครีมอาบน้ำของผู้ชายของใช้ของผู้ชาย น้ำหอมของผู้ชาย

" เก่งทุกเรื่องจริงๆ " คริสโตเฟอร์พูดพึมพำคนเดียวพลาง เดินออกมาจากห้องน้ำแต่ตาของเขาเหลือบไปเห็นถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วทิ้งอยู่ข้างๆโซฟา คริสโตเฟอร์มองขนาดไซต์ถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วพลางแสยะยิ้มเหยียดๆ

" เล็กว่ะ" คริสโตเฟอร์มองด้วยความสมเพช ฝากรักเจอเล๊กกกกกมาก รู้สึกอะไรไหมล่ะเจอแค่นั้น คริสโตเฟอร์พลางคิดและเดินลงไปด้านล่างเพื่อเปิดร้านรอฝากรักและคริสเตียน

สิงคโปร์

" สิงคโปร์สวยจังเลยค่ะพี่เซอร์" ละมุนพูดออกมาพร้อมมองดูรูปปั้นสิงโตกำลังพ่นน้ำอยู่ มูสส์เซอร์ยิ้มเอ็นดูพลางโอบไหล่มนของละมุนเดินไปเที่ยวๆรอบสวนสาธารณะและในเมือง ทั้งสองคนเดินมองอาหารที่ขายตามข้างทาง

" หึหึ ชอบก็ต้องเอาใจพี่เก่งๆนะครับ" มูสส์เซอร์พูดให้คนตัวเล็กได้เข้าใจ เพราะเขาชอบคนเอาใจมากกว่าเอาใจคนอื่น ละมุนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของผู้ชายที่เปย์ทุกอย่างให้เธอ พร้อมหอมคางแหลมเบาๆเพื่อเอาอกเอาใจ มูสส์เซอร์หรี่ตาลงมองละมุนพลางยิ้มชอบใจ

" ละมุนเอาใจเก่งแถมละมุนเอาเก่งทุกเรื่องนะคะ อิอิ" ละมุนพูดออกมาด้วยความมั่นใจ มูสส์เซอร์ยกมือหนาขึ้นมาบีบจมูกเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู

" หึหึ พี่รู้ครับ " มูสส์เซอร์หัวเราะในลำคอชอบใจพร้อมพูดออกชม

ติ่งๆๆๆๆ เสียงข้อความโทรศัพท์ของมูสส์เซอร์ดังขึ้น มือหนาล้วงเข้าไปเพื่อหยิบออกมาดู มูสส์เซอร์ปากคว่ำพร้อมถอนหายใจแรงๆ

" ใครคะพี่เซอร์ " ละมุนถามออกมาด้วยความอยากรู้ มูสส์เซอร์ถอนหายใจแรงๆอย่างเบื่อหน่าย ฝากรักส่งข้อความมาหาเขาหลายครั้งแล้ว แต่เขายังขี้เกียจพิมพ์กลับไปเขาไม่เปิดอ่านข้อความด้วยซ้ำ เขาไม่ได้โทรกลับไปหาฝากรักตั้งแต่มาถึงสิงคโปร์ เพราะขี้เกียจพูดหวานๆ

" ยัยจืด ส่งมาหาพี่แต่พี่ไม่ตอบ" มูสส์เซอร์ตอบแบบเบื่อหน่าย เดี๋ยวเขาใกล้ๆกลับเมืองไทยเขาค่อยจะตอบ แค่เขาบอกงานเยอะไม่มีเวลาดูโทรศัพท์ ร้อยทั้งร้อยโง่ๆอย่างฝากรักเชื่ออยู่แล้ว ละมุนยิ้มที่มุมปากเพราะเธอรู้ว่ามูสส์เซอร์ชอบผู้หญิงแบบเร่าร้อน จืดๆอย่างฝากรักรอชาติหน้าเลย

" พี่เซอร์เรียกพี่รักดีๆหน่อยสิค่ะ พี่รักออกจะสวย ละมุนยังอิจฉาเลยค่ะ" ละมุนแกล้งพูดออกมาให้มูสส์เซอร์เบื่อหน่ายฝากรักเร็วๆ มูสส์เซอร์ถอนหายใจแรงๆ

" จืดๆอย่างงั้นจะให้พี่เรียกสุดสวยคงไม่ไหว " มูสส์เซอร์ออกมาแบบไม่แยแส

" อิอิ พี่เซอร์อ่ะละมุนสงสารพี่รักจังเลยค่ะถ้าได้ยินพี่เรียกแบบนี้" ละมุนแกล้งพูดออกมาใบหน้าสวยเศร้าสลดลง มูสส์เซอร์ส่ายหน้าเล็กน้อย พลางพาละมุนเดินเข้าไปในร้านรองเท้า เพื่อเลือกซื้อของ