“ถ้าชอบขนาดนี้เดี๋ยวฉันจะมาสร้างกระท่อมเล็กๆ ข้างลำธารให้เลยดีไหม” เหมันต์เอ่ยหยอกภรรยาสาว
“ไม่ต้องมาทำเป็นล้อฉันเล่นหรอกน่า ก็ฉันไม่ใช่คนที่นี่นี่น่าก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา” น้ำฟ้าเบ้ปากใส่ชายหนุ่มก่อนจะหันไปเอ่ยกับเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างกัน “เราไปนั่งเล่นที่โขดหินโน้นดีกว่าครับน้องคิม” ว่าแล้วเธอจูงมือคิมหันต์เดินตรงไปที่โขดหินขนาดใหญ่พอที่จะนั่งได้
เหมันต์ยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้กวนประสาทเจ้าหล่อน ยิ่งนานวันเธอคนนี้ยิ่งทำให้เขาชอบมากขึ้น แถมยังรู้สึกว่าตอนนี้ชีวิตขาดเธอไม่ได้เสียแล้ว
“คุณแม่อยากลงไปเล่นน้ำไหมครับ”
“อยากสิครับ”
“ถ้างั้นเราลงไปเล่นน้ำกันไหม”
“เอาสิครับ”
ขณะทั้งสองกำลังจะลงไปเล่นน้ำกันนั้น เหมันต์ก็เอ่ยเสียงแทรกขึ้นมาก่อน
“เล่นน้ำไม่คิดจะชวนพ่อมั่งเลยเหรอครับน้องคิม”
“ทำไมต้องชวนด้วยล่ะครับ ถ้าคุณพ่ออยากเล่นก็ตามลงมาสิครับ”
น้ำฟ้าได้ยินอย่างนั้นก็อมยิ้ม เธอรู้ส
