ตอนเย็นในวันถัดมาภูวดลขับรถมาที่ไร่เหมันต์ตามสัญญา ในระหว่างรอหนุ่มๆ ก็นั่งสนทนากันอย่างออกรสตามประสาเพื่อนรักอยู่บนโต๊ะอาหาร ส่วนน้ำฟ้าก็เข้าไปช่วยป้าบัวคลี่ทำอาหารอยู่ในครัว และตอนนี้กำลังทยอยนำจานเมนูต่างๆ มาวางเรียงรายไว้บนโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“โทษทีนะคะที่ให้รอนาน” น้ำฟ้าเอ่ยหลังจากวางถ้วยต้มยำร้อนๆ ไว้บนโต๊ะ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้
“ไม่เป็นไรครับ” ภูวดลส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ลงมือทานกันดีกว่าค่ะอาหารกำลังร้อนๆ” น้ำฟ้าบอกกับทุกคนด้วยรอยยิ้ม
“วันนี้กับข้าวของโปรดผมทั้งนั้นเลยนะเนี่ย” เหมันต์เอ่ยพลางตักกับมาราดบนข้าว ก่อนจะตักเข้าไปในปากเคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยความเอร็ดอร่อย
“อ้าว! เหรอคะ ฉันไม่ยักรู้ว่าอาหารพวกนี้เป็นของโปรดคุณด้วย” วันนี้น้ำฟ้าไม่ได้ตั้งใจจะทำของโปรดเหมันต์เลยสักนิด เธอทำเมนูนิยมทั่วเพราะวันนี้จะมีแขกมาร่วมรับประทานด้วย
“ใช่สิอะไรที่เธอทำก็เป็นของโปรดฉันหมดนั่นล่ะ”
