SOH – FRAPPE 4 ความช่วยเหลือ

1353 Words

บ้านของเฟรปเป้ เอี๊ยดดดดดดด!!!! ปึก!!! “นายโซ่!!ทำไมเบรกแบบนี้วะ?!” ขวับ!! ฉันหันไปหาเขาเมื่อถึงหน้าแล้วเขาก็เบรกรถแรงมากจนตัวจนเอนไปข้างหน้าและกลับมากระแทกเบาะเพราะรัดเข็มขัดนิรภัยอยู่ “หมั่นไส้!!ลงไปได้แล้วไป” เมื่อรถจอดสนิทเขาก็ไล่ฉันลงทันทีคิดว่าฉันอยากอยู่นักหรือไงเฮอะ!! “เออรู้แล้ว!!!” ฉันลงจากรถของเขาก่อนจะ.... ปัก!!!!ปิดประตูรถของเขาอย่างแรง “เธอ!!” เขาเปิดกระจกมาลงก่อนจะชี้หน้าของฉันอย่างไม่พอใจเพราะฉันปิดรถของเขาอย่างแรง “หมั่นไส้!!แบร่ ๆ” ฉันแลบลิ้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไม่สนใจว่าเขาจะทำหน้าแบบไหนอยู่ แกร๊ด! “แม่คะ...หนูกลับมาแล้ค่ะ” เมื่อเปิดประตูเข้าบ้านแล้วฉันก็เรียกหาแม่ทันทีแต่บ้านเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่เลย “แม่!!!แม่คะ!!” ปกติแม่จะออกไปจะบอกฉันตลอดนะแต่ทำไมวันนี้ไปไหนไม่บอกละ แม่ของฉันทำงานที่บ้านเพราะงั้นจะอยู่บ้านเกือบตลอดเวลายกเว้นไปซื้อกับข้าวและคุยงานกับลูกค้า “แม่อยู่ไหน?” ฉันตะโกนเดินขึ้นชั้นสองของบ้านซึ่งเป็นชั้นสำหรับห้องนอน บ้านของฉันอยู่ในหมู่บ้านกลางใจเมืองที่แม่ฉันพยายามเก็บเงินไปไถ่มาเพราะมันเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เหลืออยู่สำหรับเราสองคน “แม่...” กึก!! เมื่อก้าวเข้าห้องนอนของแม่ฉันก็ต้องชะงักและตัวชาไปหมดเมื่อเห็นว่าแม่กำลังนอนนิ่งอยู่ที่พื้นห้องมีเลือดไหลออกมาจากหัว กะเกิดอะไรขึ้น...? “แม่!!!” “แม่คะ!!แม่ได้ยินหนูไหมแม่คะ?!” หมับ! ฉันจับตัวของแม่ก่อนจะเขย่าเบา ๆ แต่ก็ไม่มีการตอบสนองฉันพยายามใจเย็นสูดลมหายใจและหยิบโทรศัพท์มาเพื่อโทรหาโรงพยายาบาล... (โรงพยาบาล K สวัสดีค่ะ) “ชะช่วยด้วยค่ะ ช่วยส่งรถพยาบาลมาที่ ฮึก!!” ฉันพูดไม่เป็นภาษาเพราะว่าตกใจฉันรู้ว่าแม่ป่วยและมีโรคมากมายจนต้องโรงพยาบาลบ่อย ๆ เพื่อรับยา แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่แม่สลบไปแบบนี้ ฉันกลัว.... (ใจเย็นนะคะเราขอทราบชื่อของคุณหน่อยได้ไหมคะ?) “ฟะเฟรปเป้ค่ะ! ช่วยส่งรถพยาบาลมาหน่อยค่ะแม่ของฉัน ฮึก!!แม่ของฉันสลบมีเลือดด้วย ฮืออออ” (ขอที่อยู่และเบอร์ติดต่อกลับด้วยค่ะ) “ที่อยู่...” ชั่วโมงต่อมา โรงพยาบาล K หลังจากที่โทรศัพท์หาโรงพยาบาลแล้วไม่นานรถพยาบาลก็มารับ โชคดีที่บ้านของฉันอยู่ใกล้โรงพยาบาลเพราะงั้นเลยรวดเร็วมาก นี่ก็เป็นผลแบบการที่มีแม่เป็นนักออกแบบบ้าน เมื่อก่อนตอนซื้อบ้านพ่อแม่ของฉันเลือกบ้านที่อยู่ใกล้โรงเรียน มหาวิทยาลัย และโรงพยาบาล เพื่อความสะดวกสบายในอนาคตและมันก็จริงเพราะฉันได้เรียนโรงเรียนและมหาวิทยาลัยบ้าน และตอนนี้ก็กำลังอยู่ที่โรงพยาบาลใกล้อีกทุกอย่างเป็นเพราะแม่ได้จัดเตรียมเอาไว้ “ฮึก!!แม่อย่าเป็นอะไรเลยนะ” ฉันนั่งรอที่หน้าห้องฉุกเฉินมาเป็นชั่วโมงแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครออกมาเลย “ฮืออออ” ฉันเอามือปิดหน้าตัวเองก่อนจะร้องไห้ออกมา วันนี้มันแย่เกินไปไหมนะโดนสาดน้ำเน่า... ไล่ออกจากงาน.... และยังตอนนี้อีกฉันจะไม่ไหวแล้วนะแต่แม่ไม่ไหวกว่าอีกเพราะหนี้ที่มีทำให้แม่ฉันต้องรับงานมามากมาย บางครั้งลูกค้าก็กดดันและโดนต่อว่าอยู่บ่อยเพราะงานไม่ได้ดังใจ ฉันแล้วละ?? ช่วยอะไรได้บ้าง? นอกจากทำงานร้านอาหารและดูดวงที่ไม่ได้รุ่งอะไรมากมายเงินนิดหน่อยแทบช่วยอะไรไม่ได้เลยหรือว่า...ฉันจะดรอปเรียนและทำงานก่อนดีนะ? หมดหนี้ก็ค่อยเรียนแม้ว่าแม่จะไม่ได้ต้องการแบบนั้นแต่ตอนนี้ฉันเองก็ทนเห็นแม่ทำงานหนัก ๆ ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พรึ่บบบ!!! “ญาติคุณดวงมณีครับ” “ฉะฉันค่ะ!!” ฉันรีบลุกเมื่อได้ยินชื่อของแม่ “คุณดวงมณีเกิดโรคหัวกำเริบขึ้นมาเธอคงจะพยายามหายาจนสุดท้ายก็ล้มลงจนหัวฟาดกับขอบอะไรบางอย่างนะครับ” “ละแล้วตอนนี้แม่ของฉันเป็นยังไงบ้างคะ?” “ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วครับแต่ว่าคนไข้ต้องการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนหัวใจโดยด่วนไม่อย่างนั้นอาการจะหนักกว่านี้ครับ” ฉันอยากให้แม่ได้รับการผ่าตัดแต่ว่า...ฉันจะเอาเงินมาจากที่ไหนล่ะ? “...” ฉันบีบมือตัวเองแน่นคิดหนักว่าจะทำยังไงต่อไปดี “หมอให้เวลาญาติคิดก่อนนะครับแต่เดี๋ยวหมอขอย้ายคนไข้ไปห้องพักฟื้นก่อน” “ดะได้ค่ะ” ฉันหลบหมอเพื่อไปที่หาเงียบ ๆ คิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี พรึ่บ!! “ฮึกก!!!ฮืออออออ” ฉันออกมาข้าง ๆ โรงพยาบาล เพราะต้องการปลดปล่อยความอึดอัดภายในใจ หลังจากถามค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดมาแล้ว จะแหกปากร้องไห้ในโรงพยาบาลก็ยังไงอยู่เกรงใจคนอื่นเพราะงั้นฉันเลยพยายามพาตัวเองออกมาด้านนอกก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดัง “ฮืออออ!!!พ่อ!!!เพราะพ่อนั่นแหละทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ ฮึก!” “แม่จ๋า!!!หนูขอโทษที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ขอโทษ ฮือออออออ” “บอกแล้วว่าให้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้น” เสียงจากข้าง ๆ ทำให้ฉันหันไปมองเป็นหมอดูคนนั้น มาที่นี่ได้ยังไง? “มะมันไม่ใช่เวลามาดูดวงนะ ฮืออออ” ปึก!! แม่หมอยื่นมือมาจับไหล่ของฉัน “ฉันพูดจริงนะ...กับผู้ชายแม้ว่าจะมีอุตส่าห์บ้างนิดหน่อยแต่ชีวิตเธอจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ฉันเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่คำทำนายของฉันไม่ได้ผิดพลาดอย่างแน่นอน ยังไม่รักตอนนี้แต่ในอนาคตพวกเธอจะขาดกันไม่ได้อย่างแน่นอน” กับนายนั่นน่ะนะ? ฉันมองภาพไม่ออกเลยว่าจะรักกันได้ยังไง??? แต่ภาพตีกันชัดเจนเลยล่ะ “ฮึก ๆ แต่ฉันกับเขาไม่เคยพูดดีกันเลยนะ” กัดกันยิ่งกว่าหมาซะอีก “เฮ้อออ ทนหน่อยเถอะน่าเชื่อหมอ!!” “งะงั้นฉันขอยืมเงินหน่อยสิ” ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะพึ่งใครแล้วหมอดูนี่แหละมาได้เวลาสุด ๆ แล้วตอนนี้ “ฮะ?” “เท่าไหร่?” เธอทำหน้างงก่อนจะถามจำนวนเงิน “สะสามแสนค่าผ่าตัด” “หาาาา~” เธอทำหน้าตกใจเมื่อฉันบอกออกไป “ก็ไหนบอกว่าถ้าฉันคบกับนายนั่นแล้วจะโชคดีเพราะงั้นเอาเงินมายืมก่อนสินะ แม่หมอ...ฮึก! T^T” “ฉันอุตส่าห์ไปอุดหนุนนะ...” “แค่สองครั้ง ๆ ละ 99 บาท =_=” แต่อย่างน้อยก็อุดหนุนแหละ “นะ...ฉันไม่รู้ว่าพึ่งใครแล้วญาติก็ไม่มีนะ” พรึ่บ!! “หนูกราบก็ได้ ฮึก!!” ฉันคุกเข่าก่อนจะยกมือไหว้ “ยะหยุด!!!อย่ามาไหว้ฉันนะยัยเด็กนี่!!!” “T^T” “เฮ้ออออ~” เธอถอนหายใจ “ถ้าให้ยืมแล้วเธอมีอะไรแลกล่ะ?” แค่เท่านั้นฉันก็ยิ้มออกมา “^________^” “ไม่มีค่ะ!!!” ตอบออกไปอย่างมั่นใจ “โอ๊ยยยยย ปวดจะหัว” “แต่หนูทำงานได้นะทุกกกกอย่างเลยและก็ดูดวงได้ด้วย^^” “ดูดวง?” “ใช่ ๆ รับหนูไปทำงานใช้หนี้ก็ได้ไม่หนีแน่นอนและหนูก็จะทำงานอย่างอื่นเพื่อให้ได้เงินมาเยอะ ๆ จะได้หมดไว ๆ ถ้าหนูทำงานกับแม่หมอละก็แม่หมอก็จะได้วางใจว่าหนูไม่หนีไปไหนแน่นอน นะ ๆ ให้หนูยืมเงินหน่อยยยยย นะ ๆ *0*” หมับ!! ฉันเกาะขาของแม่หมอ “เออ ๆ !!! ไม่น่าเดินมาทักเลยเว้ย!!” “เย้!!” แม่จ๋ารอหนูก่อนหน่อยนะ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more