SOH – FRAPPE 3 ความซวย

1469 Words
ตึก! ตึก! ตึก! “นะนี่นายจะพาฉันไปไหนฮะ?!” ฉันพยายามขืนตัวเองสุดฤทธิ์เมื่อนายโซ่จะพาฉันไปไหนไม่รู้ เขาคว้ามือของฉันก่อนจะข้ามถนนมาที่คณะวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นคณะของเขาส่วนคณะของฉันก็แฝงตัวอยู่ในคณะเขานั่นแหละ “ไปคุยกันไงว่าเธอเป็นผู้หญิงยังไงถึงอ่อยผู้ชายได้โคตรประหลาดเลย” “ก็บอกว่าไม่ได้อ่อยไง!ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายมาอยู่ด้านหลังของฉันอ่ะฉันไม่ได้มีตาหลังสักหน่อย” “เธออาจจะเป็นพวกผู้หญิงโรคจิตที่จำกลิ่นของฉันได้ ก็ได้” “หลงตัวเอง ปัญญาอ่อน ไอ้ทรามมมม” ปึก!! “โอ๊ยย! หยุเดินทำไมไม่บอกกันฮะ?!” ฉันโวยวายเมื่อเขานั้นหยุดเดินโดยไม่บอกฉันเลยทำให้หน้าของฉันชนเข้ากับแผ่นหลังแข็ง ๆ ของเขา “เธอด่าฉันเหรอวะ?” หมับ! เขาหันมาถามก่อนจะเอามือจับแก้มของฉันเอาไว้ “เออออออไง!!ทีนายยังด่าฉันและหลงตัวเองได้เลย!” “เหอะ!!ที่ด่าเพราะมันจริงไงส่วนหลงตัวเองฉันไม่ผิดนิก็เธอมาอ่อยฉันจริง ๆ” เขายื่นมาใกล้แต่ฉันก็หลบเขาทันที “ไม่ได้อ่อยสักหน่อย” แม้ว่าเขาอาจจะเป็นเนื้อคู่ในคำทำนายจริง ๆ แต่ฉันก็ยังไม่อยากยอมรับมันเท่าไหร่หรอก ฉันยังไม่พร้อมมม “อ่อเหรอ?” “ช่ายยยยย!!!” “แต่การกระทำของเธอเนี่ยมันไม่ได้ฟ้องอย่างนั้นนะ?” เขาไม่ยอมรับทำไมวะ? “ทำไมหรือความจริงแล้วนายอยากให้ฉัน...อ่อยนายอ่อ?” ฉันกอดอกมองหน้าถามเขา “ถามหน่อยเถอะก่อนจะอ่อยเนี่ยดูสภาพตัวเองยังยัยเฉิ่ม!” ปึก! เขาใช้นิ้วผลักหน้าผากของฉันจนเกือบหงายหลัง “นาย!!ไอ้คนไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ!!!” ทรามมมม~สมกับที่คนเขาตั้งฉายาให้จริง ๆ แต่ผู้หญิงก็ยังกรี๊ดกราดความเถื่อน ถ่อยของเขาอยู่เพราะหน้าตาดี เรียนเก่ง และบ้านรวยแถมไม่ได้รวยธรรมดา รวยมาก!!!!แถมพี่น้องก็ยังหน้าตาดีและเรียนเก่งกันทุกคนฉันเคยได้ยินว่าเขามีแฝดอีกสาม “ฉันมีความเป็นสุขภาพกับเด็ก ผู้หญิงอ่อนแอและสวยเท่านั้นเว้ย!!!” “ฉันไม่ได้หน้าแย่นะเว้ย!!สวยอยู่นะ” ฉันชมตัวเองก่อนจะส่องหน้าไปที่กระจกรถที่จอดอยู่แถวนั้น พบว่าหนังหน้าของฉันนั้นนนนไม่ได้แต่งและหัวฟูเว่อร์!!!เพราะไม่ได้สระผม “มั่นมากเนอะ” “แต่ช่างเถอะ!!เพราะฉันไม่ได้อ่อยนายจริง ๆ นะนายโซ่” แม้ว่าในอนาคตจะมีโอกาสก็ตามถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ของฉันจริง ๆ “แหนะ!รู้จักชื่อของฉันซะด้วย” “ถามจริงในมหาลัยมีใครไม่รู้จักนายบ้างวะ???” ฉันเท้าเอวถาม “ก็จริงเพราะฉันมันหล่อ รวย การศึกษาดี^^” แหวะ!!!อยากจะอ้วก “ก็ไม่เถียงแต่ฉันก็การศึกษาดีเหมือนกันแหละวะหน้าตาก็...แค่ไม่ได้แต่งหน้า!!เพราะงั้นเผลอ ๆ นายนั่นแหละจะมาจีบฉัน!!!” ฉันเชิดหน้า “เหอะ ๆ ฉันเนี่ยจะจีบเธอเอาความมั่นหน้า มั่นใจมากจากไหนวะ?” “นายคิดว่าฉันอ่อนเพราะช่วยฉันไว้สามครั้ง... ส่วนก็คิดว่านายนั่นจะมาชอบเพราะเสนอหน้ามาช่วยฉันตั้งสามครั้งแหนะ!!ไม่ใช่ว่านายตามฉันอยู่เหรออออ~ถ้าเข้ามาช่วยฉันได้ตั้งหลายรอบอะ^^” “คิดไปเอง!!!” “ฉันแค่ซวยไปอยู่แถวนั้นเท่านั้นแหละ” นั่นนนนปากม่ะ?!! มีหมาพูดกี่ตัววะว่าแล้วขอดูหน่อยแล้วกัน หมับ!!! “เฮ้ยยยย!!!ทำอะไรของเธอวะ?!” เขาร้องโวยวายเมื่อฉันกระโดดใส่เขาและแหกปากของเขาดู!!!อยากรู้จริง ๆ เลยว่าเลี้ยงหมาไว้กี่ตัว?! “ขอดูดิ!!!” “ดูอะไรของเธอ?!!!ออกไปนะยัยตัวซวย!!!!” เฮ้ย!!ดูมันเรียกฉันดิฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อยแม้ว่าชีวิตจะไม่เคยเจอโชคดีเลยก็ตาม =_=” “ดูหมา!!ในปากนายเห็นว่าปากดีจังเลยอยากรู้ว่ามีหมากี่ตัว!!!อ้าปาก!!!” “ยัยบ้าเอ๊ย!!ออกไปนะยัยประสาทแดก!!” “นั่นไงปากหมาอีกแล้วอ้าปาก!!!ไอ้โซ่!!” “เฮ้ย!!เธอเรียกฉันว่าไอ้เลยเหรอวะอยากลองดีใช้ไหมยัยตัวซวย!!” หมับ!!! เขาไม่เริ่มไม่พอใจก็ล็อกคอของฉันทันที “ไอ้บ้า!!!ปล่อยยยยยย” “ยัยตัวแสบ!!!!!!” “ทำอะไรกันวะ?” เสียงของใครบ้างคนทำให้เราทั้งคู่หันไปมองเป็นเพื่อนของเขาทั้งกลุ่มกำลังมองมาและเพราะพวกดังมากกกและฮอตประหลอดแตกฉันเลยรู้จักชื่อของพวกเขาทุกคนเจได แอนนอน และศิลา “ไม่มีอะไรหรอกกูแค่อยากคุยกับยัยนี่นิหน่อย” จิกหัวฉันนี่นะคุย???? “แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายโว้ยยย!!!!” พรึ่บ!! ฉันผลักโซ่ออกห่างจากตัวเองก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาเพราะว่า...ผู้คนเริ่มจับจ้องแล้วไงก็หนุ่มฮอตของคณะมารวมตัวกันนิ “เฮ้ย!!เธอจะหนีเหรอวะ?!” ฉันไม่สนใจตั้งหน้าเดินหนีทันทีเพราะกลัวว่าจะโดนพวกแฟนคลับของพวกเขาดักตบเอาน่ะสิ “อยู่ไม่ได้แล้วโว้ยยยยย” หลายวันต่อมา.... ซ่าาา~ ความซวยรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่มาเยือน... “ขอโทษนะหนู!!ป้าไม่เห็น!!!” ป้าแม่บ้านทำความสะอาดตึกรีบขอโทษฉันหลังจากที่สาดน้ำถูพื้นลงมาและโดนฉันที่เดินอยู่ข้างล่าง “เหอะ ๆ” ฉันได้แต่ยิ้มแห้งเพราะสมเพชกับชีวิตของตัวเองตลอดอาทิตย์ ที่ผ่านมาฉันต้องมาพบกับความซวยสารพัดอย่างไม่ว่าจะตกรถ เข้าเรียนไม่ทัน มาสายด้วยเหตุผลมากมายทั้งเดินตกหลุม รถเฉียว เกือบชนก็มีบ้างครั้งก็โดนลูกค้าที่อาหารที่ฉันทำงานโกงด้วยการกินแล้วไม่จ่ายหนีไปทำให้ฉันต้องชดใช้ความเสียหายเองอีก และวันนี้ก็เหมือนกันเดินอยู่ทุกวันแต่เสือกโดนสาดน้ำวันนี้ “เป็นอะไรไหมหนู?” “เปียกค่ะเหม็นด้วย” ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา “ขอโทษนะลูกป้าไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ” “ค่ะ มันเป็นความซวยของหนูเองแหละ” ฉันบอกก่อนจะเดินออกมาวันนี้คงไปทำงานต่อไม่ได้แล้วละ ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดดดด (มีอะไร?) ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดุ ๆ ซึ่งฉันชินแล้วเขาเป็นผู้จัดการร้านที่ฉันทำงานอยู่ “วันนี้ฉันขอลาหยุดนะคะไปไม่ทัน...” สภาพแบบนี้จะไปทำงานต่อได้ยังไง? (ลา!!!เธอบ้าหรือเปล่าวันนี้คนตั้งเยอะถ้าไม่มาเธอโดนไล่ออกแน่!!) “แต่ฉันมีเหตุจำเป็น” (ถ้าจำเป็นมากก็ลาออกไป!!!ไปไม่ต้องมาทำงานแล้ว) “เดี๋ยวคะ...” ติ๊ด!!! เขาคงหาเรื่องไล่ฉันออกนานแล้วแหละเพราะจะเอาหลานของตัวเองมาทำงาน ฉันรู้เรื่องนั่นดีแต่อย่างน้อย “จ่ายเงินค่าทำงานของเดือนนี้มาสิวะ!!!!” ฉันแหกปากตะโกน “เป็นบ้าอะไรอีก?” ขวับ!! ฉันหันไปมองโซ่ตาขวางทำไมเขามาอยู่ตรงนี้ได้นะ? “ไม่มีอะไรหรอก” ฉันตอบแค่นั้นก่อนจะพยายามเดินหนี หมับ!! “เดี๋ยว” พรึ่บ!! เขาโยนเสื้อตัวหนึ่งมาคุมให้ฉัน “...???” ฉันมองเขาอย่างงง ๆ “ดูสภาพตัวเองดิจะเดินไปทั้งอย่างนั้นหรือไง?” ฉันก้มมองตัวเองที่ตอนนี้มันเปียกจนเห็นซับด้านใน “ว้าย!!!” ฉันรีบเอาเสื้อที่เขาโยนมาปิดทันที “ไม่ต้องปิดก็ได้นะเพราะมันไม่มีอะไรให้ดู” จิ๊!!!จะขอบคุณก็กระดากฉิบ!!แต่ก็ต้องพูดเพราะเขาอุตส่าห์เอาเสื้อมาให้ “เฮ้ออ!!!ขอบใจสำหรับเสื้อนี่เดี๋ยวซักคืน...” “ไม่เป็นไรเพราะความจริงฉันจะเอาไปให้หมาจรตรงนั้นอ่ะแต่เห็นเธอน่าสงสารกว่าเลยให้เธอก่อน” เขาบอกก่อนจะชี้ไปที่นอนหมาจรในมอ เหอะ!!! “งั้นนายก็เอาไปให้หมาเถอะ” ขนาดหมายังมีคนคอยช่วยเลยแล้วฉันละ...คนทั้งคนเลยนะ “ไม่เอา...ใส่ไปซะเดี๋ยวมันเปื้อนรถฉัน” “ฮะ?!” งงอีกรอบ “ฉันจะไปส่งสภาพแบบนี้เดินสุ่มสี่สุ่มห้าเดียวก็โดนลากไปข่มขืนหรอก ถึงเธอไม่สวยแต่อย่างน้อยก็เป็นผู้หญิงนะ คนหน้ามืดอะไรก็เอา ๆ ไปก่อนได้ทั้งแหละ” “นะนายจะด่ากันเกินไปแล้วนะเว้ยยยย!!!!”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD