SOH – FRAPPE 3 ความซวย
1469 Words
ตึก! ตึก! ตึก!
“นะนี่นายจะพาฉันไปไหนฮะ?!” ฉันพยายามขืนตัวเองสุดฤทธิ์เมื่อนายโซ่จะพาฉันไปไหนไม่รู้ เขาคว้ามือของฉันก่อนจะข้ามถนนมาที่คณะวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นคณะของเขาส่วนคณะของฉันก็แฝงตัวอยู่ในคณะเขานั่นแหละ
“ไปคุยกันไงว่าเธอเป็นผู้หญิงยังไงถึงอ่อยผู้ชายได้โคตรประหลาดเลย”
“ก็บอกว่าไม่ได้อ่อยไง!ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายมาอยู่ด้านหลังของฉันอ่ะฉันไม่ได้มีตาหลังสักหน่อย”
“เธออาจจะเป็นพวกผู้หญิงโรคจิตที่จำกลิ่นของฉันได้ ก็ได้”
“หลงตัวเอง ปัญญาอ่อน ไอ้ทรามมมม” ปึก!!
“โอ๊ยย! หยุเดินทำไมไม่บอกกันฮะ?!” ฉันโวยวายเมื่อเขานั้นหยุดเดินโดยไม่บอกฉันเลยทำให้หน้าของฉันชนเข้ากับแผ่นหลังแข็ง ๆ ของเขา
“เธอด่าฉันเหรอวะ?” หมับ! เขาหันมาถามก่อนจะเอามือจับแก้มของฉันเอาไว้
“เออออออไง!!ทีนายยังด่าฉันและหลงตัวเองได้เลย!”
“เหอะ!!ที่ด่าเพราะมันจริงไงส่วนหลงตัวเองฉันไม่ผิดนิก็เธอมาอ่อยฉันจริง ๆ” เขายื่นมาใกล้แต่ฉันก็หลบเขาทันที
“ไม่ได้อ่อยสักหน่อย” แม้ว่าเขาอาจจะเป็นเนื้อคู่ในคำทำนายจริง ๆ แต่ฉันก็ยังไม่อยากยอมรับมันเท่าไหร่หรอก ฉันยังไม่พร้อมมม
“อ่อเหรอ?”
“ช่ายยยยย!!!”
“แต่การกระทำของเธอเนี่ยมันไม่ได้ฟ้องอย่างนั้นนะ?” เขาไม่ยอมรับทำไมวะ?
“ทำไมหรือความจริงแล้วนายอยากให้ฉัน...อ่อยนายอ่อ?” ฉันกอดอกมองหน้าถามเขา
“ถามหน่อยเถอะก่อนจะอ่อยเนี่ยดูสภาพตัวเองยังยัยเฉิ่ม!” ปึก! เขาใช้นิ้วผลักหน้าผากของฉันจนเกือบหงายหลัง
“นาย!!ไอ้คนไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ!!!” ทรามมมม~สมกับที่คนเขาตั้งฉายาให้จริง ๆ แต่ผู้หญิงก็ยังกรี๊ดกราดความเถื่อน ถ่อยของเขาอยู่เพราะหน้าตาดี เรียนเก่ง และบ้านรวยแถมไม่ได้รวยธรรมดา รวยมาก!!!!แถมพี่น้องก็ยังหน้าตาดีและเรียนเก่งกันทุกคนฉันเคยได้ยินว่าเขามีแฝดอีกสาม
“ฉันมีความเป็นสุขภาพกับเด็ก ผู้หญิงอ่อนแอและสวยเท่านั้นเว้ย!!!”
“ฉันไม่ได้หน้าแย่นะเว้ย!!สวยอยู่นะ” ฉันชมตัวเองก่อนจะส่องหน้าไปที่กระจกรถที่จอดอยู่แถวนั้น พบว่าหนังหน้าของฉันนั้นนนนไม่ได้แต่งและหัวฟูเว่อร์!!!เพราะไม่ได้สระผม
“มั่นมากเนอะ”
“แต่ช่างเถอะ!!เพราะฉันไม่ได้อ่อยนายจริง ๆ นะนายโซ่” แม้ว่าในอนาคตจะมีโอกาสก็ตามถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ของฉันจริง ๆ
“แหนะ!รู้จักชื่อของฉันซะด้วย”
“ถามจริงในมหาลัยมีใครไม่รู้จักนายบ้างวะ???” ฉันเท้าเอวถาม
“ก็จริงเพราะฉันมันหล่อ รวย การศึกษาดี^^” แหวะ!!!อยากจะอ้วก
“ก็ไม่เถียงแต่ฉันก็การศึกษาดีเหมือนกันแหละวะหน้าตาก็...แค่ไม่ได้แต่งหน้า!!เพราะงั้นเผลอ ๆ นายนั่นแหละจะมาจีบฉัน!!!” ฉันเชิดหน้า
“เหอะ ๆ ฉันเนี่ยจะจีบเธอเอาความมั่นหน้า มั่นใจมากจากไหนวะ?”
“นายคิดว่าฉันอ่อนเพราะช่วยฉันไว้สามครั้ง... ส่วนก็คิดว่านายนั่นจะมาชอบเพราะเสนอหน้ามาช่วยฉันตั้งสามครั้งแหนะ!!ไม่ใช่ว่านายตามฉันอยู่เหรออออ~ถ้าเข้ามาช่วยฉันได้ตั้งหลายรอบอะ^^”
“คิดไปเอง!!!”
“ฉันแค่ซวยไปอยู่แถวนั้นเท่านั้นแหละ” นั่นนนนปากม่ะ?!! มีหมาพูดกี่ตัววะว่าแล้วขอดูหน่อยแล้วกัน
หมับ!!!
“เฮ้ยยยย!!!ทำอะไรของเธอวะ?!” เขาร้องโวยวายเมื่อฉันกระโดดใส่เขาและแหกปากของเขาดู!!!อยากรู้จริง ๆ เลยว่าเลี้ยงหมาไว้กี่ตัว?!
“ขอดูดิ!!!”
“ดูอะไรของเธอ?!!!ออกไปนะยัยตัวซวย!!!!” เฮ้ย!!ดูมันเรียกฉันดิฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อยแม้ว่าชีวิตจะไม่เคยเจอโชคดีเลยก็ตาม =_=”
“ดูหมา!!ในปากนายเห็นว่าปากดีจังเลยอยากรู้ว่ามีหมากี่ตัว!!!อ้าปาก!!!”
“ยัยบ้าเอ๊ย!!ออกไปนะยัยประสาทแดก!!”
“นั่นไงปากหมาอีกแล้วอ้าปาก!!!ไอ้โซ่!!”
“เฮ้ย!!เธอเรียกฉันว่าไอ้เลยเหรอวะอยากลองดีใช้ไหมยัยตัวซวย!!” หมับ!!! เขาไม่เริ่มไม่พอใจก็ล็อกคอของฉันทันที
“ไอ้บ้า!!!ปล่อยยยยยย”
“ยัยตัวแสบ!!!!!!”
“ทำอะไรกันวะ?” เสียงของใครบ้างคนทำให้เราทั้งคู่หันไปมองเป็นเพื่อนของเขาทั้งกลุ่มกำลังมองมาและเพราะพวกดังมากกกและฮอตประหลอดแตกฉันเลยรู้จักชื่อของพวกเขาทุกคนเจได แอนนอน และศิลา
“ไม่มีอะไรหรอกกูแค่อยากคุยกับยัยนี่นิหน่อย” จิกหัวฉันนี่นะคุย????
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายโว้ยยย!!!!” พรึ่บ!! ฉันผลักโซ่ออกห่างจากตัวเองก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาเพราะว่า...ผู้คนเริ่มจับจ้องแล้วไงก็หนุ่มฮอตของคณะมารวมตัวกันนิ
“เฮ้ย!!เธอจะหนีเหรอวะ?!” ฉันไม่สนใจตั้งหน้าเดินหนีทันทีเพราะกลัวว่าจะโดนพวกแฟนคลับของพวกเขาดักตบเอาน่ะสิ
“อยู่ไม่ได้แล้วโว้ยยยยย”
หลายวันต่อมา....
ซ่าาา~
ความซวยรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่มาเยือน...
“ขอโทษนะหนู!!ป้าไม่เห็น!!!” ป้าแม่บ้านทำความสะอาดตึกรีบขอโทษฉันหลังจากที่สาดน้ำถูพื้นลงมาและโดนฉันที่เดินอยู่ข้างล่าง
“เหอะ ๆ” ฉันได้แต่ยิ้มแห้งเพราะสมเพชกับชีวิตของตัวเองตลอดอาทิตย์ ที่ผ่านมาฉันต้องมาพบกับความซวยสารพัดอย่างไม่ว่าจะตกรถ เข้าเรียนไม่ทัน มาสายด้วยเหตุผลมากมายทั้งเดินตกหลุม รถเฉียว เกือบชนก็มีบ้างครั้งก็โดนลูกค้าที่อาหารที่ฉันทำงานโกงด้วยการกินแล้วไม่จ่ายหนีไปทำให้ฉันต้องชดใช้ความเสียหายเองอีก และวันนี้ก็เหมือนกันเดินอยู่ทุกวันแต่เสือกโดนสาดน้ำวันนี้
“เป็นอะไรไหมหนู?”
“เปียกค่ะเหม็นด้วย” ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา
“ขอโทษนะลูกป้าไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ”
“ค่ะ มันเป็นความซวยของหนูเองแหละ” ฉันบอกก่อนจะเดินออกมาวันนี้คงไปทำงานต่อไม่ได้แล้วละ
ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดดดด
(มีอะไร?) ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดุ ๆ ซึ่งฉันชินแล้วเขาเป็นผู้จัดการร้านที่ฉันทำงานอยู่
“วันนี้ฉันขอลาหยุดนะคะไปไม่ทัน...” สภาพแบบนี้จะไปทำงานต่อได้ยังไง?
(ลา!!!เธอบ้าหรือเปล่าวันนี้คนตั้งเยอะถ้าไม่มาเธอโดนไล่ออกแน่!!)
“แต่ฉันมีเหตุจำเป็น”
(ถ้าจำเป็นมากก็ลาออกไป!!!ไปไม่ต้องมาทำงานแล้ว)
“เดี๋ยวคะ...” ติ๊ด!!! เขาคงหาเรื่องไล่ฉันออกนานแล้วแหละเพราะจะเอาหลานของตัวเองมาทำงาน ฉันรู้เรื่องนั่นดีแต่อย่างน้อย
“จ่ายเงินค่าทำงานของเดือนนี้มาสิวะ!!!!” ฉันแหกปากตะโกน
“เป็นบ้าอะไรอีก?” ขวับ!! ฉันหันไปมองโซ่ตาขวางทำไมเขามาอยู่ตรงนี้ได้นะ?
“ไม่มีอะไรหรอก” ฉันตอบแค่นั้นก่อนจะพยายามเดินหนี
หมับ!!
“เดี๋ยว” พรึ่บ!! เขาโยนเสื้อตัวหนึ่งมาคุมให้ฉัน
“...???” ฉันมองเขาอย่างงง ๆ
“ดูสภาพตัวเองดิจะเดินไปทั้งอย่างนั้นหรือไง?” ฉันก้มมองตัวเองที่ตอนนี้มันเปียกจนเห็นซับด้านใน
“ว้าย!!!” ฉันรีบเอาเสื้อที่เขาโยนมาปิดทันที
“ไม่ต้องปิดก็ได้นะเพราะมันไม่มีอะไรให้ดู” จิ๊!!!จะขอบคุณก็กระดากฉิบ!!แต่ก็ต้องพูดเพราะเขาอุตส่าห์เอาเสื้อมาให้
“เฮ้ออ!!!ขอบใจสำหรับเสื้อนี่เดี๋ยวซักคืน...”
“ไม่เป็นไรเพราะความจริงฉันจะเอาไปให้หมาจรตรงนั้นอ่ะแต่เห็นเธอน่าสงสารกว่าเลยให้เธอก่อน” เขาบอกก่อนจะชี้ไปที่นอนหมาจรในมอ เหอะ!!!
“งั้นนายก็เอาไปให้หมาเถอะ” ขนาดหมายังมีคนคอยช่วยเลยแล้วฉันละ...คนทั้งคนเลยนะ
“ไม่เอา...ใส่ไปซะเดี๋ยวมันเปื้อนรถฉัน”
“ฮะ?!” งงอีกรอบ
“ฉันจะไปส่งสภาพแบบนี้เดินสุ่มสี่สุ่มห้าเดียวก็โดนลากไปข่มขืนหรอก ถึงเธอไม่สวยแต่อย่างน้อยก็เป็นผู้หญิงนะ คนหน้ามืดอะไรก็เอา ๆ ไปก่อนได้ทั้งแหละ”
“นะนายจะด่ากันเกินไปแล้วนะเว้ยยยย!!!!”
- Writer
