หลังจากที่ข้าวหอมเดินทางกลับมาจากเชียงใหม่ก็รีบแอบมาหาลูกชายตัวดีโดยเลือกเวลาที่โปรดออกไปข้างนอก
ปราน: ยากแล้วล่ะแม่
ข้าวหอม: แล้วเราจะทำยังไงตัดใจหรอ
ปอย: หนูอยากให้พี่ปรานคิดดีๆนะ
ปราน: ผมไม่รู้ว่าที่ผมรู้สึกกับเพลงมันคืออะไรแต่มันไม่ใช่ความรักแน่นอน แต่กับใยบัวผมรักใยบัวจริงๆ
ข้าวหอม: แล้วทำไมยังไม่ตัดสินใจอีก
ปราน: คุณหญิงย่าของเพลงท่านเป็นมะเร็ง แล้วเพลงก็ไม่มีใครเค้ามีกันแค่สองคน
ปอย: แต่เค้ามีตัง?
ปราน: มันก็ใช่แต่พี่ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจไง ไม่อยากให้คุณหญิงย่าท่านคิดมากด้วย ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากออกห่างจากเค้านะ
ข้าวหอม: ปรานเราควรบอกเรื่องนี้กับใยบัวนะ ยังไงใยบัวก็น่าสงสารที่สุด
ปอย: คืนนั้นใยบัวร้องไห้หนักมาก หนูร้องตามเลย
ปราน: พี่ขอโทษนะที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันแย่ขนาดนี้
ข้าวหอม: เชื่อแม่นะบอกความจริงกับใยบัวเถอะ
ปราน: ผมส่งข้อความไปแล้วแต่ใยบัวยังไม่เปิ
