เชียงใหม่
ใจ๋: อีบัววววว!!!
ใยบัว: อะไรวะ!
ใจ๋: มีคนมาหามึงด้วยมาดูเร็ว!
ใยบัวถูกเพื่อนซี้พามาที่บ้านจนเธอต้องหอบหิ้วผลไม้ที่เพิ่งเด็ดจากต้นมาด้วย
เมื่อมาถึงก็ต้องตกใจเพราะคุณพ่อคุณแม่และปอยกำลังนั่งคุยกับพ่อแม่ของเธออยู่
ใยบัว: คุณพ่อ คุณแม่ ปอย! มาได้ยังไงคะ
ปอย: คิดถึงจังเลย
สองสาวเข้ามาสวมกอดกันจากนั้นข้าวห้อมก็พาใยบัวไปนั่งข้างๆ
คุณแม่: ไม่คิดว่าท่านจะรู้จักลูกสาวของดิฉันด้วย
โปรด: รู้จักดีเลยล่ะครับ
คุณพ่อ: ว่าแต่ท่านกับคุณหญิงลงทุนมาหาลูกสาวผมที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ หรือคุณหนูเค้าอยากมาหาเพื่อน
ข้าวหอม: มาขอโทษค่ะ
คุณแม่: ขอโทษ?
พ่อกับแม่ของใยบัวมองหน้ากันก่อนจะหันไปมองลูกสาวตัวเองที่นั่งก้มหน้าอยู่
โปรด: ผมมาขอโทษแทนลูกชายผมครับ ตอนแรกคิดว่าจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน ลูกผมมันไม่ดีเอง
คุณแม่: ใยบัวทำไมไม่ยอมบอกอะไรแม่เลยลูก
ข้าวหอม: อย่าว่าหนูใย
