ยอมแล้วทูลหัว [จะร้ายจนกว่าจะรัก]

ฉันก็เป็นผู้หญิงของคุณปรานเหมือนกัน

ห้างสรรพสินค้าของคุณโปรด

ตอนนี้ชายหนุ่มได้พาใยบัวมารอพบคุณแม่และน้องสาว ไม่นานทั้งสองก็เดินตรงมาหาชายหนุ่มและใยบัว

ใยบัว: สวัสดีค่ะคุณแม่

ข้าวหอม: เป็นไงบ้างใยบัว คิกๆๆ

ปราน: อะไรๆ แม่นะแม่สอนอะไรก็ไม่รู้ไม่เข้าท่า //ผมหันหน้าหนีก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม

ใยบัว: งั้นหนูไม่ทำให้แล้วนะ

ปราน: บ้า!

ข้าวหอม: นี่ลูกสาวคนเล็กชื่อปอย เดี๋ยวอาทิตย์หน้ามหาลัยเปิดก็คงได้เจอกัน

ใยบัว: ค่ะ

ปอย: ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะใยบัว

ใยบัว: ได้เลย

สองสาวเริ่มพูดคุยกันจนสนิทกันเพราะด้วยนิสัยและความชอบที่คล้ายกันทำให้ทั้งสองเขเากันได้ง่าย

ปรานเองเมื่อเห็นน้องสาวกับใยบัวเป็นเพื่อนกันได้ก็เบาใจอย่างน้อยก็มีคนเป็นหูเป็นตาให้ตนเวลาอยู่มหาลัย

เมื่อสองสาวขอตัวเดินไปช็อปปิ้งข้าวหอมจึงนั่งคุยกับปรานเรื่องการไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของใยบัว แต่ผิดคาดเพราะปรานยังไม่พร้อมทำให้ข้าวหอมเริ่มไม่พอใจ

ข้าวหอม: ยังเคลียร์ไม่หมดใช่ไหมปราน

ปราน: ก็พยายามเคลียร์อยู่แต่ถ้าไปคุยกับพ่อแม่ของใยบัวก็เหมือนมัดมือชกผมเลย

ข้าวหอม: เรามันย้อนแย้งเหมือนกับพ่อเราไม่มีผิด รู้ไว้นะว่าผู้หญิงแบบใยบัวหาไม่ได้อีกแล้ว รักษาได้ก็ควรรักษาไว้ถ้าเกิดอะไรขึ้นพ่อกับแม่จะไม่ช่วยเราเด็ดขาด!

ปราน: นี่แม่จริงจังไปหรือเปล่าผมยังไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้นเลยนะ

ข้าวหอม: อืม! แม่คงคิดมากไปเองแม่ขอตัวไปดูน้องก่อนแล้วกัน

เมื่อสองสาวเดินออกมาจากห้องน้ำข้าวหอมที่ยืนรออยู่ก็แปลกใจเพราะจู่ๆก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาหาใยบัวกับปอยจนขเาวหอมต้องรีบเดินเข้าไป

"เธอสินะที่เป็นผู้หญิงของปราน!"

ปอย: แล้วคุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ

"ฉันเป็นผู้หญิงของปราน และปรานก็คุยเรื่องแต่งงานกับฉันไว้แล้ว!"

ใยบัว: คุณปรานเนี่ยนะคุยเรื่องแต่งงานกับคุณ!

ข้าวหอม: เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าจ๊ะหนู

"หวังว่าหลังจากนี้จะวางตัวให้อยู่ในขอบเขตนะเด็กน้อย!"

ปอย: ใยบัวอย่าคิดมากนะเดี๋ยวเรากับแม่จะจัดการพี่ปรานเอง

ใยบัว: อ๋อไม่เป็นไร เราชินแล้วล่ะคุณปรานก็แบบนี้แหละ

ข้าวหอม: ไปกินข้าวกันเถอะลูกยังไงผู้หญิงที่พ่อกับแม่เลือกก็คือใยบัว ไม่ต้องคิดมากนะ

ใยบัว: ค่ะ....

เมื่อมาถึงร้านอาหารปรานก็จัดการสั่งอาหารเอาไว้รอเรียบร้อยแล้วแต่ใยบัวแอบมีนอยด์บ้างปอยที่เห็นพี่สะใภ้ไม่ค่อยทานจึงชวนคุยเรื่องซีรีย์จนใยบัวเริ่มผ่อนคลายขึ้นมา

ข้าวหอม: เมื่อกี้ผู้หญิงของลูกมาต่อว่าใยบัวหน้าห้องน้ำ เรื่องนี้แม่ต้องพูดนะใยบัว

ปราน: ใครว่าอะไรเธอใยบัว

ข้าวหอม: แม่จะให้เราเลิกกับใยบัว

ปราน: แม่!

ข้าวหอม: เอาไหมล่ะ เลิกไปเลยแล้วแม่จะรับใยบัวมาเป็นลูกบุญธรรม

ข้าวหอมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับแววตาที่ทำให้ทุกคนไม่กล้ามองหน้า มีเพียงปรานเท่านั้นที่ยังเถียงข้าวหอมอยู่

ปราน: ทั้งๆที่ใยบัวเป็นผู้หญิงของผมเนี่ยนะแม่!

ข้าวหอม: ทำไมล่ะในเมื่อแกไม่คิดจะจริงจังกับใครก็เลิกกันไปเลยดีกว่า แม่จะได้พาใยบัวไปให้ลูกรัฐมนตรีคนอื่นดูตัว

ปอย: ก็ดีนะคะแม่

ปราน: ไม่ดีอ่ะ นี่แม่กดดันผมใช่ไหม!

ข้าวหอม: แม่จะไปกดดันอะไรแกได้ ใยบัวหนูตกลงไหมปล่อยให้ปรานไปมีความสุขกับคนของเค้าดีกว่า

ใยบัว: ค่ะ..

ปราน: ใยบัวเธอก็อย่าบ้าจี้ได้ไหม เมื่อกี้ใครมาว่าอะไรเธอ

ใยบัว: หนูไม่รู้ค่ะ คนนี้ไม่เคยเห็น

ปรานได้แต่นั่งนึกจนเหมือนตัวเองจะพอนึกได้แต่ก็ไม่พูดอะไร จนกระทั้งหมดวันใยบัวก็ขอแยกตัวกลับหอพักเพื่อไปหาใจ๋กับเพื่อนๆ ชายหนุ่มจึงอนุญาตและรีบไปจัดการปัญหาส่วนตัว

ปอย: คุณแม่พูดจริงหรอคะเรื่องที่จะรับใยบัวมาเป็นลูกบุญธรรม

ข้าวหอม: จริงสิ ถ้าพี่ชายเรามันยังโลเลแบบนี้แม่จะจัดการขั้นเด็ดขาดเอง!

ปอย: หนูจะช่วยแม่เองค่ะ

สองแม่ลูกยิ้มให้กันก่อนจะรีบมาเล่าเหตุการณ์ให้โปรดฟัง เมื่อโปรดได้ฟังก็ถึงกับคิ้วชนกัน อาจจะเป็นเพราะว่าตนก็เป็นผู้ชายเลยมีความชั่งใจอยู่บ้าง

โปรด: ปรานมันต้องเลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองอยู่แล้วล่ะ ตอนนี้มันยังเลือกไม่ได้ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะข้าวหอม

ปอย: แต่ผู้หญิงคนนั้นเค้าไม่เคารพคุณแม่เลยนะคะฮึก!

ข้าวหอมถึงกับตาโตเมื่อลูกสาวตัวแสบตีบทแตกจนโปรดถึงกับวางงานในมือแล้วมองหน้าข้าวหอม

โปรด: จริงหรอข้าวหอม!

ข้าวหอม: ค่ะแด๊ดดี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่มีสัมมาคารวะไม่มีมารยาทเลย

โปรด: ถ้างั้นเรื่องใยบัวผมจะลองคิดดูก็แล้วกัน

หลังจากที่โปรดเดินออกไปสองแม่ลูกก็หันมายิ้มให้กัน จากนั้นก็โทรไปเมาท์กับใยบัวจนมืดค่ำ

ปอย: ไม่ต้องห่วงนะใยบัวเรากับแม่จะจัดการพี่ปรานเอง

ใยบัว: จริงๆเราก็ไม่ได้อะไรหรอก ถ้าคุณปรานจะไม่เลือกเรา เราก็ถอยออกมาเท่านั้น

ปอย: เธอจะมาเป็นตัวเลือกได้ไงล่ะ ต้องเป็นตัวจริงเท่านั้นสิ คุณพ่อก็ดูเอาจริงด้วย

ใยบัว: อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลยปอย เราเกรงใจ

ข้าวหอม: ไม่ได้ลูก แม่ชอบความอลังการฮ่าๆๆ

ใยบัวถึงกับหัวเราะออกมาจนเสียงดังเพราะตัวเองมีแบคหนุนหลังระดับบิ๊กๆเลย