ยอมแล้วทูลหัว [จะร้ายจนกว่าจะรัก]

พ่อหนุ่มนักเรียนนอก

มหาวิทยาลัยเอกชน

"โอ้ยยยย.....ปวดใจ!!"

"อะไรของมึงวะอีใยบัว"

ใยบัว ลูกสาวนักการเมืองท้องถิ่นในแถบภาคเหนือ แถมยังมีคุณพ่อยังเป็นเจ้าของเหมืองแร่ที่ใหญ่ที่สุดในโซนภาคเหนืออีกด้วย

ใยบัว: กูปวดใจอีมินมันมีผัวแล้วอ่ะ!

ใจ๋: แล้วยังไงมึงก็เลยอยากมีผัวตามมันน่ะหรอ

ใยบัว: กูก็อายุ18-19แล้ว แต่ทำไม๊ทำไมไม่มีใครมาจีบกูเลย

ใจ๋: มึงก็ไม่น่าถาม พี่ปี3มาจีบมึงเสือกเมาอ้วกใส่เค้า ดีเค้าไม่ทิ้งมึงไว้หน้าผับ

ใยบัว: ไม่ต้องพูดดด!

ใจ๋: มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวคืนนี้กูจะชวนอียุ่งไปเที่ยวผับเอง ได้ข่าวว่าเจ้าของผับจบนอกมาหล๊อหล่อ

ใยบัว: อยากกินของนอกเลยกูฮ่าๆๆๆๆ

ผับของลูกชายนักการเมือง

​​​​​ใยบัว: ไหนวะไอ้ลูกนักการเมืองที่มึงบอก

ยุ่ง: อีบัวมึงใจเย็นๆดิ กูสืบมาแล้วคุณปรานไม่ค่อยลงมาข้างล่างรักสงบ บ้างานแถมบ้ากามอีกต่างหาก

ใยบัว: อียุ่งมึงก็พูดไป

ยุ่ง: จริงๆเรื่องผู้หญิงบ้านนี้เค้าอยู่ในสายเลือด

ใยบัว: กูชักจะอยากเป็นทาสกามอารมณ์แล้วสิคิกๆๆๆ

ใจ๋: มาแล้วๆๆ นั่นไงเสื้อสีดำโน่นไง

ใยบัว: ป๊าดดดดด พ่อคู๊ณณณ

ยุ่ง: มาแล้วๆๆๆ อีบัวสู้ๆ

ชายหนุ่มเดินตรงมายังโต๊ะVIPก่อนจะเรียกเด็กเสิร์ฟมาคุย ใยบัวที่เห็นชายหนุ่มนั่งคนเดียวก็รีบจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมก่อนจะเดินตรงไปหาชายหนุ่ม

ใยบัว: อะแฮ่ม! สวัสดีค่ะหนูชื่อ...

ปราน: รบกวนออกห่างจากผมด้วยครับ

ฟุ๊ด! ฟุ๊ด!

ชายหนุ่มหยิบขวดแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อขึ้นมาฉีดพ้นตามอากาศจนใยบัวที่ยืนอยู่ถึงกับหน้าแตกเป็นเสี่ยงๆ

ใยบัว: อีตาบ้า! หึยยย!!

เมื่อใยบัวเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อนๆก็ต่างพากันขำเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ใยบัวถูกปฎิเสธจนหน้าหงายกลับมา

ใจ๋: ปิดประตูค่ะเค้าไม่เอามึงฮ่าๆๆ

ใยบัว: หยิ่งฉิบหายคิดว่ารวยคนเดียวหรือไงวะ!

ยุ่ง: แฟนคุณปรานหรอวะ โว๊ะควบสองเลย

ใยบัว: แบดบอยซะด้วย....ได้จ้าาา...กูล่ะชอบ!

ด้านปรานหลังจากที่กลับมาจากเมืองนอกก็ได้เข้ามาดูแลผับที่มีมาตั้งแต่รุ่นของคุณปู่ แต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปและปรานที่เคยชินกับการอยู่เมืองนอก จึงปรับเปลี่ยนและสร้างบรรยากาศให้มันดูทันสมัยมากขึ้น

ปราน: น้องเดียร์ครับไอ้บียังไม่มาอีกหรอ

เดียร์: ยังค่ะ พี่ปรานคะคืนนี้เดียร์กับเหมียวขอนอนด้วยได้ไหมคะ

ปราน: หืมมม แบบนี้พี่ตายพอดีฮ่าๆๆ

เดียร์: ทะลึ่งพูดอะไรของพี่เนี้ย

ใยบัว: สำส่อน! ฮัดเช้ย!!

ยุ่ง: อีบัวคุณปรานมองแล้วมึงอย่าปากหมานะ!

ใยบัว: กูแค่จามเฉยๆมึงบ้าหรือเปล่า

ใยบวบยังคงกวนประสาทชายหนุ่มอยู่เรื่อยๆจนชายหนุ่มเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นเป้าสายตาของเด็กกลุ่มนี้อยู่

ปราน: น้องเหมียวทำไมดื่มน้อยจังเลยครับ ไม่สบายหรือเปล่า

เหมียว: มึนๆค่ะ สงสัยเหล้าจะแรงไปหน่อย

ปราน: ไอ้บีมาพอดีเลยให้พี่พาไปหาหมอไหมคะ

เหมียว: ไม่เป็นไรค่ะเหมียวไหวค่ะ

บี: เฮ้ยไอ้ปรานขอโทษทีว่ะหาที่จอดรถไม่ได้เลย แล้วนี่คืนนี้ควบสองเลยหรอแบ่งให้กูคนนึงดิ

ปราน: มึงหาเอาเองเถอะสองคนนี้กูหวง!

เดียร์: พี่ปรานอ่ะเดียร์เขินนะคะ

2ชั่วโมงผ่านไป

บี: กูเจอเนื้อกูละ เดี๋ยวกูมา

ปรานถึงกับส่ายหน้าให้เพื่อนสนิทก่อนจะหันไปหยอกล้อกับสองสาวที่นั่งซบไหล่ของตนอยู่

บี: มาแล้วครับเพื่อน นี่น้องใยบัว ยาใจของกูเอง

ใยบัว: สวัสดีค่ะ

ปราน: คนอื่นไม่มีแล้วหรือไงวะ!

บี: ทำไมวะน้องออกจะน่ารัก

ใยบัวได้แต่เบะปากในใจเพราะดูจากการพูดจาและท่าทางของคุณปรานก็พอจะดูออกว่าเป็นคนเอาแต่ใจ ปากเสีย แถมเจ้าชู้ หึ!

ปราน: ด่าอะไรฉันหรือเปล่าเธอ

ใยบัว: เปล๊า!!

ปราน: ก็ดี!

1ชั่วโมงผ่านไป..

​​​​​ตอนนี้ใยบัวเริ่มไม่มีสติเพราะเธอกระดกเหล้าเพียวๆตามเสียงยั่วยุของพวกผู้ชาย ด้านปรานก็เอาแต่มองด้วยสายตาและท่าทางสะอิดสะเอียน

เหมือนภาพทุกอย่างจะตัดไปเพราะใยบัวจำอะไรไม่ได้ตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์แถมชายที่นอนอยู่ข้างกายก็คือคุณปราน

"ถ้าฉันตกใจร้องกรี้ดมันก็คงเหมือนในละครหลังข่าวนะสิ ไม่ได้อีบัวมึงจะแอ๊บแบ๊วไม่ได้!"

ใยบัว: ขอโทษนะคะคุณปรานหนูขอดูของนอกหน่อยเถอะ