พ่อของลูกไม่อ่อนโยน

ตอนที่ 2 ฉันจะปรนเปรอเธอ

ตอนที่ 2

ฉันจะปรนเปรอเธอ

หากจะเล่าความแค้นของเธอกับอดีตผัวเก่า ทอฝันพูดไปก็มีแต่ความเจ็บปวด เธอมันก็เหมือนผักกาดขาวในสวนหลังบ้านเขา วันไหนนึกอยากกินก็เดินไปเด็ด พอมีอาหารใหม่ที่อร่อยกว่า ก็ปล่อยให้เธอเหี่ยวเฉาแห้งตาย

นี่ไม่ได้กล่าวเกินจริง นั่นเพราะในวัยเด็กเธอเติบโตมาในรั้วบ้านเขา แม่ของทอฝันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกับเธอตอนนี้ ส่วนพ่อของเธอนะหรือ? ก็ทิ้งแม่ของเธอไปตั้งแต่เธอยังไม่ทันลืมตาดูโลก

ตั้งแต่จำความได้ ทอฝันก็ถูกเลี้ยงมาในฐานะลูกแม่ครัวของตระกูลสมุทรเทวา ซึ่งเป็นตระกูลร่ำรวยประกอบธุรกิจหลายชนิด

พออายุมากหน่อยก็ถูกเสี้ยมสอนให้กลายเป็นมือเป็นเท้าของนายน้อย ลูกชายของคุณหญิงไพลิน ผู้นำตระกูลหญิงคนปัจจุบัน

ตอนนั้นแม่ของทอฝันยินดีมาก ที่คุณไพลินส่งเสียลูกสาวให้เรียนโรงเรียนเอกชนชั้นนำ ถึงแม้จะอยู่ในฐานะผู้ติดตามของเหมันต์ก็ตาม

เธอเป็นทั้งเพื่อนเล่นและมือเท้าให้เขาใช้สอยในเวลาเดียวกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเหมันต์วัยเด็กนะเอาแต่ใจขนาดไหน อย่างมีอยู่ครั้งหนึ่งสมัยมัธยมต้น เขาโดดเรียนไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน แต่กลับบอกให้เธอโกหกคุณนายไพลินว่าเขาไปทำรายงานส่งอาจารย์

“…”

ทอฝันไม่เคยโกหกมาก่อน เธอเลยหวาดกลัวจนเผลอแสดงพิรุธ สุดท้ายก็ถูกแม่เขาจับได้ ว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ได้ไปทำรายงานบ้าบออะไร แต่ไปมั่วสุมอยู่กับพวกรุ่นพี่ต่างสถาบัน

ตอนนั้นทอฝันถูกตี เธอถูกหวดขาจนคลานลงจากเตียงไม่ได้เกือบสามวัน แต่หลังจากนั้นเหตุการณ์ยิ่งเลวร้ายกว่า เพราะคุณนายไพลินตั้งกฎเหล็กขึ้นมาว่า ถ้าเหมันต์โดดเรียนหนึ่งครั้ง เธอต้องรับโทษแทนเขาด้วยการถูกไม้หวายฟาดขาสิบที

คนทำผิดไม่โดน คนโดนไม่ได้ทำผิด เธอคับแค้นใจแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ นอกจากพยายามควบคุมเหมันต์ให้อยู่ในร่องในรอย

“…”

แต่ทอฝันเป็นใคร? เหมันต์เป็นใคร?

เขามีหรือจะฟังคำเตือนเธอ เพราะสุดท้ายแล้วชีวิตมัธยมต้นตลอดสามปีของทอฝันก็มีแต่ฝันร้าย มิทราบที่ผ่านมาเธอนอนหลั่งน้ำตาบนเตียงกี่ครั้ง เนื่องจากต้องโดนไม้หวายฟาดขาแทนเขายามโดดเรียน

เพียงแต่นี่ถือเป็นจุดเริ่มต้นของวิบากกรรม ตอนมัธยมปลายยังหนักว่า ไม่ทราบเหมันต์ไปรับเอานิสัยลามกหื่นกามมาจากไหน ถึงได้นำมาใช้ทำบัดสีกับเธอไม่เว้นแต่ละวัน

แรกๆ เขาก็ทำแค่จูบ อย่าว่าแต่ในวัยสิบหก ทอฝันยังเป็นสาวแรกแย้ม เธอทั้งหลงรูปร่างหน้าตาและคารมคมคายเขา พอถูกลูบคลำบวกกับน้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยขอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอุกอาจแค่ไหน เธอก็ยอม

ถัดจากจูบแรกไม่นาน ระยะหลังเหมันต์ก็ไม่โดดเรียนแล้ว นั่นเพราะทอฝันขอร้องเขาว่า ถ้าอยากทำกับเธอแบบนี้อีก เขาต้องตั้งใจเรียนกว่าเดิม

“…”

เมื่อมีครั้งที่หนึ่งก็ต้องมีครั้งที่สอง จากนั้นก็มีครั้งที่สามและสี่ต่อไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเธอก็พลาด เผลอตัวเผลอใจไปกับเขา ยอมแม้กระทั่งนอนถ่างขาอ้ากว้าง ให้เขาควบขับเคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของตัวเอง

ต้องยอมรับว่ายามนั้นเธอหลงเขามาก เหมันต์เป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมไปทั้งหน้าตาและฐานะ บวกกับความใกล้ชิด เพราะถูกเลี้ยงดูมาให้เป็นทั้งเพื่อนเล่นและสาวใช้ในเวลาเดียวกัน

จนกระทั่ง ช่วงใกล้จบมัธยมปลาย มีอยู่คืนหนึ่งเธอกำลังคลานสี่ขาฟุบหน้าภายในคอนโดเขา บนเตียงนอนขนาดหกฟุต ทอฝันผมสั้นประบ่าแผ่สยายไปกับหมอนหนุน บั้นท้ายยกขึ้นสูงตามแรงมือของชายหนุ่มซึ่งควบคุมระดับความสูงไว้ เสยส่งแท่งลำสอดประสานเป็นจังหวะไม่หนักไม่เบา

บางอย่างเหนียวข้นหยดย้อยลงตามต้นขาขาวของทอฝัน เต้ากะทัดรัดของเธอก็สั่นกระเพื่อม คอนโดนี้เป็นคุณนายไพลินซื้อมอบให้เหมันต์เป็นของขวัญอายุครบสิบแปด เลยกลายเป็นสถานที่เล่นบทเสียวกับเธอตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา

ได้ยินเสียงหญิงสาวคราง ฮือ ฮือ ทอฝันยอมชายหนุ่มด้านหลังทุกอย่าง ขณะกำลังถูกเอวสอบอัดกระแทกเขาก็พูดว่า

“เอาไว้พวกเราเข้ามหาลัยก่อน ค่อยบอกแม่ฉัน”

ระหว่างพูดเหมันต์ก็ก้มหน้าก้มตาซอยเอวถี่ยิบ จนเหงื่อหยดลงใส่แก้มก้นขาวเนียน ซึ่งกำลังสั่นสะท้านตามแรงดันของตน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งคู่เอากัน เช่นเดียวกับทอฝันก็ไม่ได้มีท่าทีขวยเขิน

เพียงแต่ความสัมพันธ์นี่เป็นความสัมพันธ์อย่างลับๆ ไม่ว่าจะกับเพื่อนฝูงที่โรงเรียน หรือคุณนายไพลิน ทั้งเธอและเหมันต์ต่างก็ตกลงกันว่า จะไม่ยอมเปิดเผยเรื่องที่เขาและเธอแอบเอากันเอง

ในสายตาคุณไพลิน เธอเป็นเพียงสาวใช้ที่คอยดูแลลูกชาย ส่วนในสายตาของเพื่อนร่วมชั้น เธอก็แค่เพื่อนหญิงคนสนิทของเขา

เพียงแต่สิ่งที่เขาพูดกับเธอในคอนโดวันนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้น นั่นเพราะพอเรียนจบมอปลาย เขาก็หนีเธอไปเรียนต่อต่างประเทศ แถมไม่เคยติดต่อเธอกลับมาแม้แต่ครั้งเดียว…

ณ ทาวน์โฮมสองชั้น ทอฝันกอดลูกน้อยคิดถึงอดีตก็มีแต่คราบน้ำตา กับลูกคนนี้กว่าเธอจะรู้ตัวว่าท้องก็ตอนที่เขาบินไปเมืองนอกแล้ว

ตอนนั้นเธอกลัวมาก เลยตัดสินใจบอกแม่เขาเพื่อให้รับรู้ แต่ใครจะคาด อีกฝ่ายกลับไม่เชื่อ แถมยังเฉดหัวไล่เธอออกจากบ้านเหมือนหมูหมา บอกว่าลูกในท้องของเธอเป็นเลือดชั่ว ที่นำมาสวมรอยเพื่อจับเหมันต์เป็นสามี

เธอกับแม่ถูกไล่ออกจากตระกูลสมุทรเทวา แต่ที่เสียใจสุดคือ หนึ่งปีให้หลังแม่เธอก็ตาย

ความแค้นนี้เธอไม่มีทางลืมเด็ดขาด ดังนั้นต่อให้ฟ้าถล่มแผ่นดินสลาย ทอฝันก็ตั้งปณิธานแน่วแน่ ว่ายังไงก็จะไม่มีทางพาลูกกลับไปบ้านหลังนั้น หรือแม้แต่ให้เจอกับไอ้ผัวชั่ว คนที่ตอนเอากับเธอทุกครั้ง เขามักจะพูดว่า

“ทอฝันเด็กดี ฉันจะปรนเปรอเธอ หลังจากเรียนจบแล้ว ฉันจะแต่งงานกับเธอ”

“…”

เธอจำได้ เวลาเขาใกล้ถึงจุดสุดยอดเหมันต์มักจะพูดพร่ำเพ้อไปทั่ว เขาชอบพูดคำหวานๆ กรอกหูเธอเป็นประจำ แต่สิ่งที่เขาทำมันกลับตรงกันข้าม เพราะเขาไม่เคยทำตามสิ่งที่พูดได้แม้แต่อย่างเดียว

***