Kübra, yatakta kedisi ile birlikte yatıyor, deli gibi ağlıyordu.
Kerimhan, tüm söylediklerinden sonra, bir telefonla, ona nereye ya da kime gittiğini bile açıklama zahmetine bile girmeden kalkıp gitmişti.
Kübra, onun kız konusunda yalan söylediğini biliyordu. Ne yapmaya çalıştığının da farkındaydı.
O kızla kendi isteği ile birlikte olduğunu, babasının itirazlarına rağmen birlikte olmaya devam ettiğini, hatta kız çocuğunu aldırttıktan sonra bile bu ilişkinin bir süre daha devam ettiğini biliyordu.
O kızdan vazgeçmediğini, onu tutmaya devam edeceğini biliyordu.
Ne söylediğinin önemi yoktu. Binlerce kez sarılıp öpebilir ya da canı çıkana kadar dövebilir, saatlerce konuşabilirdi… Kübra, bunlardan zerre etkilenmiyordu.
Gün sonunda kıza koşan oyken inanamazdı.
Ama bir çıkar yol da bulac
