İğneler yüzünden çığlık çığlığa yataktan kalkan Kübra, elini teninde gezdirerek ince ince sızlayan yerleri ovarken tam önünde tüm heybetiyle dikilmeye devam eden, yüzünden hiçbir ifade okunmayan Kerimhan’a doğru atıldı. Adamla burun buruna gelmek için ayak parmaklarının ucunda yükselmişti ama hala tepeden bakmasına engel olamıyordu.
Bakışlarındaki küçümsemeyi umursamadan “Eğlence bitti Kerimhan, zaten gittiğin yerden de alacağını almışsın işte. Benimle uğraşmayı bırak! Al, yatak senin olsun! Odan da senin olsun! Sen salonda yatmıyorsan ben yatarım!” diyerek adamı göğsünden itip kendinden uzaklaştırmayı denedi.
Yerinden bir santim bile kımıldamadan gözlerine bakmaya devam edince “Ne halin varsa gör be!” diyerek bir hışımla yanından geçip odadan çıkmaya çalıştı.
Kolunu sıkıca kavrana Keri
