Kerimhan, duştan çıktıktan sonra bakışlarını odada gezdirdi.
Yatağa bakıp kendi kendine küfretmeye devam ederken altına hızla temiz bir çamaşır geçirip Kübra’yı aramak için odadan çıktı.
Kızın uğultu gibi derinden gelen ağlama sesini duyunca sesin geldiği odanın önüne gitti. Elini kaldırıp kapıya vurmak için havaya kaldırdı.
Kararsızlıkla havada beklettiği parmaklarını kızın ağlayışını dinlerken yavaşça kıvırıp yumruğa çevirdi.
Ne diyeceğini ya da yapacağını bilmiyordu. Sıçıp batırdığının farkındaydı. Anlık dürtüleriyle hareket etmezdi. Ama Kübra’ya yenilmişti.
Kızla nasıl başa çıkacağını bilemiyordu. Giderek kendi olmaktan uzaklaşıyor, asla yapmam dediği şeyleri yapıyordu.
Ve hala bakire olmasının şokunu atlatamamıştı. Hiçbir hareketinden, kelimesinden şüphelenmediği için de ken
