" Tamam. " dedim. " Tamam. "
" Neye tamam?"
" Bir daha muhatap olmayalım. Kızımız var. Başka bir konuda konuşmak bile gereksiz. "
Sesimi yükseltmek çözüm olmamıştı. Gözünde zerre kadar değerim yoktu ki, kızının annesi olarak bile gözünde bir saygınlığım yoktu. Onu öldürüp hapse girmeyi, kızımsız kalmayı göze alamayağıma göre ben ne yaparsam o üste çıkmak için daha beterini yapacaktı. Benimle savaşıyordu. Herkesle ve her şeyle savaşıyordu. Bundan keyif alıyordu. Karşındakini düşman gör, savaş, her türlü hileyi yap ve kazan. Adil bir savaş bile değildi savaşı. Herkesi belden aşağı vurabiliyordu. Buna kendi ailesi bile dahildi. Emin Ağa hem ele güne karşı hemde kendi oğlunun yapabileceği şeylerden çekindiği için ağalığı geri almayı düşünemiyordu bile. Ufacık tefecik ben mi yenecektim onu?
