My Untamed Princess

Chapter 27: Missing You

Malungkot na pinagpag ni Cassie ang kama ni Will. Tumakas mula sa kobre kama ang mangilan-ngilang alikabok ng nagdaang gabi. Maliban sa alikabok, wala nang iba pang umokopa sa higaan na iyon sa nakalipas na anim na araw.

It has been a week that Will didn’t come home. And though the past seven days had been an emotional struggle for her, she can’t make herself to go home.  She’s anxious about Will. And she wants to be there if he comes home. That’s why she stayed. She still cleans and keeps his house. Gusto niya, pagbalik ni Will, maayos nito iyong daratnan. She wants his house to be perfect when he comes back.

That is, if comes back?

She gently shook her head, dismissing the negative thought. He will come back. He promised he’ll try. And so she must believe that he would.

Maya-maya pa, nakarinig siya ng katok sa pinto. She almost ran to the door, only to be disappointed to learn that it wasn’t Will who knocked.

"N-napasyal ka Luke?" alanganing tanong niya sa bisita.

Alanganin siyang nagpalinga-linga. Naalala niya kasi ang sinabi ni Ella tungkol sa feelings daw ni Luke sa kanya. She would've wanted to just shoo him away para wala ng gulo. But she doesn't really want to be rude.

"Mangungmusta lang sana," sagot nito bago sinilip ang loob ng kabahayan. "Wala kang kasama?'

Umiling siya. "Wala si Will. May... may pinuntahan."

Tumango-tango ito kapag kuwan'y namulsa. "Pasensya ka na ha? Hindi ako napadaan ng ilang linggo. Nangailangan kasi ng addtional na bantay sa provincial factory. Ako muna ang reliever doon. Ngayon nga lang ako binigyan ng off," pahayag nito. Security guard ito sa isang textile company kaya madalas din hindi napagkikita doon. But whenever he does come home,  nagkikita naman sila na siyang nagiging dahilan kung bakit napagiinitan ito ni Will.

"Ano… uhm… Sorry nga pala ulit sa… sa ginawa ni Will,” napapangiwing sabi niya.

Ngumiti lang ito bago ikinumpas ang kamay sa ere. "Wala na sa akin ‘yon. Sabi ni Tiyang, masama raw naman talaga kasing makipagdikitan sa babaeng may asawa na. Magseselos talaga ang asawa mo kahit wala naman tayong ginagawang masama."

There's the word again, selos.

She wanted to laugh hysterically. If only these people knew the real score between her and Will, they'd probably drop their jaws.

Nahihiya itong nagkamot ng  batok. "Nawiwili kasi ako sa 'yo. Kahawig mo kasi ‘y-yong kapatid ko. Kita mo pati si Tiyang, magaan din ang loob sa 'yo," Sandali iton natigilan bago, "Siya nga pala, nagpunta ako dito para humingi ng paumanhin sa asawa mo. Hindi ko kasi siya naharap noong pinuntahan niya ako sa Bulacan sa factory. Bawal kasi makipag-usap do’n kapag oras ng trabaho. Do’n pa naman siya tinuro ni Tiyang noong pabalik-balik daw sa bahay nitong nakalipas na mga linggo, Hihingi raw ng tawad sa nagawa niya. Nahihiya nga ‘ko e, kasi binilhan pa niya ng mga gamitsa eskuwela 'yong kambal, pati na rin ng groceries sila Tiyang. Hindi kasi ako nakapagiwan ng panggastos nila nang nakaraang linggo. Akala ko kasi makakauwi ako agad.” Napailing ito bago naglabas ng isanglibo at ilang piraso ng ilang daan mula sa bulsa nito. "Ito o, magbabaayad din sana ako no’ng nagastos niya nung nakaraang linggo."

Her brows furrowed. Para kasing nagkamali siya ng dinig sa paliwanag ni Luke kahit na malinaw naman ang pagkakasabi nito. So, Will took care of Luke's family while the latter was away. And he even wanted to say sorry?

She bit the insides of her cheeks—still not convinced. Will was way too proud to do that but then...

"Sige na, kunin mo na. Alam ko naman pare-parehas lang tayo ng katayuan sa buhay dito sa compound," pagpupumilit ni Luke.

She stared at the crumpled pieces of paper bills. Wala kasi doon ang isip niya. Nasa pinagtapat pa rin. Mas lalo niyang gustong makausap ngayon si Will.

How could he be absent at times when she wanted to clarify things to him? Why even in his absence he confuses her?

“Cassie?” untag sa kanya ni Luke.

Napakurap siya. "A-ano, h’wag na Luke. Gamitin mo na lang para sa pangangailangan ng pamilya mo. Isipin mo na lang pa-Christmas namin ‘yon ni Will sa mga bata."

Tipid itong ngumiti bago yumuko. Nahihiya nitong binawi ang perang iniaabot nito sa kanya at muli iyong ibinulsa.

"Tama nga sila Aling Nena, mabait ang asawa mo," pahayag nito. "’Di bale ,babalik nalang ako mamaya kapag dumating na siya para personal ko siyang makausap."

Mamaya.

How she hoped na sana mamaya nandito na nga si Will para naman matigil na ang pag-aalala niya at makausap na rin niya ito.

"Sige mauna na--"

"Tulong! Tulungan niyo 'ko!" anang histerikal na boses sa hallway.

Mabilis nilang nilingon anng direksyon na pinanggagalingan ng sigaw. She saw Chelsea running towards them.

"Si Lola... Si Lola..." Mangiyak-ngiyak na sabi nito bago wala sa sariling hinila si Luke pabalik sa unit nito.

She quickly followed too. Noong una, ayaw pa niya sana. Dahil piligin man niya o hindi, she’s a bit jealous of Chelsea. Will visits Chelsea’s unit everyday. Who knows, Chelsea could be Will's real girlfriend or bedmate, or something else. But seeing Chelsea’s pale face and desperate cry for help, sumunod na rin siya sa unit nito.

The unit was cramped up like Will’s. Wala rin masyadong gamit just the essentials. Agad siyang napabaling sa matanda na nakaratay sa kama sa gitna ng unit. Halos hindi na iyon gumagalaw at putlang-putla.

"Lola! Lola! H’wag naman po ngayon. Hindi ko pa po kaya, 'La!" sabi ni Chelsea, marahan pang niyugyog ang balikat ng matanda.

Lola? She didn’t know that Chelsea doesn’t live alone.

In an instant, the house was filled with Chelsea’s bitter sobs and desperate pleas. Hindi tuloy siya makapasok ng tuluyan sa unit.

"Mauna ka na sa baba, Chelsea. Sabihan mo si Kagawad Sonia na ihanda ang multicab ng barangay. Dadalhin natin ang lola mo sa ospital" ani Luke na mabilis namang pinangko ang halos wala nang buhay na matanda.

Mabilis na nagpunas ng luha si Chelsea bago ito lumabas ng unit nito. Sumunod rito si Luke.

Susunod na rin sana but she remembered something. Mabilis niyang binalikan ang ATM na ibinilin ni Will sa kanya bago sumunod sa mga kasama.