“SINONG hinihintay natin dito, Zeke?” tanong ko sa kanya.
Kahit maayos na kami ni Zeke, naisipan namin na manatili pa sa isla ng ilang araw para masulit namin bago kami bumalik ng syudad. Sabado naman ngayon at walang trabaho, baka bukas na kami ng gabi bumalik ni Zeke ng Manila.
Kaya lang kanina, nakatanggap si Zeke ng tawag at agad niyang pinaayos ang apat na silid ng bahay nila rito sa isla. Hindi niya pa rin sinasabi sa akin kung sino ang paparating.
“Here they are,” sabi ni Zeke bago tumingin sa kalangitan. Nakakita ako ng dalawang chopper.
Nakaawang ang aking labi habang hinihintay kung sino ang mga sakay ng mga ito. Ang ekspresyon ni Zeke ay bumalik sa dati—malamig at akala mo ay hindi naturuan ng eskpresyon. Napanguso ako. Natutuwa pa naman akong makita ang kanyang expressive
