The Ceo's Obsession | Lucy Pearl

The Obsession of CEO ( Lucy Pearl ) ___ Chapter One "GOOD MORNING, LUCY PEARL.." MAY talim sa tingin nang ibaling ni Lucy Pearl ang mga mata n'ya sa lalaking bumati sa kaniya. Sa totoo lang dapat naman sana siyang matuwa nang batiin siya nito, pero dahil iba ang dating ng pagkakasabi nito sa pangalan niya ay hindi niya nagustuhan. "Oh! Mukhang galit ka na naman?!" natatawa pa nitong tanong sa kaniya. "Funny!" Mabilis siyang umiwas, ayaw niyang pumatol sa kahit na sino ngayong umagang 'to. Sinimulan na ng kasera nilang sirain ang araw niya at hindi niya pagbibigyan ang lalaking may nais sumira sa araw niya. "Nagbibiro lang, ito naman galit na galit agad.. Gusto agad manakit!" "Stop!" Malakas ang boses na pagkakasabi niya rito. "Ang ganda mo talaga kapag nagagalit ka.." aniya pa sa kaniya. "Ano ba!!!" Sigaw niya rito nang magtangka itong sundan siya. "What you need ba ha?" Nagpalinga-linga siya sa paligid, napansin niya ang ilang mga estudyanteng nahinto't napatingin sa kanila. "Stop chasing me ha.. Hindi ka nakakatuwa!" sambit niya pa bago tuluyang nagpatuloy sa paglalakad. Isang malakas na buntong-hininga ang pinakawalan niya nang masiguradong wala na ang lalaking iyon sa tabi at nakasunod sa kaniya. "Bwisit! Bwisit!" Pikon na pikon na pagkakasabi ni Lucy sa sobrang inis na nararamdaman niya. Hindi niya namalayang nakarating siya sa rooftop sa sobrang inis ang plano niyang pagpunta sana sa library para mag-advance study ay hindi niya na nagawa. Sinira ng lalaking iyon ang araw niya. "Magsama-sama kayo mga bwisit kayo! Yawaaaa!" Malakas niyang sigaw. Pigil ang hiningang ginawa ni Lucy para hindi tuluyang kumawala ang luha sa mga mata niya. "Hindi man lang ako na-inform na ganyan pala ang bibig ng mga estudyante sa paaralang 'to." Mabilis ang ginawang paglingon ni Lucy sa boses sa likuran niya. Bago para sa kaniya ang mukha ng lalaking napaglingunan niya. 'Tsismoso!' Isang katagang naibulong niya sa sarili sa sinabi nito patungkol sa kaniya. "Ano naman ngayon?" Mataray na patutsada ni Lucy dito. E, ano nanaman talaga kung magsisigaw at magmumura siya sa lugar na 'yon. Afterall kaya nga niya pinili d'on para malaya siyang masabi ang lahat ng gusto niyang sabihin. Malay niya ba na may isang nilalang na tsismoso ang nandoon. "As far as I know this university is christian school. Huwag mo sabihin sa akin na hindi ka na-inform, Miss?" Sa halip na sagutin ni Lucy ang sinabi sa kaniya ng lalaking 'to— mula ulo hanggang paa, paa hanggang ulo niya itong pinasadahan ng tingin at muling binalik ang nanlilisik niyang tingin sa mga mata nito nang muling magsalubungan ang tingin nilang dalawa. "So! What's your freaking care? Ikaw ba ang may-ari ng unibersidad na 'to? Guidance counselor ka ba?" untag niya. Tumawa ng malakas si Lucy at binaling ang tingin sa suot nitong formal na polo at slacks na pantalon, binaba niya rin ang tingin hanggang sa sapatos nitong leather na halata ang pagiging mamahalin. 'E, ano naman kung mukha siyang kagalanggalang sa suot niya?! I don't care!' sigaw ng isip niya. "Go back to your class young lady." Narinig niyang utos nito sa kaniya. Ngumiti siya ng pilit dito at tinaas ang kilay niya. "You can't dictate me, what I will going to do, Mr." 'MATIGAS ang ulo ng babaeng 'to!' Iyon ang kanina pang tumatakbo sa isip ni Michael sa babaeng kaharap niya mukhang wala itong balak magpatalo sa kaniya. "Papasok ka ba sa klase mo o kakaladkarin pa kita?" Hindi niya napigilang sabihin sa harap nito. Pero imbes na matakot ito sa kaniya mukhang natawa pa ang dalaga at parang hindi naniniwala sa sinabi niya rito. "Hindi ako nagbibiro!" "Did I said that you're joking?" Mataray nitong balik tanong sa kaniya. "One last chance, go back to your class now!" "At paano mo naman nasabing may klase ako? Ano ba kita professor?" Pang-iinis pa nito. "Ang tigas ng ulo mo!" sambit niya rito. "And, I am. Matigas talaga ang ulo ko, kaya if I we're you just leave me here at huwag mo akong pinapakialaman sa ginagawa at higit sa lahat sa mga sinasabi ko! Okay?" Hinayaan niya itong talikuran siya at naglakad ito hanggang sa makarating sa isang sulok ng lugar na iyon. Sinundan niya ito ng tingin nang may maisip si Santi para maging leksyon sa babaeng aniya'y may katigasan ng ulo. 'Okay. You won young lady!' Nakangiti niyang bulong sa sarili. ____ LAKAD-TAKBO ang ginawa ni Lucy hanggang sa makarating siya sa building nila. Abot langit pa rin ang nararamdaman niyang inis dahil sa lalaking sigurado siyang nagsara sa kaniya ng pinto sa rooftop. Hindi siya pweding magkamali na ito ang may gawa n'on. Mabuti na lang at may janitor na pumunta d'on para maglinis kaya siya nakababa ngayon, dahil kung hindi late sana siya sa gagawing orientation para sa pagpapakilala sa katulad niyang scholar sa bagong may-ari ng unibersidad na iyon. 'Kapag nakita talaga kitang bwisit ka patay ka sa aking yawa ka!' Galit niyang sambit sa sarili. "Lucy, Lucy.." Napalingon si Lucy nang marinig ang boses sa likuran niya, ang classmate at malapit niyang kaibigang si April. "Naku! Kanina pa kita hinahanap, saan ka ba galing?" Hinihingal nitong tanong sa kaniya nang magpantay silang dalawa. Isang scholar din si April kaya medyo nakahinga siya nang maluwag nang hindi lang pala siya nag-iisa. "Nasa loob na si Mr. Michael Archangel , pinahanap ka lang sa akin ni Mr. Guzman dahil ikaw lang ang wala r'on." Masamang balita pang hatid nito sa kaniya. "Saan ka ba kasi galing?" "Kinulong ako sa rooftop ng siraulong baliw na hindi ko kilala!" "May baliw dito? Na-report mo na ba? Naku! Sigurado ka ba, Lucy?" Sumimangot siya nang bilhin ni April ang mo mga sinabi niya. Sa halip na sagutin nya ito hinila niya ang kamay nito para pumasok na silang dalawa. At iyon na lamang ang pagkagulat ni Lucy nang maaktuhan ng dalawang mata't marinig niya ang pagpapakilala. "Just give around of applause to the newest owner and CEO of Saint Santiago University, Mr. Michael Archangel.." 'Pisting Yawa!' wala sa sariling nabulong ni Lucy Pearl sa sarili niya. UMIWAS ng tingin si Lucy Pearl nang mapansing sumulyap sa gawi niya ang bagong may-ari ng unibersidad na pinapakilalang ngayon sa harap nilang lahat na kapwa niya eskolar. Sino ba naman ang makakalimot sa lalaking iyon? Ito kanina ang pilit niyang pinapatay sa isip niya; ang minumura niya't halos isumpa niya. "Sana maging maayos ang unibersidad na 'to sa lahat at sana walang estudyanteng mamumuhay ditong may hindi kaaya-ayang mga salita ang lumalabas mula sa kaniyang mga bibig." Napataas ng tingin si Lucy sa mga narinig mula rito. Siya ba ang pinapatamaan ng lalaking 'to? Inirapan niya ito nang muli siyang sulyapan sa gawi niya. 'Pake ko ba sa nararamdaman niya?!' mataray niyang bulong sa sarili niya. Kailan pa ba siya nagkaroon ng nararamdaman sa mga tao sa paligid niya? Wala siyang naaalala. "That's for today.. marami pa tayong pagsasamahan, I assured you guys." Pagtatapos ng salita nito sa gitna. Lihim na sinundan ni Lucy ng tingin ang lalake hanggang sa bumaba ito ng stage. He's nothing! Aniya pa niya. May-ari lang siya and thats all, dugtong pa. Nakipagkamay ito sa ilang board members na nakilala na rin nilang lahat maging sa ilang professor na nar'on sa gawi na iyon. 'Kinulong niya pa rin ako sa rooftop at maling-mali pa rin siya d'on! Hindi ko pa rin kakalimutan iyon!' galit niyang bulong sa sarili. Tiningnan niya ito ng masama at hindi niya akalaing titingin ang lalaking iyon sa gawi niya; nagtama ang mga mata nilang dalawa. Inikot niya ang bola sa mga mata niya't tinapon ang tingin sa harap ng stage kung saan ito galing kanina. 'Naku, Lucy! Baka pag-initan ka ng lalaking iyan!' Nag-aalalang bulong ni Lucy sa sarili. Paano na siya kung magkataon? Ano na lang ang kinabukasan niya? Wala pa naman siyang pinagkikitaan para makaya niya ang sarili niyang pag-aralin sa ibang paaralan. Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Lucy. Ayaw niyang mag-isip ng negatibo- sirang-sira na ang araw niya. "Saan tayo magkakape?" Bahagyang nagulat si Lucy sa narinig niyang pabulong na tanong sa kaniya ni April. "Uuwi na ako," maiksi niyang sagot dito. "Uuwi? Bakit uuwi ka na? Ang aga pa, Lucy.." "Marami akong gagawin at labahin," pagdadahilan niya. "Hindi ako naniniwala sa iyo, wash and wear ka kaya, Dear." "Gusto kong umuwi at wala kang pakialam kung gusto kong umuwi! Bwisit!" May kalakasang sagot ni Lucy sa kaibigan dahil sa kakulitan nitong pinamamalas sa kaniya. "Nag-aaway ba kayo?" Sabay ang paglingon ng dalawa sa boses sa likuran ni Lucy si Mr. Aragon at kasama nito ang lalaki. "Hindi ho, Sir. Ganyan lang talaga si Lucy alam niyo na may mood swings lang 'tong kaibigan ko," sabat ni April. Muling iniwas ni Lucy ang tingin sa lalaking nasa likuran ni Mr. Aragon, napansin niya sa mga tingin nito ang mapanuring tanong. Tsaka niya na-realize na nagmura na naman pala siya sa harap ni April. 'Napakakulit naman kasi ng isang 'to!' inis niyang bulong sa sarili. "KAKASABI KO LANG NG MGA DAPAT AT HINDI DAPAT GAWIN SA STAGE, MS.?" "MS. SANDOVAL, MR. SANTIAGO.." ani ni Mr. Aragon sa kaharap. "Sir, kasalanan ko naman talaga, nakulitan lang sa akin ang kaibigan ko." Pagtatanggol ni April. "Ano naman ang masama sa bwisit? Ikaw ngang sira-ulo ka kinulong mo ako sa rooftop!" mahinang bulong ni Lucy sa sarili niya. "May sinasabi ka ba, Ms. Sandoval?" untag sa kaniya ni Michael Archangel - tsaka lang napansin ni Lucy ang pangalan nito. Lucy Pearl-Michael Archangel? Sambit ni Lucy sa sarili niya. Hindi niya napigilang tumawa ng malakas sa harap ng mga ito. "Ms. Lucy Pearl Sandoval.. go to my office now!" Natigilan si Lucy nang marinig ang sinabi ni Mr. Aragon. "Ho?" "Go to my office now!" Ulit pa nito sa kaniyang may galit sa boses nito. Lihim niyang nasapo ang ulo niya. Tinaas niya ang tingin sa lalaking naging dahilan kung bakit siya natawa ng malakas sa harap ng mga ito- humalikipkip itong tumingin sa kaniyang may pang-iinis. Sinundan niya ng tingin si Mr. Aragon. "Isusumbong kita kay Mr. Aragon dahil kinulong mo ako sa rooftop, Mr. Michael Archange!" Inis na sambit niya sa harap nito bago tumalikod at nagmartsang sumunod sa ginoong nagpatawag sa kaniya. 'Akala niya ha! Hindi dahil siya ang may-ari ng eskwelahan na 'to palalampasin ko na lang ang ginawa niya.. humanda talaga siya!' ____ NAKANGITING sinundan ng tingin ni Michael ang babaeng napag-alaman niyang Lucy ang pangalan. Napailing-iling pa siya dahil sa pinakita nitong tantrums sa kaniya. Naalala niya ang ginawa niyang kapilyuhan dito nang isarado niya ang rooftop kanina nang bumaba siya't nagpasyang iwan ito sa rooftop; talaga naman siya ang nagsarado ng pinto dahil gusto niyang bigyan ng leksyon ang babae. "Kuya.. Kuya.." Lumingon si Michael sa tawag ng bunso niyang kapatid na si Angelo. "Saan ka na naman pumunta? Kanina pa ako dito," aniya rito. "Nagkape lang kami kasama ng mga kaibigan ko, Bro. Let's go home?" anito naman sa kaniya. Tumango siyang may ngiti sa labi kay Angelo; na-miss niya ang kapatid niyang ito sa ilang taon niyang pananatili sa Amsterdam gayon ay nagpasya na siyang umuwi for good para pamahalaan ang iniwang responsibilidad sa kaniya nang lolo nilang pumanaw na- ang may-ari at nagtayo ng unibersidad na ito. "Ano, kuya, marami na ba ang napapansing chika babes sa iyo dito?" Pang-aasar nitong tanong sa kaniya. "Wala. Atsaka hindi ko priority, alam mo naman kung gaano kaselosa ang Ate Cheska mo." Espleka niya rito. Si Cheska ay ang kaniyang long-term girlfriend na matagal nang nakabase sa Amsterdam at nagtratrabaho bilang nurse sa isang pribadong hospital. "Ikaw baka madami ka nang binibiktima ha.." aniya ritong natatawa nang sabay silang pumasok sa Volkswagen niyang dalang sasakyan. Ngiti lang ang siyang naging tugon sa kaniya ni Angelo at kilala niya ito alam niyang tama ang kutob niyang may kung sino'ng babae na naman itong prospects. "Mayroon nga?" "Mayroon. But she's different, Kuya. I think I truly like her.." Iyon na lamang ang gulat niya nang marinig ito mula kay Angelo. Nakangiti pa ito habang nakatingin sa labas ng bintana ng kotse niya. Hiling niya na lang na sana nga tulad ng sabi nito, iba ito sa lahat ng babaeng naging bahagi ng buhay nito. "Mailap lang siya, but I will not stop until she will be mine," dugtong pa nito sa kaniya. "She's lucky.." iyon ang tanging lumabas na salitang mula kay Michael sa babaeng tinutukoy ng pinakamamahal niyang kapatid. TULAD nang inaasahan ni Lucy, pinagalitan nga siya ni Mr. Aragon. Kahit na ano ang gawin niyang espleka na may naisip lang siya kaya siya natawa sa harap ng sinasabi nitong CEO ay hindi nito binili ang dahilan niya. Palibhasa sipsip! Galit na bulong ni Lucy sa sarili niya dahil sa lahat ng narinig niya kay Mr. Aragon. Hindi pa ito nakuntento at pinagbantaan pa siya nitong tatanggalan ng scholarship kung hindi siya umayos sa ugali niya. 'Sino ba siya sa tingin niya? E, kahit nga katiting wala naman siyang ambag sa eskwelahan na 'to! At ako pa talaga tinakot niya? Baka si Lucy Pearl 'to!' Mapait niyang bulong sa sarili niya. Inis na inis pa rin siya dito lalo na sa lalaking nangangalang Michael Archangel — 'Anghel ang pangalan, pero mas demonyo pa kay Lucifer ang ugali ng lalaking iyon! Bakit hindi? Tama bang ikulong niya ako sa rooftop ha?' galit niya pang dugtong. Isang pagsinghap pa ang pinakawalan ni Lucy Pearl sa sarili— at heto nga alam niyang pag-uwi niya sa boarding house niya stress na naman siya. Isang buwan na siyang delay sa bayad niya sa kasera nila. Gumagawa naman siya ng paraan sadyang hindi lang sapat ang paraan na ginagawa niya dahil wala siyang mapagkukunan ng pera ngayon, nahihiya naman siyang humiram kay April dahil alam niyang kapos din ito. 'Mangutang na lang kaya ako kay Angelo?' Natatawang tanong niya sa sarili. 'Isa pang unggoy na iyon! Kung makatawag sa pangalan ko Lucifer talaga ang bigkas at diin! Bwisit!' Sunod-sunod na pagsinghap ang pinakawalan niya nang malapit na siya sa kanila— hiling niya na lang ngayon na sana umalis na lang ito para magbinggo o mag tong its na madalas naman nitong ginagawa. 'Bahala na si Batma!' Mapait na bulong ni Lucy sa sarili niya— may pera naman siya kung tutuusin kaso nga lang tinatabi niya iyon para sa kakailanganin niya sa binabayaran niyang pagpapa-xerox ng mga notes niya kapag wala siyang libro. MASAYANG nakahinga nang maluwag si Lucy nang pumasok siya sa boarding house nila na walang kahit na sino ang nakakita sa kaniyang kapamilya ng kasera nila. Mabuti na lang at hindi tuluyang sinumpa niya ang araw na mayroon siya ngayon—pagod siyang umupo sa plastik na upuan niya sa ginawa niyang mini study table ng maliit na silid na iyon. Malungkot siyang ngumiti nang pasadahan ng tingin ang sarili— talagang nag-iisa na siya sa mundong 'to. 'Sarili ko na lang ang kasama ko sa lahat ng pagkakataon! Kaya sana, huwag niyo naman ako masyadong gawing warrior niyo.. kasi minsan malakas lang ako tingnan pero mahina rin ako!' tanging nasambit ko sa sarili ko nang napatingin ako sa larawan ni Hesus Kristo katabi ng salamin ko. Napabuntong-hininga siya nang maalala ang mapait na nakaraan ng buhay niya— bata pa lang siya nang iwan siya ng nanay niya sa lola niya at sumama ito sa ibang lalaki. Hindi niya rin nakilala ang tatay niya, dahil hindi rin alam ng lola niya kung sino ito hanggang sa mamatay ito nang limang taon pa lamang siya at simula n'on kung kani-kaninong kamag-anak na siya nakikitira. Hanggang sa maglakas loob siyang mamuhay mag-isa mula nang 'di niya kinaya ang panunumbat at pangmamata sa kaniya ng tiyahin at mga pinsan niya. Isama pa ang madalas na pangmamanyak sa kaniya ng tiyuhin niya. 'Bata pa lang ako sinubok mo na ako eh! Pero hindi ako nagtatampo sa iyo, nagtatanong o higit sa lahat nagagalit sa iyo.. mahal pa rin kita kahit na hindi ko alam kung mahal mo ako dahil sa pangalan kong kaaway kayo!' Tumawa nang mapait si Lucy nang maalala ang pangalan niya at kung ano ang kwento sa likod n'on— ang natatandaan niyang kwento nang magdalaga siyang madalas sabihin nang katiwala ng tiyahin niyang kilala ang lola niya; nanay niya na raw nagbigay n'on dahil ayon dito malas daw siya sa buhay ng sarili niyang ina at sinira niya ang kinabukasan nito idagdag pa raw ang walang hiyang ama niyang bumuntis dito. Naramdaman ni Lucy ang luhang kumawala mula sa mga mata niya. 'Mabuti na lang talaga maganda at matalino ako 'no? Kung hindi baka magalit talaga ako sa inyo.. at kwestyunin ko kayo..' Natatawa niyang biro sa larawang nasa harap niyang nagsisilbing lakas at kaibigan niya sa lahat ng panahon. 'Tulungan niyo ho ako maging malakas.. at sana may mga taong dadating sa buhay kong magpapaalala sa akin mahalaga ako, na may silbi ang buhay ko kaya patuloy akong humihinga at lumalaban pa rin kahit ang hirap-hirap na!' madamdaming dugtong pa ni Lucy. Pinahid niya ang mga luha gamit ang palad niya—umupo siya ng tuwid buong tamis na ngumiti sa salamin. 'Magiging isang magaling na nurse ako, at balang-araw magtratrabaho ako sa isang institusyon na maraming-maraming lola at ako ang mag-alala sa kanila tulad ng hindi ko nagawa sa lola ko.. tulungan niyo ho ako..' Buong tatag at tiwalang sinabi niya sa sarili- tumingin muli siya sa larawan ng pinagkukunan niya ng lakas. 'Amen..' dugtong ni Lucy. ____ PINAIKOT-IKOT ni Michael ang ballpen sa mga daliri niya habang pinagmamasdan ang dalagitang na-engkwentro niya sa universidad na pinama ng lolo niya sa kaniya at sa kapatid niyang si Angelo. Lucy Pearl Sandoval— 2nd year Nursing student, pinasadahan nya rin ng tingin ang mga marka nito sa files na nasa harap niya. Matataas ang lahat ng grades nito at mukhang consistent ang dalaga, kaya siguro scholar ito.. iyon ang naging bulong ni Michael sa sarili. Mukha lang itong pasaway, pero mukhang mabait naman' aniya pa. Napako ang mga mata niya sa profile nito— December 25, 1989 ang birthday nito. Hindi siya halos makapaniwala dahil ito rin ang birthay niya 1996 lang siya at mas matanda nang anim na taon dito. 'You look so interesting, Young lady..' tanging nasambit ni Michael sa sarili niya habang ang mga mata'y nanatili sa magandang mukha nito sa screen niya. 'I want to know you more... I have this feeling na may mga buhat-buhat ka sa balikat mo at gusto kong tulungan kang bitiwan iyan..' Wala sa sariling sambit ni Michael sa sarili niya. Lucy Pearl — Michael Archangel, sounds devil and angel huh! Biro nya sa sarili niya. 'See you tomorrow, young lady.. have a great day..' dugtong pa niyang may ngiti pa rin sa labi niya nang maalala ang hindi inaaasahang paghaharap nila sa rooftop kanina. ___