แมทธิวจ้องมองคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของตัวเองด้วยสายตาเรียบนิ่ง ทำเอาคนถูกจ้องมองเริ่มทำตัวไม่ถูก โดยเฉพาะมิเกลที่แทบไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับน้องชายเลยด้วยซ้ำ
"ฉันมาขอโทษนาย" น้ำเสียงเรียบนิ่งถูกเอื้อนเอ่ยออกมาทำลายความเงียบ
"หึ" คำพูดของเรียวทำเอาแมทธิวถึงกับเค้นเสียงหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ก่อนจะปรายตามองไปที่พี่สาวตัวเอง ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน มือก็จับประสานกันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
"ผมต้องยกโทษให้เขาสินะ"
"นายไม่จำเป็นต้องยกโทษให้ฉัน" เรียวตอบกลับเสียงเรียบ สายตาคมจ้องมองไปที่แมทธิวไม่วางตา
"อยากทำแบบนั้นนะ แต่คงทำไม่ได้ ในเมื่อพี่สาวฉันเลือกนายแล้ว" เขาไม่รู้ว่าพี่สาวตัวเองนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่ ถึงได้ยอมยกโทษให้คนที่ทำร้ายตัวเองง่าย ๆ แบบนี้
"ขอเกลคุยกับน้องหน่อยนะ" มิเกลเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับคนข้าง ๆ
เรียวเองก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจทันที ก่อน
