"นี่ปล่อยฉันนะ!" เห็นเพียงแค่ด้านหลังก็รู้แล้วว่าคนที่ฉุดกระชากลากแขนเธออยู่ตอนนี้เป็นใคร
"....."
"อย่ามาทำตัวรุ่มร่ามป่าเถื่อนกับฉันแบบนี้นะ ปล่อย!" มิเกลยังคงพยายามแกะและสะบัดมือหนาของเขาออกสุดแรง แต่ก็ไม่อาจสู้แรงเขาได้เลยสักนิด
"….." เรียวเองก็เอาแต่เงียบและดึงให้เธอตามออกมาจนถึงลานจอดรถของโรงพยาบาล
"เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องมิเกล" มือหนายังคงกำรอบข้อมือเล็กของเธอไว้ไม่ยอมปล่อย
"ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะ ปล่อย" มิเกลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ
"ไม่ปล่อย จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง" เรียวยังคงยืนกรานคำเดิมเสียงหนักแน่น
"ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คน..."
"อย่าให้ต้องใช้กำลังนะมิเกล" ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบ เขาก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที พอพูดจบมือหนาก็เปิดประตูรถ พร้อมกับขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ก่อนจะดึงร่างบางของเธอให้เข้ามานั่งบนตักเขาอีกที
"คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบ
