ฉันเดินเข้ามาในห้องโดยมีริกกี้ตามมาด้านหลัง รู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เหมือนมีสายตาจ้องจะงาบคออยู่ตลอดเวลา
“เงินล่ะ”
“ในห้องนอน”
ริกกี้พูดเสร็จก็เดินไปนั่งลงบนโซฟา หยิบรีโมตมาเปิดทีวีดูหน้าตาเฉย
“ไปเอามาสิ”
“เข้าไปเอาเอง”
“แล้วฉันจะรู้ไหมว่าวางอยู่ตรงไหน”
“อยู่ในลิ้นชักหัวเตียง”
ก็แค่นั้น อ๊ะ! แล้วทำไมฉันต้องเข้ามาหยิบเองด้วยล่ะ ฉันชะงักเท้ากลางทางเมื่อนึกขึ้นได้หันกลับไปมองริกกี้อย่างไม่ไว้ใจแต่ท่าทางหมอนั่นก็ไม่ได้สนใจอะไร คงไม่มีอะไรมั้ง
กลิ่นอายที่คุ้นเคยลอยปะทะผิวแก้ม ความรู้สึกร้อนวูบประหลาดแทรกแซงในทุกอณูขุมขน หัวใจเต้นแรงแบบไม่รู้ตัว ฉันสะบัดอารมณ์ที่ไม่อยากเข้าใจนี่ทิ้งไป มุ่งความสนใจไปที่เงินเท่านั้น บอกว่าอยู่ในลิ้นชักงั้นเหรอ
ฉันกวาดตามองหาครู่หนึ่งก็เจอลิ้นชักที่หมอนั่นพูด รีบปีนขึ้นเตียงไปดึงลิ้นชักเปิด มีซองสีน้ำตาลยัดอยู่ พอเอาออกมาดูก็มีเงินสองปึกแน่นๆ สภาพด
