“นิ้ง”
“หืม?”
“นั่นเค้ากำลังมองหาแกอยู่ปะ”
ฉันยืดหลังตรงหลังจากได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนสนิท ยัยเค้กพยักพเยิดหน้าไปยังทางเข้าตึก หัวใจฉันกระตุกไหวทันทีที่เหลือบเห็นหมอนั่น
ริกกี้...
เขาสวมชุดนักศึกษา พระเจ้า! ฉันลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ไม่แน่ใจว่าใช่หมอนั่นหรือเปล่า ปกติเห็นใส่แต่ชุดธรรมดาเท่ๆ มัดใจสาวจนฉันคิดว่าเขาไม่ได้เรียนด้วยซ้ำ ไม่ก็จบไปแล้ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันไม่รีบเดินออกไปจากโต๊ะ แต่ถึงจะใช่ริกกี้ก็ไม่ได้แปลว่าเขากำลังตามหาฉันอยู่สักหน่อยแล้วฉันจะตื่นเต้นไปทำไมเนี่ย หลายวันมานี้หมอนั่นก็ไม่ได้ตามมารังควานฉันอีก
ฉันทรุดตัวลงนั่งตามเดิม ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงสายตาคมปลาบที่เพ่งเป้ามาที่นี่ ฉันสะดุ้งไหว หันกลับไปมองทางเดิมก่อนสบสายตาเข้ากับนัยน์ตาคมกริบของริกกี้
ร่างสูงก้าวดุ่มๆ เข้ามาใกล้ ยัยเค้กรีบกระทุ้งศอกบอกทันที
“มาแล้วอ่ะ”
ริกกี้หยุดอยู่ตรงหัวโต๊ะ ฉันมองหน้าเขานิ่งเง
