“เฮ้ย! มานั่งใจลอยอะไรอยู่ตรงนี้วะ”
“แฮค?”
ผมหันไปมองไอ้แฮค เมื่อกี้มันเพิ่งจะใช้เท้าสะกิดตัวผมที่กำลังนั่งมองวิวโค้งถนนที่ต้องแข่งในคืนนี้
“รถจูนเสร็จแล้ว จะลองขับดูไหม”
“อืม ให้เฮียลองก่อน”
“มึงเป็นไรเนี่ย ดูเหม่อๆ” ไอ้แฮคไม่ได้กลับไปแต่มันดันทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ ผมซะงั้น
“กูเหม่อ?”
“เออ กูว่าเหม่อ ปกติมึงจะไม่นั่งนิ่งแบบนี้ถ้าไม่ใช่วันเกิดมึง”
“......”
“หรือใช่วะ กูเริ่มจำไม่ได้ละมึงเกิดวันไหน”
ผมมองหน้าแฮคนิ่งๆ อุตส่าห์จำรายละเอียดได้ขนาดนั้นแต่ดันลืมวันเกิดผม นี่ผมควรร้องไห้หรือร้องไห้หนักมากดีวะ
“กูไม่ได้เกิดวันนี้”
“เหรอวะ แต่หน้ามึงเหี่ยวเหมือนวันนั้นเลยว่ะ”
“มึงอ่ะคิดมาก” ผมลุกเดินออกมาทันทีเพราะรำคาญเสียงไอ้แฮค ผมเนี่ยนะหน้าเหี่ยว เป็นไปไม่ได้ ไม่มีเรื่องไหนรบกวนจิตใจผมได้เท่ากับวันเกิดของผมอีกแล้ว
ตอนนี้เวลาสองทุ่มกว่า ผมมีนัดแข่งรถใต้ดินกับพวกแก๊งนักซิ่งแก
