“วันนี้น้าไปไหนต่อ”
ริกกี้เอ่ยถามระหว่างนั่งทานอาหารญี่ปุ่นในร้านหรูของศูนย์การค้าดังแห่งหนึ่ง
“อืม เดี๋ยวจะกลับไปเช็กข้อมูลที่พัก”
“น้าจะไปจริงเหรอ”
“อืม เรื่องงานน่ะ ครั้งนี้ไปจีน”
“ผมคงคิดถึงแย่”
“ไม่มีน้าเราก็อยู่ได้ สาวเยอะไม่ใช่เหรอ”
“เยอะแค่ไหนก็ไม่มีใครแทนน้าได้หรอกน่า”
“หึ อ้อนจังนะเรา เคยทำท่าแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนนอกจากน้าหรือเปล่า”
“ผมทำแบบนี้กับน้าแค่คนเดียว”
“จริงเหรอ แล้วคนที่พามาพบน้าล่ะ ชื่ออะไรนะ คะนิ้งใช่ไหม”
“อ่า ยัยนั่น....”
“ดูเรียบร้อยดีนะ ริกชอบแบบนั้นเหรอ”
“น้าพูดเรื่องอะไร”
ริกกี้เสมองไปบนจานอาหารแล้วคีบเนื้อปลาแซลมอนเข้าปาก เหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ในสายตาของริชที่เลี้ยงดูเด็กหนุ่มตรงหน้ามาแต่อ้อนแต่ออกย่อมรู้นิสัยดี
“ปกติไม่เคยพาใครมาหาน้าเลยนี่นา อ้อ...ใช่ๆ มีตอนม.ปลายอยู่คนหนึ่ง รู้สึกจะชื่อปีใหม่?”
“ปีใหม่”
คิ้วริกกี้ขมวดเข้าหากันเกินปกติเล็
