“คะนิ้ง เธอมาทำอะไรที่นี่”
เก่งกาจเดินออกมาจากห้องตรวจพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น เขาทำหน้าแปลกใจที่เห็นฉันยังอยู่ในคลินิก ส่วนผู้หญิงนั่นเดินตรงคว้าแขนริกกี้เข้ามากอดด้วยท่าทางออดอ้อน
“ฉันเอารถออกไม่ได้ ติดรถริกกี้” ฉันตอบหน้าเซ็ง
“หือ” เก่งกาจทำหน้าสงสัยฉันเลยเล่ารายละเอียดให้ฟัง หลังจากนั้นไม่นานประตูคลินิกก็ถูกผลักเข้ามา ผู้ชายหน้าละอ่อนที่น่าจะอยู่แค่ม.ปลายมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาใครสักคนอยู่ก่อนเดินดุ่มๆ เข้าไปหาริกกี้
“ปริ๊นซ์” ริกกี้เรียกชื่อเด็กนั่นออกมา
“ครับเฮีย ผมมาเอากุญแจรถ”
ริกกี้ยื่นกุญแจให้ปริ๊นซ์ ก่อนที่ทุกคนจะเดินมายังที่เกิดเหตุ
“รถโดนเจาะยางได้ไงวะ”
เก่งกาจเอ่ยอย่างสงสัย มองรถยางแบนแต๊ดแต๋ด้วยสายตาครุ่นคิด
“คงมีหมาลอบกัดอยู่แถวนี้แหละ”
ริกกี้เอ่ยอย่างหัวเสีย มองรถตัวเองถูกลากออกไปด้วยแววตาคุกรุ่น
“แล้วแข่งรถคืนนี้จะเอาไงอ่ะเฮีย รีบเปลี่ยนตอนนี้ก็คงทันแต่วันนี้เป
