มือหยาบกร้านที่ลูบคลึงอยู่ตรงโคนขาก็เริ่มขยับลึกเข้าไป ก่อนที่ปลายนิ้วร้อนจะแตะผะแผ่วลงบนส่วนนูนน้อยๆ ที่โผล่ออกมาเหนือกลีบดอกไม้เปราะบาง
ร่างบางแอ่นสะท้านเมื่อถูกโลมเล้า อังเดรลากปลายนิ้วจุ่มจ้วงเข้าไปในรอยแรกฉ่ำชื้น สลับเคล้นคลึงกับจุดกลางของดอกไม้ดอกนี้ กระตุ้นเร้าให้โมราต้องส่งเสียงครางกระเส่าออกมา
เสียงของเธอยังคงแว่วหวานและชวนให้ฝันเหมือนเดิม ฉับพลันอังเดรก็เกิดหวงแหน อยากเก็บเสียงนั้นไว้ฟังเพียงคนเดียว ประกบจูบกักเก็บเสียงของเธอเอาไว้อย่างละโมบ ขณะเดียวกันก็รุกรานเธออย่างจาบจ้วงไปด้วย
ความสุขสมแล่นปราดไปทั่วสรรพางค์กาย โมราทนไม่ไหวกับเพลิงเสน่หาที่เขามอบให้ กระตุกเกร็ง ผวาเฮือกโอบกอดรอบลำคอของชายหนุ่มตรงหน้าแนบแน่นเมื่อถูกเขาฉุดกระชากขึ้นไปยังยอดเขาแห่งความหรรษา จากนั้นก็หอบหายใจหนัก ส่งแววตาเว้าวอนให้เขา
“คุณหมอ...”
เป็นอิสระได้ก็ร้องเรียก อังเดรชอบให้เธอเรียก แต่ครั้งนี้กลับ
