จู่ๆ สาวเจ้าก็ร้องบอกขณะที่เขากำลังชโลมน้ำมันหอมระเหยกลิ่นลาเวนเดอร์บนเรียวขาของเธอ เขาเหลือบตาขึ้นมองดวงหน้าสดสวย ส่วนเธอก็ยิ้มกว้าง
“ฉันชอบคุณค่ะ คุณหมออังเดร”
ยังคงเป็นหญิงสาวที่สัตย์ซื่อกับความรู้สึกตัวเองเสมอ ตั้งแต่รู้จักเธอมา ไม่มีครั้งไหนเลยที่เธอปิดบังความรู้สึกไว้ให้เขาคาดเดาเอง ซึ่งมันก็ดี เพราะเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายที่เชี่ยวชาญเรื่องความรู้สึกนึกคิดของสตรีเพศมากนัก หากไม่ใช่มนตราแล้ว เขาก็ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคิดอะไร
“ผมรู้แล้ว”
เขาตอบรับเสียงเรียบ พลันก็สาละวนกับการชโลมน้ำมันให้เธอต่อ โมราเห็นท่าทางนิ่งเฉยก็มุ่ยหน้า
“แล้วคุณหมอล่ะคะ”
“อะไรครับ”
“โธ่ ก็ชอบฉันบ้างหรือเปล่าไง คุณหมอหัวช้าจังเลยนะคะ ฉันบอกคุณไปอย่างนั้นก็เพราะอยากจะฟังว่าคุณหมอรู้สึกยังไงกับฉันนี่แหละ”
ใครว่าเขาหัวช้ากันล่ะ ที่ไม่พูดเป็นเพราะเขามีเหตุผล
ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์แบบลึกซึ้งอย่างไรล่ะ ดังนั้นถึงไ
