Kung matindi na ang kaba na nararamdaman ko noong araw na nalaman ni ina ang tungkol sa paglabas namin ni Georgette nang walang paalam, ay pakiramdam ko mas matindi ang nararamdaman ko ngayon. Wala nang pagsidlan ang aking kaba. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. Hindi na rin ako mapakali sa aking kinauupuan. Mabuti na lang at nasa tabi ko ang aking ina at hawak niya rin ng mahigpit ang aking kamay kaya kahit paano ay may pinagkakapitan pa rin ako.
“Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. I feel like I will hear something big… really big,” komento ni Kuya Alon na waring hindi na makapaghintay sa tinutukoy ng aming ina. Bahagya pa itong tumawa para kahit paano ay maibsan ang umaapaw na tensyon sa paligid.
“Tungkol sa Oceana’s Behest…” Panimula ng aking
