Princess Enemy

High Fever

**16 – High Fever**

                 “Xana? Hoy. Hoy. Ano ba, pinakakaba mo’ko. Xanara!”

            Yung mga boses. Naririnig ko na naman. Nananaginip na naman ako. They’re screaming my name again in joy. In extreme festivity. I saw the girl. She’s lying, swimming in her own blood. I saw my hands. And it’s blood I can only see. Natatakot ako sa sarili ko. Natatakot ako.

                  “Oh my God! Xanara? Anak! Xanara… Zero, nilalagnat siya!”

                 “I don’t know what happened. Nataranta lang ako kaya ako napatawag. She spent her whole night on the bath tub, I just saw her there in the morning, wala siyang malay.”

            Voices… voices… nakakabingi.

                 “I swear, Xanara… you will die! Sa susunod nating pagkikita… kukunin ko ang lahat sa’yo! Papatayin kita!”

                 “Anak? Xanara, gumising ka. Xanara!”

                 “Waaaah Hana Nelissa, hindi pa rin po ba siya gumigising?”

            Kailangan ko bang gumising? Kailangan ba? Ginigising ba nila ako? Kailangan ko bang gumising?

                 “XANARA! Don’t make me worry for you! Wake up!”

                 “Mmm… Ano ba? Ang sarap-sarap ng tulog ko nambubulahaw kayo. H’wag nga kayong maingay.”

            I felt someone lifted me up then clasped me inside his arms. By the scent, I knew it was Zero. Binuksan ko ang mata ko. Nakita kong napaliligiran ako nila Cheen, Divina, Nelissa at Randall.

                 “Okay ka na ba? Sira ka, ba’t ka nagbabad ng magdamag sa bath tub? Anong tingin mo sa sarili mo, sponge na kapag binabad sa tubig mag-aabsorb lang? Sira ka! Baliw!”

                 “Grabe naman ‘to si Zero kung makapag-alala. Lagnat lang naman yun.” React ni Cheen na nakangiti sa akin.

                 “Tama pa rin si Zero.” Si Nelissa, perhaps I should start calling her mother? “Mabuti nga’t bumaba ‘yang lagnat mo. Pero sa ngayon kailangan mo pa ring magpahinga. Nagugutom ka na ba?”

            Tinuro ko si Zero na enjoy ata sa pagkakayakap sa akin. “Nasasakal po ako, pakiawat siya.”

            Nagtawanan yung mag-pinsan. Ngumiti lang si Nelissa, kumalas naman si Zero. Chineck niya ang noo ko. “May lagnat ka pa. Gusto mong kumain?”

                 “Nagluto ka?”

                 “Di ako marunong ng soup. =__=a Your mother cooked it though.”

            Nakangiti lang akong tumango. Nag-pile si Zero ng mga unan sa likuran ko at pinasandal ako doon. The rest went outside para kumuha ng kakainin ko. Wow. Pagkain ko lang excursion na ang dating?

                 “I was worried.”

                 “Ba’t ka magwo-worry?” =___=

            Kumunot ang noo niya. “You’re insane to think na hindi ako seryoso sa sinasabi ko ngayon, Althea.”

            Ano ba talagang itatawag niya sa’kin? Xanara o Althea? xD

                 “Asar ka na n’yan?”

                 “Mukha bang hindi?” sabay tayo at walk out.

            Woaaahhhh. O.Oa Niloloko ko lang naman siya ah? :D Pero, sapagkat, subalit, datapuwa’t, totoo kaya yun? @0@

                 “Anong… nangyari?”

            Napatingin ako sa pintuan ng kwarto at pumapasok doon si Nelissa dala ang isang tray na naglalaman ng bowl ng pagkain. Inilapag niya yung sa may side table at naupo siya sa tabi ng kama.

                 “Anong nangyari? Bakit siya umalis?”

                 “Eeeeh… akala ko kasi nakikipagbiruan siya sa’kin kanina eh. Malay ko bang seryoso na siya. It wasn’t like Zero at all kung hindi niya pinaglalaruan ang mga words niya at binibiro ako sa mga nararamdaman niya when in fact hindi naman totoo ang mga ‘yon.”

                 “Xanara… nagseselos ka.” sabi pa niya in matter of fact tone sabay kuha sa bowl ng soup at inihipan iyon. “I heard the story from Shannon and Randall. And I think it’s just pure jealousy on your side.”

            Ngumiwi ako ng may pagkadigusto sa narinig. “Over? Jealous jealous, di ko nga alam yun.”

            Ngumiti siya at sinubuan ako ng soup. “Ikaw talaga. Normal ‘yan, babae ka pa rin naman. Ang ipinagkaiba mo nga lang, di ka halatang babae sa kilos. Haha. But seriously, anak? Sino ba si Zero sa buhay mo?”

                 “Accomplice.”

                 “Nothing more than that?”

                 “Eh ano ho bang gusto n’yong sabihin ko?”

                 “Yung totoo.”

            I took my time gathering my words. Baka kasi in the end, ma-tongue tied ako at hindi ko mamalayang mali-mali pala yung dating ng sinasabi ko kesa sa naiisip ko. “Zero… he’s someone you cannot decipher easily. But when I actually saw him for the first time, I knew I have to get him or it’s now or never. I talked to him for the first time, nagulat ako kasi parang… parang yung dating niya sa’kin, parang bawat himaymay ng pagkatao ko alam niya. Na parang kilalang-kilala niya ako and vice versa.”

            Ibinalik niya ang bowl sa side table and held my hand. “Ano bang nararamdaman mo sa ngayon, Xana?”

                 “Tambak na. Di ko alam kung dapat ko pa bang unahin ang nararamdaman ko kay Zero o yung gulong nangyayari o yung… yung sa’tin, yung sa pamilya natin. Kaya as much as possible, ayokong nag-iisip. And I hate Zero for always leaving such questions unanswered in my mind.”

                 “Kung ifo-focus mo ang isip mo ngayon sa kung anong nararamdaman mo kay Zero, may makukuha ka bang sagot?”

            Natigilan ako. Aside from the fact that I feel like I’m talking to my Mom— like my REAL MOM and a TRUE MOM of this conversation, it makes my stomach flutters in happiness. Pero yung question tungkol kay Zero ang humaharang no’n.

                 “Alam mo bang hindi ko tunay na anak si Randall?”

                 “Po?”

                 “Ulila na si Randall nang matagpuan ko. Kapapanganak ko palang sa’yo no’n. Naisip ko na baka magkasundo kayo kaya ang plano ko sana ay palakihin si Randall at ipakasal sa’yo sa takdang panahon. But now that you’ve grown up like this, na-realize kong mas may kakayahan ka nang mag-desisyon ng para sa sarili mong kapakanan kesa sa’min na naturingang magulang mo pero walang magawang tama sa’yo. Kaya… handa akong tulungan ka para alamin kung anong nararamdaman mo kay Zero.”

            Napalunok na lang ako, trying to peep at the door occasionally at baka may nakasilip o kaya ay nakikinig pero wala naman. Well I guess naghahanap lang talaga ako ng excuse para hindi sagutin ang tanong na ‘yon.

            Kalokohan. Tsk. Di ako makakatakas do’n.

                 “Minsan iniisip ko… since isa siyang bampira, ibig sabihin, he’s capable of playing. Vampires are plain tricky and playful in nature. Kaya iniisip ko na lang na siguro dahil ako lang naman ang tanging tao na nakapaligid sa kanya bukod sa maids, ako yung napagti-tripan niya. At ayokong in someway ay maapektuhan ako ng paglalaro niya.”

                 “Then… paano na kapag sinabi ko sa’yo ngayon na sobrang nag-alala siya sa’yo nang hindi ka pa nagigising at natataranta siya nung tawagan niya kami? Wala siyang alam sa pag-aalaga ng may sakit at nakita ko sa mukha niya ang eagerness na matuto habang pinapanood niya kaming kumilos para pababain ang lagnat mo.”

                 “Concerned citizen?”

            Bahagya siyang tumawa. “Magdamag siya sa tabi mo.”

                  “Hindi makatulog? Ayaw sa kwarto niya?”

            Ayun tumawa na talaga siya. “Ilang excuses pa ba ang kaya mong ilabas, Xanara?” saka siya bumuntong hininga. “Hindi kita pipilitin kung ayaw mo talagang umamin sa ngayon. Magpahinga ka na, mataas pa rin ang lagnat mo.”

            Tumango ako at nahiga. Hindi ko na namalayan that I drifted to sleep after some minutes of fighting if I really should think about that conversation or not. Makukulta lang ang isip ko pag inalala ko pa ‘yon.

                 “Zero?

            Hindi ko alam kung panaginip ba ‘yon but I think I saw Zero on the door. Bumangon ako para maupo and looked at him more closely. Nakasandal siya sa may pintuan at naka-cross arms while watching me… sleep?

            Lumingon ako. And I was shocked by what I saw.

            I was sleeping. As in my body is sleeping. What the hell is going on in here? Paano mangyayari ‘yon eh nakaupo na ako? Sinubukan kong tumayo. But hell was I more shocked! Tama si Zero ng nakikita. He’s seeing my body sleeping while I… I’m standing beside the bed.

            Nando’n din si Nelissa at natutulog sa kabilang parte ng kama. It’s midnight. How come? Kanina lang umaga ah. Ano bang nangyayari?

                 “Hello? Can someone hear me?”

            Na-NR ako. =___=

            But seriously? Bakit ganu’n?

            I watched Zero. Tahimik lang siyang nakatanaw mula sa pintuan. Galit ‘yan sa’kin, baka nagbabalak na siyang sakalin ako dahil sa tampo niya. Haha di ko naman alam na tampuhin pala ‘yan eh. :D

                 “Huy Zero. Anong iniisip mo?” I really wonder what he’s thinking habang pinapanood akong matulog.

            Hindi na ata siya nakatiis kaya lumapit na siya sa kama. Hanggang ngayon hindi pa rin nagigising si Nelissa. Ang tibay naman ng tulog. Hindi man lang naalimpungatan nung umupo si Zero sa tabi ko? Ang adek.

                 “I really wish sometimes you have some time to think about yourself instead of others. Dahil sa kanila nagkakaganyan ka. Dahil sa kanila nagmumukha akong tanga ng wala sa oras.”

            Sinisi mo pa sila. =___=

                 “Di ka ba… talaga naniniwala sa’kin?”

            Natigilan ako. The way he caress my sleeping face, it feels like ilang taon niyang hindi nagawa ‘yon. Like he longs to touch that face for a hundred years. I saw his lips quivered. He bit his lower lip na parang may pinipigilang emosyon habang hinahaplos ng daliri niya ang mga mata ko pababa sa bridge ng nose ko and down to my lips.

                 “I… I love you this much, Xanara. I hate this, I hate to think of this but I love you this much I couldn’t stand myself for it.”

            Napapakunot lang ako ng noo sa pagtataka. Hindi ko alam kung anong sinasabi niya, wala akong ideya.

                 “I love you…” then he leaned down and kissed my forehead while his eyes are close. “I love you…” he kissed my eyes then the tip of my nose. He proceeded to cup my face with both of his hand habang nakadampi pa rin ang mga labi niya sa tip ng nose ko. “I love you… I love you so much… I love you… I wanna be sorry because I love you but I can’t. I want this. Xanara… I love you so much… from the beginning to infinity, I love you.”

            Natakpan ko ang bibig ko at napaatras as he moved to kiss my lips so slow. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya. His eyes glistened and moisted as a tear fell down from his eyes. He held my hand so tightly at bigla ay para siyang natatarantang tumingin sa side kung saan ako nakatayo. Nanlaki ang mata ko sa sobrang gulat.

            Nakikita niya ako?

                 “XANARA! XANARA! WAKE UP, DON’T LEAVE! XANARA!”

            From the beginning to infinity…

                 “Xanara! Please wake up! Xanara!”

            From the beginning…

                 “Redare, aydare, hashna… Bakit ayaw pa rin? Stanley, hindi pa rin siya gumigising!”

            From the beginning to infinity… he loves me.

                 “Xanara… Don’t do this to me please, Xanara… Please…”

            I felt a wet something fell to my cheek. My senses are coming into life as I heard sobs. Silent sobs. Pinilit kong imulat ang mga mata ko. To where I saw them. Everyone looking at me. Then Zero na nasa tabi ko at umiiyak, holding my shoulders.

            I unconsciously reached for his cheeks and caressed it. Natigilan siya. Nanginginig ang mga kamay niya na humawak doon then he lifted me up and embraced me tightly. Natuluyang umiyak si Nelissa na nasa kama rin at hinahaplos ang buhok ko. Si Cheen hawak ni Stanley dahil mukhang muntik himatayin. Napaupo lang si Divina sa sobrang panghihina at kaba.

                 “Zero… what happened?”

            Hindi siya sumagot. Nakayakap lang siya sa akin at naka-bury ang mukha niya sa kanang bahagi ng leeg ko as he cried.

                 “Zero. Zero… stop crying already. Zero.”

                 “I thought you’d be gone. I thought I’ll never see you again. I thought I’ll be left alone to suffer again.”

            Zero…

            And then it hits me. Nag-astral travel ba ako?