C-12
1321 Words
Ilang araw na kaming lumalawig at kahit kailan ay hindi ko tinanong si Blanco kung saan kami pupunta. Pero para sa akin, kahit saan basta hindi kami matunton ng ama ko.
Dahan dahan akong bumangon sa kama ng cabin at sinuot ang jacket na pinahiram sa akin ni Blanco, my mother suffer because of my father, tinalikuran ni Mama ang magagandang bagay at oportunidad sana para sa kanyang buhay para lang sa walang kwenta kong ama.
Blanco told me everything, from my mother's ancestry to how she and my father came together to conceive me. Despite Mama having a degree in Entrepreneurship, she was unable to establish her own business or even work due to my father's strict prohibition. At their initial meeting, my father was penniless. Consequently, Mama gave everything she had to Papa to start a business, but it suffered multiple losses due to Papa's neglect.
Nagpakasal sila kahit na ang kapalit ay ang pagtakwil ni Lola kay Mama, pero dahil matigas ang ulo ni Mama ay pinakasalan niya pa rin ang ama ko at ako ang nabuo.
If I remember correctly, I believe I was five years old when I saw Papa kissing another woman. And I knew that it wasn't Mama, and definitely not Dayana. I'm sure it was someone else.
Sinabi ko yon kay Mama pero hindi siya naniniwala dahil baka nagkamali lang ako, pero hindi lang yon ang unang beses kong nakita si Papa na merong kahalikan na ibang babae. Kaya't sinama ko si Mama sa garden namin at nagtago kami para makita ni Mama na totoo ang sinasabi ko.
At nang natuklasan nga ni Mama ang kababuyan na ginawa ni Papa sa garden ay kinumpronta ito ni Mama at doon na nagsimula ang miserable naming pamumuhay ni Mama.
I always got hit, so I ended up being homeschooled, and Dayana became my homeschool teacher. At first, I liked her because she had a strong sense of self, but I was mistaken. Just like what I saw in the garden, they were the same as my father. And what's even more frustrating is that they did it in my parents' own master bedroom..
“Vienna want some coffee?”
Agad akong napatingin sa likuran ng nagsalita si Blanco.
“Blanck ikaw pal—”
“I told you, simula ngayon tatawagin mo akong Kuya.” pagpilit nito sa gusto.
Napa-buga nalang ako ng hangin tsaka tumango, “Okay, okay sige na nga—Kuya Blanco.”
Hindi ko gusto ang pangalan niya ano yan walang laman? Kasi Blanco?
“Doon tayo sa Deck, tsaka nga pala Vienna. Hindi kita narinig na nagtanong sa akin kung saan tayo pupunta.” wika nito habang naglalakad kami patungo sa yacht Deck.
Natawa naman ako, “For what? Wala akong ibang mapupuntahan Kuya Blan.”
“Kuya Blan?”
Tumango naman ako, “Yes, Blan for short. Kaya Kuya Blan.”
“So like I said, wala akong ibang pupuntahan kaya ikaw na bahala kong saan mo ako dalhin basta't ligtas lang na lugar.”
“Paano pala kung masama akong tao?”
Marahan naman akong umiling, imposibleng maging masamang tao siya dahil sa ginawa niya lang kahapon na pinoprotektahan niya ako mula sa ama ko ay sapat na iyon sa akin na matatawag ko siyang mabuting tao.
“I don't think so, Kuya.”
Umupo ako sa silya at ang nasa ibabaw naman ng lamesa ay merong slice bread at Nutella na pwedeng ipalaman sa tinapay, meron ding kape at isang thermos na may lamang init-tubig. Hindi ko inabala si Kuya Blan.
Habang nagkakape ako at tumitingin sa malawak na karagatan ay biglang nagsalita si Kuya.
“We’re going to Isla Apoy, Vienna.”
Kumunot naman ang noo ko, “Isla what?!”
“The Island Apoy is the safest place for you, Vienna.”
“Sigurado kang ligtas ako sa Islang yan? Kuya?” nag-aalangan kong tanong.
Marahan naman itong tumango, “Yes, I assured you that it's a safe place, Dahil isa ako sa mga may-ari ng ibang establishmento dyan, I have four salon there and Two nightclub.”
“Paano mo naman yan nalaman na lugar, Kuya? I mean hindi ko yan kailan man narinig na lugar.” tanong ko.
Totoo naman kasi, kahit kailan ay hindi ko narinig ang ganyang lugar, ano yan isang isla na meron na lahat? Parang Isang syudad, ganon?
“So meron ding Pa-aralan dyan?”
Marahan itong tumango, agad akong napasinghap. Kahit gusto kong mag-aral ay hindi pwede, mahigpit ang bilin ni Mama na huwag akong bumalik sa lugar na iyon.
“Gusto mong mag-aral?” Kuya Blan asked.
Agad akong umiling, “No, I want to work ayokong i-asa ang lahat sayo kuya.”
Ayokong i-asa sa kanya ang lahat dahil pinsan ko lang siya, hindi kapatid. Atsaka nakakahiya sa kanya.
Marahan itong tumango, “By the way, Vienna. I want to remind you that Isla Apoy is not just an ordinary island. Upon our arrival, we still need to go to their office to get you an ID. Every resident there has an ID as proof of being a resident and living there.
Napatango-tango naman ako, I find it interesting I mean parang kakaibang Isla kasi siya. Hindi ordinaryong Isla to be exact.
“Are there also tourists who are allowed to enter the island? Kuya?”
“Yes, there are tourists allowed, but their stay on the island is limited to a certain number of days.”
Napatango ulit ako.
“Kuya Blan, pwede ba akong humingi ng pabor sayo?” marahan kong tanong.
Tumingin naman siya sa akin, “Ano yon?”
“Ayokong titira sa poder mo, gusto kong ako lang. Alam kong mayaman ka at kilalang tao ka lalo na sa loob ng Isla, ayoko lang na maraming lalapit sa akin dahil sayo.” Klarong saad ko.
Ayokong lalapitan ng mga plastik na tao, lalo na kapag alam nilang bigatin o gwapo ang kasama ko. Ayokong makukuha ang kanilang atensyon.
Humalakhak naman ito ng matapos marinig ang sinabi ko. Pero lumalim ang noo ko dahil hindi ko alam kung meron bang nakakatawa sa sinabi ko.
“Vienna, don't worry, I know how to handle everything. And I have no intention of keeping you under my control. I won't be on the island all the time, so I might still neglect you in that case.” He said with a laugh..
“Well, I have an apartment that would be suitable for you. It may not be very big, but it's decent. The apartments on the island are not spacious, Vienna. Unless you prefer the mansions there. Would you like that? I can buy one for you.”
Agad lumaki ang dalawang mata ko, seryoso ba siya sa mga sinasabi niya. Mansyon? Tapos ako lang isa nakatira, sira ulo.
“Sira ulo ka ba Kuya? Ano naman ang gagawin ko sa mansyon na yan kung ako lang naman ang mag-isang titira.” nakataas kilay kong saad.
Malakas naman na tumawa si Kuya Blan kaya napa-ingos nalang ako dahil sa kanya.
Matapos ang pag-uusap namin ni Kuya ay agad itong umalis dahil meron daw itong tatawagan, habang ako ay nandito sa yacht Deck at nagmumuni-muni sa karagatan. I found a new home but I felt nothing, I'm safe but I feel guilty to my mom who died just to protect me.
Today was supposed to be my graduation ceremony, but something unexpected happened. Instead of a celebration, a tragedy occurred. Perhaps Rhoda is wearing a big smile now as she receives her diploma.
Unlike me who needs to hide, I hope that when we meet again, Rhoda, you can forgive me for not properly saying goodbye to you. And I hope that you will remain strong in facing every challenge that comes your way.
You will remain a loyal friend in my heart. Of course you still my bestfriend ever, no one can replace you.
- Writer
