"คิมแกดูเพลียไปนะ เมื่อคืนจัดหนักหรือไงเห็นกลับไปนอนบ้าน"
พยัคฆ์ออกมานั่งรับลมนอกบ้าน เอ่ยขึ้นทันทีที่คิมเดินมาถึงหลังจากให้ลูกน้องไปตามมาหาเขา
"ครับ"
คิมที่ไม่ได้ฟังที่พยัคฆ์ถาม เขาได้แต่มองคนที่เดินเอากาแฟมาให้เจ้านาย ตาของแป้งหอมยังแดงก่ำ คงแอบไปร้องไห้มาอีกละสิยัยเน่า
"ให้มันน้อยๆหน่อย"
"ก็เห็นเธอขอ เลยจัดให้"
คิมพูดไปมองหน้าหวานไป เธอหันมาสบตาเขาเป็นระยะ ถึงได้รู้ว่าเขาจงใจเยาะเย้ยเธอ จนต้องก้มหน้ามองพื้นไม่ให้น้ำตาร่วงลงมาอาบแก้ม
"พอๆๆ แป้งหอมอย่าไปฟังเยอะเธอยังเด็ก"
"ไม่เด็กแล้วมั้งนาย"
"ก็ยังเรียนอยู่ยังไงก็ยังเด็ก"
"แล้วแต่นายจะคิดครับ ขอตัวไปดูรชนิชลก่อน"
"แกกลับไปพักเถอะวันนี้ฉันหยุด เดี๋ยวฉันดูเอง"
พูดจบพยัคฆ์ก็ลุกเดินออกไป เขาเดินตรงไปที่โรงยิมส่วนตัวที่ตอนนี้กลายเป็นของรชนิชลไปแล้ว คิมรายงานว่าเธอจะมาออกกำลังกายแทบจะทุกวัน
"ครับ"
สายตาคมของคิมเหลือบมองร่างบางของ
