น้ำค้างหวาน ซาตานร้าย

9

"เช็ดๆๆ เช็ดๆๆๆ"

"ยัยเน่าทำอะไร"

"เช็ดไงจ๊ะพี่คิม แต่มันเลอะข้างในด้วย ฮั่นแน่ เลอะข้างในด้วยนิถอดเสื้อมาเลย ฮ่าาาา มาๆเช็ดให้"

"ใส่เสื้อของเธอซะ"

"มันเหม็นนิ อย่ายุ่งนะ"

แป้งหอมที่นั่งเช็คคราบสกปรกตามที่คิมสั่งแต่เธอปลดกระดุมชุดนั่งเรียนมอปลายออกจนเกือบหมดเผยให้อกอวบอิ่มออกมาโชว์สายตาหนุ่มใหญ่ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ โชคดีที่แป้งหอมยังมีบราปิดอยู่ไม่อย่างนั้นฟาร์มโคนมของเธอคงออกมาหมด นี้แค่เนินอกยังตูมขนาดนี้ ข้างในจะขนาดไหนสายตาคมของคนตัวใหญ่ยังคงซุกซนจ้องมองเนินอกขาว แต่ต้องห้ามใจไว้

"ใส่สิ"

"เช็ดๆๆๆ"

คนเมาดูท่าจะคุมสติไม่ได้ ยังคงเอาผ้าเช็ดหน้าอกตัวเองจนบราตัวจิ๋วที่ปิดความอวบอิ่มแทบไม่มิดเปียกปอนไปหมด เนื้ออ่อนที่โผล่พ้นบราออกมาก็แดงเป็นจ้ำใหญ่ทั่วไปหมด คนตัวใหญ่ได้แต่ยืนกลืนน้ำลาย แค่เห็นก็ทำให้เขาปวดหนึบตรงแกนกลางนี้เธอมายั่วเขาเองนะถ้าอดใจไม่ไหวเธอห้ามโทษฉันนะยัยเน่า

"อื้ม ใหญ่เกิดตัวชะมัด ยัยเด็กคนนี้"

ความอดทนขาดพึง เขาเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไร ยิ่งเธอมาเช็ดยั่วเขาแบบนี้คงปล่อยให้รอดไปไม่ได้แล้ว

"มาๆๆ นั่งลง อ้ายยยคิม เดี๋ยวววพี่จาาเช็คตัววห้ายย"

เธอขยับมาดึงมือเขาให้ไปนั่งด้วยกัน แต่แค่ขยับลุกขึ้นเธอก็เซไปซบอกของเขา อกชนกับอกคนเมาไม่รู้สึกอะไรแต่คนไม่เมาถึงกับขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน ผ่อนลมหายใจยาวออกมาอย่างสุดจะกลั้นไว้ ความเป็นชายใต้ผ้าขนหนูผืนใหญ่มันชูชันจนดันผ้าขึ้นมานูนชัดเจน

"ใส่เสื้อซะ ฉันขอเตือนเธอ"

"นั่งลงๆๆเดี๋ยวเช็ดให้"

เขาไม่ได้ขัดขืนเธอ ย่อตัวนั่งลงข้างเธอ ให้เธอเช็ดตัวให้เขา สัมผัสร่างกายของเขาผ่านผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่เปียกน้ำ มือเล็กจับนู้นเช็ดนี้ไปทั่วด้วยฤทธิ์เหล้า แต่คิมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เขานั่งเฉยๆให้เธอเช็ดไปเรื่อยๆผ่านหน้าอกลงมาหน้าท้องที่มีแต่ลอนกล้ามเนื้อ มืออีกข้างของแป้งหอมสัมผัสเข้ากับปลาช่อนตัวใหญ่ใต้ผ้าเช็ดตัว

"อื้มม อ้าสส อย่าจับตรงนั้น"

"พกปืนด้วยหรอออ"

มือเล็กยังจับกับท่อนเนื้อใหญ่ใต้ผ้า ออกแรงกำเบาๆ สายตาฉ่ำเยิ้มมองไปหาใบหน้าคมที่ตอนนี้อยากจับเธอทำเมียใจจะขาด

"เอามือออกซะ เดี๋ยวมันลั่น"

"อะเคร เอาออกแล้ว พี่คิมมม จ๋าาาา เช็ดให้แป้งหน่อยยย แป้งร้อน แป้งง่วงงง"

"ได้สิ"

สติของเขาหลุดลอยไปไกล คิมรับผ้ามาจากมือเล็กแล้วโยนทิ้ง ใช้มือเช็ดตัวให้ มือใหญ่จุมลงในน้ำจนเปียกชุ่มแล้วเอามาลากวนบนเนินอกอวบอิ่มของเธอ อีกมือล้วงเขาไปในชายเสื้อด้านหลังปลดตะขอบราออก จนเต้าใหญ่ดีดผึงออกมาเผชิญหน้ากับสายตาคม

"อื้ม สวย ของกินนมก่อนนะ"

"คิม"

ร่างเล็กตกใจจนหายเมาเมื่อจู่ๆก็มีลิ้นร้อนๆมาสัมผัสกับปลายยอดของเธอที่ไว้ต่อสัมผัส ความรู้สึกเสียวซ่านป่นเจ็บเมื่อไม่เคยมีใครเคยสัมผัส แถมยังออกแรงดูดจนแทบจะกลืนหายไปในลำคอ

"อื้ม อร่อย จ้วบบ จ้วบบ"

"อื้ม ปล่อยนะ พอเลยนะ อื้ออ"

แทนที่จะห้ามปราบแต่กลับครางตอบออกมาอย่างน่าอาย ลิ้นร้ายของเขามันสร้างความเสียวไปทั่วปานสีเข้มบนปลายยอด ส่วนมือทั้งสองข้างก็แบ่งหน้าที่เข้าเคล้นคลึงไม่ให้ว่างเลยทีเดียว

"กรี๊ดดดด"

คิมต้องชะงักทุกอย่างลงอย่าน่าเสียดาย แป้งหอมดันกรี๊ดออกมาสุดเสียงแล้วหมดสติไป ดีนะที่บ้านของเขาค่อนข้างมิดชิดเสียงกรี๊ดของเธอเลยเล็ดลอดออกไปไม่ได้

"ยัยเน่าเอ้ย คราวหน้าไม่ปล่อยให้รอดแน่"

คิมจัดการกับร่างบางที่หมดสติ เรือนร่างที่อวบอั๋นเฉพาะจุดจนน่าสัมผัสไปหมด เขากลืนน้ำลายไปหลายอึก แต่ก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอนอกจากถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วเช็ดตัวให้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เขาเอาเสื้อยืดของเขาให้เธอใส่มันก็ใหญ่จนสามารถเป็นชุดนอน มือใหญ่ฉวยโอกาสนิดหน่อยสัมผัสไปทั่ว ถ้าไม่ติดว่าเธอคือเด็กในบ้านเขาคงลักหลับเธอไปแล้ว

"โตเกินตัวไปหมดเลยนะยัยเน่า แล้วนี่ยังไม่สงบก็ผู้หญิงเขาสลบไปแล้ว เห้ยย พึ่งนางฟ้าทั้งห้าสินะไอ้ลูกชาย"

......

"นี้ยัยเน่า ตื่นๆๆๆ"

"หื้อ ยังไม่เช้าเลยป้าอุ่น"

"นี้รอให้เช้าป้าอุ่นตีเธอตายแน่"

"ป้าอุ่น"

แป้งหอมดีดตัวลุกจากโซฟาที่อาศัยนอนมาทั้งคืน เธอนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเมากลับมา

"ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว เอาเสื้อผ้าเธอไปด้วย"

เขาเอาเสื้อยืดเพียงตัวเดียวใส่ไว้ให้เธอ และต้องรีบปลุกเธอก่อนที่คนในบ้านจะตื่น ให้เธอออกไปจากบ้านเขาโดยไม่มีใครเห็น

"กรี๊ดดด ไอ้บ้าแกๆๆ ดูดหน้าอกฉัน"

แป้งหอมยืนมองร่างใหญ่อยู่พักใหญ่ ก่อนที่สติจะเริ่มมาเธอจำได้ว่าก่อนหลับคิมทำอะไรกับเธอไว้

"อะไรของเธอ เมาแล้วอย่ามาพาล ฉันแค่ดูสร้อยที่ให้ไปว่ายังอยู่ดีไหม"

"แล้วรอยนี้ละ โอ้ยยย แก ฮือๆๆๆ"

รอยแดงไปทั่วตัวของแป้งหอม และอาการระบมร่างกาย ทำให้เธอเข้าใจว่าคิมขืนใจล่วงเกินร่างกายของเธอจนปล่อยโฮออกมาต่อหน้าเขา

"หยุด"

"ไม่ฉันไม่หยุด ฉันจะแจ้งความ"

"เอาสิ แป้งหอมถ้าเธอกล้าโชว์คลิปของตัวเองให้ตำรวจดู"

คิมอยากให้เธอหยุดโวยวายเลยขู่ออกไปทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรแล้วคลิปก็ไม่มีจริง แต่ถ้าปล่อยให้โวยวายเรื่องคงจะไม่จบง่ายๆแน่ จะไม่ให้ทั้งรอยทั้งความเจ็บได้ไงก็เธอตกโซฟานับครั้งไม่ถ้วนเขาเองก็แทบไม่ได้นอนต้องคอยดูเธอ

"ไอ้เลว ไอ้ อื้ออ อ่อย"

ปากหนาประกบจูบแรกของแป้งหอม ปากหนาไล่งับปากบางอย่างหิวโหยมันหวานจนไม่อยากปล่อยแต่ต้องห้ามใจ เขาอยากทำให้เธอหยุดต่อว่าเขาแล้วตั้งสติรีบกลับห้องของตัวเองไปก่อนจะมีใครมาเห็น แต่ถ้าเถียงกับแป้งหอมคงไม่จบถ้าไม่ตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง

"หวานเหมือนเมื่อคืนเลยนิ"

"ไอ้คิม ฉันเกลียดแก"

"เรียกผัวให้ดีๆๆหน่อย "

"ปัง"

ร่างบางวิ่งออกไปปิดประตูกระแทกเสียงดังสนั่น เธอหอบเสื้อผ้าที่คิมถอดออกให้เมื่อคืน วิ่งออกไปด้วยพร้อมน้ำตา เธอคิดว่าเขาจะสุภาพบุรุษไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป แต่คงคิดผิดเขาพรากสิ่งที่เธอหวงแหนไปเสียแล้ว

.....

"คิมแกดูเพลียไปนะ เมื่อคืนจัดหนักหรือไงเห็นกลับไปนอนบ้าน"

พยัคฆ์ออกมานั่งรับลมนอกบ้าน เอ่ยขึ้นทันทีที่คิมเดินมาถึงหลังจากให้ลูกน้องไปตามมาหาเขา

"ครับ"

คิมที่ไม่ได้ฟังที่พยัคฆ์ถาม เขาได้แต่มองคนที่เดินเอากาแฟมาให้นาย ตาของแป้งหอมยังแดงก่ำ คงแอบไปร้องไห้มาอีกละสิยัยเน่า

"ให้มันน้อยๆหน่อย"

"ก็เห็นเธอขอ เลยจัดให้"