“ไหนละคนออกงานคู่กับกูนะไอ้นกยูง”
พยัคฆ์ที่เพิ่งจะกลับเข้าบ้านมาหลังจากที่คุยกับนกยูงในวันนั้นเขาก็ไม่เคยเข้ามาอีกเลย เขาโหมทำงานหนักเพื่อให้นอนหลับโดยไม่ต้องคิดถึงใครบางคนจนนอนไม่หลับ
"นาย"
"ตกใจอะไรไอ้คิม แล้วนี่ไอ้นกฮูกมันอยู่ไหนเห็นแต่รถจอดอยู่"
"อยู่กับรชนิชลในห้องครับ แล้วก็ป้าอุ่นกับยัยเน่า"
"ห้องเล็กแค่นั้น จะเข้าไปอยู่กันทำไมหลายคน เอ่อไอ้คิมเรื่องแกกับแป้งหอมอย่าให้มันเกินเลย"
"เรื่องอะไรครับนาย ผมกับยัยเน่านั้น"
"กูรู้ ทำอะไรคิดบางแป้งหอมมันยังเด็ก " พยัคฆ์หันมาจ้องหน้าคิม เขารู้ดีว่าคิมคอยตามแป้งหอมไม่ห่างมาสักระยะหนึ่งแล้ว ลูกน้องของเขาคอยรายงานว่าคิมแอบขับรถตามแท็กซี่ที่แป้งหอมนั่งออกไปบ่อยจนละเลยหน้าที่ของตัวเอง พยัคฆ์ก็ไม่ได้อยากขัดขวางอะไรถ้าเกิดสองคนจะได้รักกัน แต่ถ้าคิมไม่ได้คิดจริงจังกับแป้งหอมเขาก็ควรจะห้ามปรามไว้บ้าง
"ครับนาย"
"ไปบอกไอ้นกฮูกให้มันตรงเวลาด้วย"
